Vrijdag 27 september 2013: Vlijmen – Vlissingen. Gereden: 143 km.
Heerlijk, weer een weekendje met de Crazy Horse op pad, en dat is tevens de afsluiter van ons camperseizoen. Hierna gaat hij weer de stal opzoeken en schorten we de wegenbelasting op. En wat een leuke voorpret: we gingen weer een aantal campervriendjes zien en spreken! Helaas was de “Mechelengroep” niet compleet te krijgen, wegens omstandigheden. Dat vonden we jammer. Want we misten Ewoud en Wil en Henk en Riet en Michel en Joke. Hartstikke jammer dat wij hen dit keer misliepen, hoor. Maar niks aan te doen. Dit campertreffen was met een gemixte groep vanwege de vrienden van Rien en Helene, zij moesten hun aandacht uiteraard verdelen tussen de 2 groepen. 
Wij herkenden in die groep Paula en Jos natuurlijk ook wel.
Dat was ook helemaal niet erg verder, want vrijdagavond hadden Rien en Helene “happy hour” geregeld met hapjes en drankje en het humor gehalte was weer heel hoog. Het thema “blauw” bleek weer een rode draad ( eh, dat klinkt tegenstrijdig, dat het thema blauw een rode draad bleek, maar een goed verstaander heeft immers maar een half woord nodig). Dit keer ging het niet over poezen maar over pilletjes.
Het zal vast een suffe vraag geweest zijn, maar ik heb hem toch gesteld aan de mensen die al eerder op Camping “De Nolle” hebben gestaan: je kan vanuit de camping via een steile trap zo de boulevard op. Dit in verband met mijn hoogtevrees. Dus mijn vraag was: “Hoe eng is die trap en zit daar een leuning?” Tot mijn grote verbazing – dat was echt een feest van herkenning – bleek ik niet de enige met hoogtevrees. Harm zei me bij aankomst al: “We gaan die trap gewoon samen doen.” En dat lukte, hoor, samen met zijn vrouw Poldine Ik ben gewoon die trap opgelopen en ik kon ook weer prima naar beneden. 
Er loopt hier een manke eend rond en heel veel zwarte vogels. Ik heb niks met vogels, ik snap ook niks van die beesten: “Waarom zou je gaan lopen als je kan vliegen.” Wil zei: “Dan zie je meer, hetzelfde als fietsen/wandelen versus auto rijden, je ziet gewoon meer.” Dat is denk ik wel een logische verklaring, ja…. Normaal sluit ik af met “ik ga tegen Wil aankruipen in ons camperbed”, maar dit verslag schrijf ik pas bij thuiskomst.
Zaterdag, 28 september 2013. Gereden: 0 km.
Heerlijk geslapen en Wil maakte me rond 9.30 uur wakker met een lekker ontbijtje. We hebben de dag doorgebracht met Bert en Pauline en Harm en Poldine en voor mij heel speciaal: boekbespreking. Want Pauline had mijn boek helemaal gelezen. Ik heb goed geluisterd en vond er veel herkenning in. Vooral dat zij zei: “Het is niet waarachtig”. 
En dát had onlangs iemand anders me ook al verteld. En ze hebben gelijk: er zit niks van “Giely” in dat boek.Maar ik heb dat boek ook geschreven als commercieel product om in de markt te zetten. ’s Avonds vonden we een eettentje met uitzicht op de zee en daar heb ik een heerlijke hamburger weg zitten happen. Daarna had iedereen het koud en dus verdween iedereen in zijn/haar campertje. En dat is toch ook okee, lekker kacheltje aan en boekje lezen of wat anders…
De Whisky liefhebbers gingen natuurlijk whisky proeven, maar ik lust dat spul dus helemaal niet.
Zondag, 29 september 2013. Gereden: 131 km.
Afscheid genomen van iedereen. Wil was gaan vragen hoe laat we moesten moven. Nou, officieel al om 10.30, maar we kregen uitstel tot 12.30. Daar moeten wij echt aan wennen, op een camping staan, want op een camperplaats heb je dat helemaal niet, he, een uitrij-tijd. Maar niet erg verder, hoor. En als je graag met een groepje af spreekt, tja, dan moet je haast wel op een camping gaan staan. Dit jaar zijn we niet ver gekomen, maar toch leuke lange weekendjes mogen beleven. En ik heb weer genoten, hell yeah – zouden de Amerikanen zeggen.
Wil mag op de main siten weer 274 km bij schrijven. En voor onze vaste lezers: tot volgend seizoen! Dat zal voor ons in maart 2014 wel weer beginnen.