Vakantie Frankrijk 2011

Voorwoord

Ik begin dit verslag met een vraag.
Wie kent de serie “Friends”?
Voor wie die serie kent: picture this: Janice, de ex van Chandler, die wappert met haar handjes en met haar nasale stemgeluid uitroept: ”O…. MY…. GOD…”
Want ik had datzelfde “OMG”-effect toen ik thuiskwam en zag wat voor lappen tekst ik weer geproduceerd heb. Ik had zeker even niks te doen of zo…

Maar ik ga er niet in schrappen, want voor onszelf zijn mijn verslagen handig om later nog eens wat na te lezen. En om in het najaar en de winter dat heerlijke vakantie-gevoel weer opnieuw te voelen, al teruglezend. Lekker nagenieten.
En ook om jaren later een plek waar het heel mooi was, via mijn verslag snel terug te kunnen vinden. (En dit keer wordt dat voor ons de Camping Soleil Levant, 12290 Canet de Salars. Aan het Lac de Pareloup. URL website: www.camping-soleil-levant.com ) Daar waren we dag 9 en 10. En als camperplaats de plek waar we dag 13 zijn geweest, Sainte Maure de Tourane/Le Bois Choudron, bij die koetsenbouwer op zijn privé terrein, die was ook helemaal toppie.

Ervaring leert, dat je zonder verslag al heel snel kwijt bent waar je allemaal bent geweest. Ik tik mijn verslagjes per dag in, ter plekke in de Crazy Horse, en ik zie later pas, als we weer thuis zijn, wat voor een relaas het in totaal geworden is. En dan zoekt Wil er foto’s bij en gaat het verslag online.

Verder sta ik er om bekend, dat ik nou NOOIT eens iets kort kan houden. Moet ik iets weergeven in een notendop, dan wordt het bij mij altijd maatje kokosnoot.

Voor wie het aan durft dit verslag te gaan lezen: daar gaat ie dan.

Dag 1. Donderdag 7 juli 2011: Vlijmen – Alzingen. Gereden: 348 km.

http://www.syndicat.lu/index_nl.html
En ja hoor…. Nu al voor de derde keer van plan geweest de Romantische Strasse te gaan rijden en voor de derde keer dreigt Beieren bedolven te gaan worden onder de buien. Nou smelten wij echt niet van een buitje regen en er liggen standaard 2 paraplu’s in de Crazy Horse, maar de 14-daagse vooruitzichten op www.weer.nl waren van Würzburg tot aan Füssen slecht: overal elke dag 60 tot 80% kans op neerslag. Dus dat plan gaat wederom op de plank voor een andere keer – het zal daar toch óóit wel een keer redelijk weer worden als wij vakantie hebben? – en op weg naar mijn favo vakantie-land: Frankrijk. We hebben geen plan verder, gewoon doorrijden totdat we de zon zien en dan daar wat rond gaan tuffen.

Wat vriend en vijand zal verbazen: we hebben dit keer voor het eerst sinds we een camper hebben, fietsen meegenomen! Dat zal in onze vriendenkring vast enige hilariteit opwekken. Immers: Een Wil fietst niet en een Giely wordt doorgaans ook niet gehinderd door enige vorm van sportiviteit .
Onze vorige camper had een fietsenrek en deze ook, wij gebruiken dat rek alleen om handdoeken en badslippers op te hangen. Het is ook al menig maal voorgekomen, dat we al een aantal km op weg waren en we tot de ontdekking kwamen dat die slippers nog op het rek hingen. Maar verder dus nooit naar dat rek omgekeken. En we hebben het feit dat we geen fietsen bij ons hadden ook nooit gemist. Als je veel op camperplaatsen staat, is al het moois immers meestal op loopafstand.

Maar we willen dit keer wat vaker een camping kiezen i.p.v een camperplaats, en dan kan het toch handig zijn, bedachten wij. Dus Wil had voor een prikkie 2 tweedehands fietsen gescoord.
Nou, fietsenrek uitgeklapt en: hoe moest ie daar nou veilig 2 fietsen op vastzetten. Want die goedkope tweedehands fietsen onderweg verliezen zou jammer zijn maar niet heel erg voor onszelf, maar wel extreem lullig voor degene die op dat moment achter je rijdt. Gelukkig kan je op www.camperforum.nl elke vraag stellen waar je antwoord op zoekt. Het fijne van dat forum is, dat de actieve mensen daar je nooit het gevoel geven dat je domme vragen stelt. Wat voor vraag je ook stelt: er is altijd wel iemand die het antwoord heeft of probeert mee te zoeken naar je oplossing.

Compliment aan dat forum dus, echt een gave groep mensen online! Mijn activiteit op dat forum beperkt zich tot het geweldig gezellige nachtbrakers-cafeetje. Dat is chat via forum, en het maakt niet uit dat je niet elke dag langs komt. Ik ben eens lange tijd weggeweest door omstandigheden, maar kom je dan weer eens langs, is het evengoed: “Hoi Giely” .
Ik ben een avondmens, dus laat online. Maar als ik online ben: mensen als Rolling Rodie (Roderick, zijn Kaatje heeft ook een website met reisverhalen: www.kaatjeswereld.com Bij de link “camperwereld staan de reisverslagen. ), Dafluc, Inferno (Jos, die ik een paar dagen geleden online vanuit ons campertje aanraadde zijn haar eens los te gooien,waarna uit het gelach van mensen die weten hoe Jos eruit ziet, al snel bleek dat ik zijn kapsel verkeerd had ingeschat , Fleur, de Guust, Lokiboer (Leo), Ludo, Luus, Raynus, Bertram, Stoffeltje, Icebox, Traveller630, MoParMart, Renaultsviem en nog vele anderen, al die mensen ervaar ik als gezellig online.

Maar ik dwaal af. Wil heeft een drukke baan, dus die is online niet zo van de gezelli-factor, die zoekt gericht naar info, vandaar dat hij de fietsen-vraag uitzette op het forum.
En wat bleek: hij miste twee onderdelen (stangen). Dus stangen gekocht en op advies van een camperaar op het camperforum, ook wat extra spanbanden aangeschaft, en de fietsjes staan stabiel op het rek, hoor. .
De tijd zal leren of die fietsen deze vakantie het rek gaan verlaten of niet….

Vanochtend 11.00 uur was het eindelijk weer zover: lekker weer op weg. En zoals gewoonlijk had ik onmiddellijk weer het vakantie-gevoel op het moment dat we de straat uit reden. Wil had een CD van Cat Stevens gebrand voordat we vertrokken. Heerlijke muziek! Vroeger, toen we nog met een vouwwagen met kleine kinderen naar Frankrijk reden, draaiden wij een Cat Stevens cassettebandje echt de hele vakantie lang in de auto. De kinderen hebben daar nog steeds een jeugdtrauma van, ha ha . Ik vond het leuk dat Wil zich dat nog herinnerde, wij hebben samen hele fijne herinneringen aan die vakanties, onze gesprekken in die nachten op de donkere, eindeloze tolweg, met twee slapende kleine kinderen achterin. (we reden altijd ’s avonds weg en de nacht door, onze kinderen hebben ook jarenlang gedacht dat Frankrijk echt heel dichtbij was: je ging maffen in de auto en als je wakker werd, dan was je er al).

Onderweg nog even een meningsverschil met TomTom
. Ik had de kaart niet op schoot. En ik zag wel het bordje dat je voor Luxemburg de ringweg E25 moest volgen al, maar op het moment dat je moest kiezen rechts of links, zei TomTom
links naar Luik. En toen we dat deden, zag ik rechts het bordje voor de Ring richting Luxemburg pas weer… Dus we zijn dwars door Luik gereden.

We slapen vandaag op camping “Bon Accueil” in Alzingen, 10 km onder Luxemburg. Rue de la camping.
Een aanrader, op weg naar het zuiden. Kosten waren 14,20 en dat is voor een plaats, speciaal voor campers ( deels verhard) en inclusief stroom. Service zuil aanwezig.
Als je even online wil, kan je met je laptop naar de receptie. Ik heb de code niet gevraagd omdat wij morgen weer vertrekken. Ik vind dit een prima plek. Douchen gratis, en lekker heet water! O, en als je vergeten was voldoende contant geld mee te nemen : dan is het 5 min lopen via het gemeentepark naar een bank waar je kan pinnen.

Wel grappig om te zien waar mensen zoal mee reizen en hoe verschillend dat kan zijn. Naast ons staat een giga grote Van uit Engeland, is zeker 8 meter lang. En links achter ons een eitje van een caravan. Ik vind dat heerlijk om te zien, hoe mensen op reis zijn en dat al die mensen zo blij op reis zijn! Want hier zie ik alleen maar blije gezichten en mensen groeten elkaar ook zo vriendelijk.

En zo eindigt onze eerste dag weer in de Crazy Horse. Wil maft al en ik ga de laptop ook afsluiten en lekker naast hem in ons camperbedje kruipen.

Dag 2. Vrijdag 8 juli 2011; Alzingen – Langres. Gereden: 251 km.

Vanochtend om 9.15 uur al weer op weg (eerste nacht in de camper is altijd weer ff wennen, dus beiden vroeg wakker). Op weg naar Langres, een mooi oud stadje met stadswallen en vestingtorens, stammend uit de 15-e eeuw.
Bij Toul de tolweg op (die ik om onverklaarbare reden nog steeds de “snolweg” noem, echt geen idee hoor, hoe dat foutje er zo ingeslopen is.) en afslag 8 er weer af en 12,70 euro armer. .
Geparkeerd op de mixed parking op Place de bel Air in Langres.
Voor de camperaars: GPS: N 47.85899 E 5.33102 (typefouten voorbehouden en in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst).
Voor de zekerheid bij de Tourist Info (gelegen aan de parkeerplaats) gaan vragen of we hier mochten overnachten. Dat mocht, was gratis en ik kreeg een plattegrond van het stadje mee. Zeer vriendelijke dame, terwijl ik stond te wachten tot ze tijd voor me had, kwam er een stelletje wandelaars binnen, die het stadje al bekeken hadden. Die hadden zware bepakking bij zich, rugzak en tent, en blijkbaar was de dame van de Tourist Info bereid gebleken om die bepakking achter de balie te bewaren, zodat dat stelletje zonder die zware last Langres zouden kunnen gaan bezoeken

Het stadje was prachtig met al die mooie gebouwen. En de droge witte wijn die ik dronk op Place Diderot – bij het standbeeld van Diderot – smaakte heerlijk.

Maar terug op de parkeerplaats: wij waren de enige camper aanwezig aldaar. En bij de ALDI tegenover de parkeerplaats hingen bedelende zwervers rond. Dus dat voelde niet goed, om daar de nacht door te brengen. We hadden nog even het plan om door te rijden naar Dijon, maar toen kwamen we een camping tegen, camping Navarre, en dat zag er leuk, klein, knus en knullig uit, dus daar zijn we gaan staan. URL:www.campingnavarre.fr

Hier gaan we dus de nacht doorbrengen. De kosten zijn 15,70 incl. stroom. Sanitair is schoon en niet verouderd. Internet: je krijgt als je dat vraagt gratis de code, maar het is mij te sloom om ff de groetjes te doen op forum en zo. De camping ligt naast één van de oude vestingstorens, elk uur komt er een treintje vol toeristen het begin van de camping op, die toren is natuurlijk opgenomen in die rit.

Op reis met een camper kan je op allerlei plekken terechtkomen. Soms sta je op een camperplaats in een vak op het asfalt. Prima voor doorreis en vaak gratis. Je gunt elkaar je privacy, je parkeert bij voorkeur met een leeg vak tussen jou en je buurtjes in. ’s Avonds laat schuiven daar de laatkomers dan tussen. Soms is het ’s nachts juist weer veiliger om dicht bij elkaar te gaan staan. Soms kan je je luifeltje uit, soms niet. (Een camperplaats is nou eenmaal geen camping).Camperplaatsen aan de Moezel, die zijn gaaf, daar kan je de hele dag bootjes kijken met uitzicht op de rivier en de wijngaarden.

En soms kies je voor een camping, vaak als je ergens langer wilt blijven. En sommige campings, daar krijg je een plaats toegewezen, gemarkeerd met een nummer. Maar bij een camping zoals deze: iedereen doet maar wat en als de receptie open is, ga je je melden en even vragen of het okee is, hoe je je camper geparkeerd hebt. Wij vinden het leuk om camperplaatsen af te wisselen met af en toe een camping. Onze voorkeur gaat dan uit naar juist die kleine, kneuterige, goedkope campings, dat heeft gewoon meestal een heel gezellig sfeertje.

Nou, luister en huiver…

Wij besluiten op deze mini-camping te gaan staan, de receptie is dicht als we arriveren. Dus wij zetten onze Crazy Horse neer, op ruime afstand van onze caravan-buren – zodat zij geen ruimte verliezen door onze komst. So far so good…

Totdat er een wagen met vouwwagen erachter komt aanrijden. Man stapt uit, verkent het terrein en roept al – in de hoop dat wij en onze buren dat horen, vermoed ik : “Nou zeg… campers en caravans denken zeker dat ze het hele terrein in bezit kunnen nemen!”
Dus ik weet al dat die man bij de receptie gaat klagen. Inmiddels is daar iemand aanwezig, en Wil gaat ons aanmelden en vragen of het okee is, hoe onze camper staat. En ja, goed neergezet, op goede afstand van de caravan-buren, is prima hoor…
Daarna komt de man met de vouwwagen bij de receptie piepen. Receptionist zegt: “Waar jij wilt gaan staan heb je plaats genoeg voor een vouwwagen en een tentje hoor..” Dus man krijgt geen poot aan de grond daar.

Man – in gezelschap van dochter – moppert nog een kwartier door. Ik schat hem in als een gescheiden man die wat quality time met zijn dochter wil doorbrengen. (Ik kan de plank natuurlijk volledig misslaan, maar ik denk van niet). Dochter zet een pup-tent op en Pa heeft een vouwwagentje. Vervolgens zitten beiden afwisselend naar elkaar of naar hun schoenen te staren, of althans: elke keer dat ik naar binnen liep en die 2 daar zag zitten, zag ik daar doodse stilte… En het smoelwerk van dochter ging richting dieptepunt…. het zag er gewoon niet erg gezellig uit, die twee.

En later op de avond baalde die man nog harder, want hij vond al dat zijn plek te klein was – hij had 2 x zoveel ruimte als wij en de caravan naast ons maar okee… een vouwwagen neemt meer plek in beslag en er moest ook nog een puptent staan – want naast hem staat nou ook nog een auto en een klein tentje. En in dat kleine tentje kampeert een jong stelletje met een kind dat net kan lopen. Zo gaaf, dat die mensen dat gewoon doen met zo’n klein kindje!

De status quo wat de fietsen betreft: fietsen staan nog steeds strak op het fietsenrek, nog niet mee gefietst.
Het weer: 26 graden en zon.

Dag 3. Zaterdag 9 juli 2011 Langres – Dardilly, Gereden: 250 km.

Heerlijk geslapen allebei, aan de late kant vertrokken, rond 11.00 uur. Maar we gingen vandaag weer de tolweg op, autoroute du soleil, om snel wat zuidelijker in Frankrijk terecht te komen. Pas daarna gaan we lekker binnendoor tuffen, de N en D-wegen op. Dan gaan we ook pas genieten van het onderweg zijn hoor, de mooie ritten. Want tolweg rijden is gewoon kilometer-vreten, hé. En het is duur. De rit van Langres tot einde tolweg – het laatste stukje naar Lyon toe is geen tolweg meer – kostte 28,20 en in km is het niet eens 10 km korter dan dat je de tolweg mijdt, maar in tijd scheelt het de helft.

Terechtgekomen op Camping Indigo Lyon, Avenue du Camping International, Porte de Lyon, Dardilly.

We mochten zelf een plaatsje kiezen. Wij kijken altijd naar de stand van de zon in combi met tijdstip van arriveren, dan weten we hoe we de camper moeten neerzetten, zodat we van de avondzon kunnen genieten. Of als het ergens hard waait, proberen we de camper zo te zetten dat we uit de wind zitten. Gaandeweg kwamen er steeds meer campers en caravans bij staan, zodat het toch nog heel levendig werd hier.

Onze overburen hier: 3 mensen: pa, ma en dochter en het stelletje ziet er veel te jong uit om al een dochter van rond de 16 te hebben. Of het ligt aan onze perceptie, onze dochter en zoon zijn al respectievelijk 27 en 25 jaar, dus eh… wij mógen er ook al oud uit zien.
Zij hebben het duidelijk heel leuk met zijn drietjes, dat straalt er echt van af. Zaten gezellig spelletjes te doen en een hoop gelach.
Onze buren links: pa, ma en 2 zonen, ik schat 16 en 18 jaar. De zonen hadden geen eigen tent, sliepen in de caravan bij pa en ma. De zonen verdwenen na het doen van de vuile vaat en een partijtje badminton in de caravan en Pa en Ma hebben we na aankomst helemaal niet meer gezien.

Morgen gaan we richting Valence/Montélimar, nog een stukje verder zuidwaarts. Dat is niet ver van hier, maar daar gaan we 3 uur over doen, omdat we binnendoor gaan rijden.

Het was hier qua weer echt een zachte zomeravond, we zitten net pas binnen en het is 23.03 uur op mijn laptop.

De status quo wat de fietsen betreft: fietsen staan nog steeds strak op het fietsenrek, nog niet mee gefietst.

Dag 4. Zondag 10 juil 2010: Dardilly – Montélimar. Gereden: 165 km.

Lekker over de N- en de D-wegen getuft, dat is veel leuker rijden dan tolweg vinden wij. Na 3 uurtjes rijden aangekomen bij de Camperplaats: “Aire de Camping Car Montelimar” GPS-coördinaten: N 44.56494 E 4.75677
Waar je navigatie zegt dat je links moet: dat kan niet, daar kunnen geen campers door. Je kan je als je vanaf die kant komt, gelukkig niet vergissen, hoor, want er staat een bord: “Verboden voor campers.” Je moet wat verderop links bij het bordje naar het kerkhof naar boven.
Normaal staan de paaltjes omhoog, je moet dan met creditcard of bankpas 4,10 betalen en dan verdwijnen de paaltjes in het wegdek. Met de code op het kaartje mag je dan ook water pakken. De zuil was echter defect, dus dit keer was het gratis overnachten.
Overdag stonden we hier met 5 campers, iedereen lekker luifeltje uit en lamballen maar. ’s Avonds kwamen er nog 10 campers tussenschuiven dus we hebben daar met 15 campers overnacht.
Na zo’n hele warme dag (het was daar tussen de 28 en 30 graden), is de kans op onweer groot. En dat kwam dan ook, een fikse bui met flink wat bliksemschichten en donderslagen. Daarna friste het weer lekker op.

Want ons opviel: op camperplaatsen komen wij meestal stelletjes tegen. Op deze plek juist veel mensen met (klein)kinderen. Uit een paar campers kwamen wel 4 kinderen rollen, in alle leeftijden.
Wij vinden dit een rustige, fijne en veilige camperplaats.

Morgen gaan we aan de kust een plekje zoeken waar we een paar dagen gaan relaxen.

De status quo wat de fietsen betreft: eh… nog geen millimeter mee gefietst.

Daq 5. Maandag 11 juli: Montélimar – Saints-Maries-de-la-mer. Gereden: 159 km.

Na weer een mooie rit binnendoor, terechtgekomen op een camping, pal aan de Middellandse zee:
Camping Le Clos du Rhône, route de la Marie. GPS- Coördinaten: N 43.45004 E 4.40174
Saints-Maries-de-la-mer is het zuidelijkste punt van la Camargue, een prachtig natuurgebied. Het noordelijkste punt is Arles, de oostgrens is de Petit Rhône en de westgrens is de Middellandse zee.
Deze camping is een goede keuze om een paar dagen te lamballen en van het mooie weer te genieten. We zijn net even naar de zee gelopen, die is prachtig blauw. Wij hebben ons al eerdere vakanties verbaasd over de helderheid en de kleur van de Middellandse zee.

De status quo wat de fietsen betreft: hoezee ende hoera! ( op zijn Middeleeuws, he? Zoals Karel ENDE Elegast? Dat boek zal je vast hebben moeten lezen in je middelbare schooltijd.)
Ik vond deze kreet met Middeleeuws tintje wel passend, want dit is echt een wapenfeit, Wil en Giely die samen ergens heen fietsen! ???

Dat is voor het eerst sinds wij camperen (sinds 2007) dat wij fietsen mee hebben. En de laatste keer dat ik met Wil ergens heen fietste, moet zijn geweest toen de kinderen nog klein waren, ergens in de jaren 80? Thuis heeft Wil niet eens meer een fiets.

We zijn vanavond naar de jachthaven hier gefietst. Dat is slechts 2.6 km maar als je het had moeten lopen, had het veel verder geleken.
En na bijna 29 jaar samenzijn, weet die man me nog steeds te verbazen. We komen terug op de camping, zegt ie: “Dat was eigenlijk best lekker, eindje fietsen.” Huh….. ik schat dat het 20 sec duurde voordat mijn mond, die openstond van verbazing, weer dichtviel….

Het: weer: 28 graden en zon.

Dag 6. Dinsdag 12 juli: Saints-Maries-de-la-Mer.

Ik ben op mijn 50ste nog steeds een lekker ding. Althans: dat vinden de plaatselijke muggen hier. En kleine muggen maken grote bulten. Ik ben na de 15e muggenbult maar gestopt met tellen. En Wil: helemaal niks, he… ze moeten steeds mij hebben. Ik stel me dat zo voor, dat zo’n mug aan zijn aanvliegroute begint, dan Wil ziet zitten en vervolgens meteen rechtsaf slaat naar het lekkere hapje: ik dus…

Vandaag naar het stadje gefietst. Mooi stadje met veel Spaanse invloeden. We zagen op de rit hierheen ook langs de weg veel manege’s en veel paarden en veel stieren in de wei.
Er is ook een stieren-arena hier. Verder gezellige promenade. We hebben muggenolie gescoord, misschien dat dat helpt. En verder wat door het stadje gelopen, op een terrasje een espresso gedronken en toen weer teruggefietst. Fietsen mee op deze locatie is ideaal. En aangezien we er onderweg helemaal geen last van hebben, denk ik dat ze volgende vakanties ook gewoon weer mee gaan.

We hadden vanochtend onze camperbuurman nog even geholpen, die was op pad met een gehuurde camper, en had maar 1 koppelstukje voor zijn waterslang meegekregen, en dat paste hier niet. Hij heeft met ons koppelstuk – wij hebben die in alle soorten en maten – gelukkig wel water kunnen pakken.
Wat is dat overigens duur, een camper huren: 1.100 euro per week, vertelde hij. En dan boven de 1.500 km ook nog bijbetalen. Ik vond het wel een leuke vent, hij was niet echt voorbereid op reis gegaan. Had 6 weken geleden die camper gereserveerd en was pas 2 dagen voor vertrek een beetje gaan surfen en uitzoeken waar hij en zijn vrouw en dochtertje (dochtertje was overigens door de muggen ook helemaal lek gestoken) heen wilden. Ze hadden geen campercontact-gidsje, hadden geen POI/NP in de TomTom
gezet en ze waren zelfs vertrokken met nog wat vuile was, dat zouden ze onderweg wel oplossen

Verder was het hier heerlijk vertoeven en lekker lamballen. Ik had voor mijn verjaardag van Wil een E-reader gekregen. Wát een geweldige uitvinding! Met een camper moet je toch op totaalgewicht letten en voorheen sleepte ik kilo’s boeken mee. Nu heb ik 3 dikke pillen van Stieg Larsson mee en de e-reader weegt bijna niks!
En wat ik nog veel gaver vind: ik heb ergens in de jaren 90 een boek geschreven: “Het jaar van Sarah”. Destijds ooit eens naar een uitgever gestuurd en verder nooit meer wat mee gedaan. Wil heeft van dat wordbestand een Epub bestand gemaakt, dus ik kan nu mijn eigen boek gewoon op de e-reader lezen! Net echt, ha ha

Wil en ik hebben weer zin om een stuk te gaan rijden, dus morgen op weg langs de kust, richting Agde. Want dit is een mooie en fijne plek, maar er zijn nog zoveel andere mooie en fijne plekken, he?

Daq 7. Woensdag 13 juli: Saints-Maries-de-la-mer – Cap d’Agde. Gereden: 109 km.

Ik heb me door Wil laten vertellen dat het vannacht hevig geonweerd heeft, en wij hadden vanwege de warmte het dakluikje open en het raampje rechts voor ook , en de camper stond te schudden door de windstoten. Ik ben er finaal doorheen geslapen…

Maar het weer hier was vanochtend totaal anders dan toen we hier arriveerden. Wij kwamen hier aan met zon en en een strak blauwe hemel. Nu is het helemaal bewolkt.
Dus 10.30 uur vertrokken en langs de kust naar Cap d’Agde gereden. Wij zijn in 2007 al eens hier in de buurt geweest, in Marseillan, en vanuit die plek konden we toen Cap d’Agde vanuit de verte zien.

De camperplaats hier stond vol, was rommelig en voelde niet goed. Dus wij kozen de camping er tegenover, dat is ook 200 meter van het strand: Camping de la Clape.
Ik ga niet eens het adres of de GPS coördinaten vermelden, want deze camping is een slechte keuze voor mensen die met een camper rondtuffen. En dúúr! Wij hebben nog nooit eerder 34,30 betaald voor een overnachting, maar hier was dat echt zo duur. En het zijn krappe plekken hier. En wij hebben ook nog niet één keer eerder zó moeilijk hoeven te doen om ingeparkeerd te raken op een plek. De overbuurman moest zijn fietsenrek inklappen, anders paste het al helemaal niet. (een vriendelijke Fransman overigens, die ook Engels sprak). Ik heb werkelijk geen idee hoe we morgen hier uit deze plek kunnen wegrijden. Gelukkig rijdt Wil en hij maakt zich niet druk, ziet ie morgen wel, he…

Dus de overnachtingsplek laat te wensen over, maar Cap d’Agde is leuk! We zijn eerst naar het strand gelopen en alweer vond ik de Middellandse zee zo mooi… en lekker daar op terrasje een witte wijn zitten drinken. Ik kreeg er weer helemaalhet vakantiegevoel van. Ik vind dat echt kicken, dat je daar aan de middellandse zee aan de wijn zit met dat prachtige uitzicht, he. Gelukkig stond er wat wind, want het is warm! Daarna wat rondgelopen en toen kwamen we in het centrum terecht en ook nog bij de jachthaven. Enne… nou, toen waren we een beetje verdwaald. Bordjes gevolgd naar Tourist Office, maar die waren al dicht, even na 16.00 uur. In een winkeltje gevraagd waar de camping lag waar we stonden – Wil wist gelukkig de naam nog – winkelmevrouw had geen idee… Dus gewoon maar wat verder gelopen. Bij een restaurantje weer gevraagd en ja hoor: zij kende de camping en gelukkig versta ik genoeg Frans om instructies te volgen. Dus 10 min. later waren we weer op de camping.

Dit vinden wij echt geen plek om een dag extra te blijven. Dus ik heb aan het campingmannetje dat met een golfkarretje hier rond rijdt om te inventariseren, gemeld dat wij morgen voor 12.00 weer weg zijn. Waar we morgen weer zullen zijn? Geen idee. We hoeven de 25ste pas weer thuis te zijn, dus we hebben nog ruim de tijd. Morgen nog ietsje naar het westen rijden, is het vage plan…
Wil maft al en ik ga zo ook maar eens in ons campingbedje kruipen.

Daq 8. Donderdag 14 juli: Cap d’Agde – Castres. Gereden: 194 km.

Gelukkig heeft Wil de Crazy Horse zonder brokken van die rotplaats weg kunnen rijden. En dat moet ie dan alleen doen, want aan mijn aanwijzingen heeft ie niks. Ik heb daarin geen enkele toegevoegde waarde. Ik kan totaal geen afstanden inschatten en mijn enige bijdrage is ergens een stopteken geven, maar 9 van de 10 keer sta ik dan net achter de camper op een plek waar Wil me niet in de spiegel kan zien. Dus in plaats van dat Wil op mijn teken stopt, loop ik daar de kans dat ie me finaal plat rijdt, ha ha. En verder loop ik maar een beetje nutteloos rond die camper te kuieren van: “Goh, zal dat wel gaan passen…” en: “Het is toch wat he….” En: “ik heb geen idee hoe we hier weg kunnen rijden, hoor Wil…”
Maar Wil rijdt gewoon goed met de Crazy Horse en kreeg ons van die moeilijke plek af, zelfs zonder dat de overbuurman zijn fietsenrek moest inklappen. Als camping is er niks mis mee, behalve als je een camper hebt van 6.70 of langer. Het vreemde was wel: vooraan op de camping waren 4 verharde plekken, daar zou een camper goed en gemakkelijk kunnen staan. Maar daar had de beheerder juist weer wat puptentjes laten neerzetten.
Dat maakt denk ik ook dat commentaartjes op campercontact, zo subjectief zijn. Want ik schrijf dit over deze camping, maar stel dat er over een maand een camper op dezelfde camping terecht komt, en vooraan op het verharde stuk staat. En die leest wat ik over die camping schrijf: die denkt dan vast van: “Wat had zij nou te zeuren, prima plek hier.”

Vrijwel de hele weg naar het zuiden, zien we fruitverkoop langs de weg. Sommigen hebben een kraampje, anderen staan langs de doorgaande weg gewoon op de vluchtstrook met hun auto en de kofferbak open, en hopen zo hun fruit via kofferbak-verkoop te slijten.

We wilden in Carcassonne op een camping gaan staan. Daar aangekomen: Camping helemaal vol, geen enkel plekje vrij, ook niet voor één nacht. Daar heb ik een hoogblond momentje ingebouwd:
We reden wat verder naar een ruime parkeerplaats. Ik zeg tegen Wil: “Ik tik in de TomTom
gewoon NP (Nuttige Plaatsen/ Points Of Interest) in en kies de dichtstbijzijnde camping.”
Dus ik tik NP in op “dichtbij”, en kies de bovenste die eruit komt rollen. Die is 2,5 km ver weg. Helemaal niet op de naam gelet, gewoon geselecteerd en we konden weer op weg. Wat bleek: eh… dat was dezelfde City Camping, die vol was… Logisch: als je 2,5 km verder op een parkeerplaats gaat staan en je kiest dan via NP de dichtstbijzijnde camping, wat er dan gebeurt: TomTom
stuurt je dan natuurlijk gewoon terug naar de camping waar je net vandaan kwam, want dát is de dichtstbijzijnde camping…
Maar mijn haarkleur werd nog lichter: op die parkeerplaats, die was vlak bij de Mac, probeerde ik met mijn laptop, of ik dicht genoeg bij het wifi-punt zat. Daar zat ik te ver vandaan, ik vond alleen een beveiligd netwerk, maar ik heb dus daarna de laptop in het kastje boven de cabine teruggezet (wij hebben een half-integraal, boven ons hoofd zit een kastje met schuifdeuren) en vervolgens verzuimd de schuifdeurtjes dicht te doen. Dus op een bochtige weg naar boven, knalde die laptop naar beneden! Ik heb nog mazzel dat de harddisk niet gebroken is…. Laptop zit in een sleeve, maar hij maakte een flinke smak en ik was al bang dat ik mijn dagelijkse verslagje met de pen moest gaan schrijven de rest van de vakantie, en thuis op zoek naar een nieuwe laptop. Maar daar kwam ik dus goed weg: de laptop doet het nog.

Maar goed, we besloten nog een stukje verder noordwaarts te rijden, richting Mazamet/ Castres.
Ergens stuurde TomTom ons een smalle D-weg op naar rechts, terwijl de pijl “Autre Direction” naar links wees. En StomStom: wij deden wat de TomTom wilde. Als je Autre Direction of Toutes Directions volgt, kom je altijd veilig binnendoor naar het volgende plaatsje en vind je de doorgaande weg weer met de groene bordjes. (Bison Futé). Wij kwamen dankzij TomTom echter op een hele smalle D-weg, als we een tegenligger hadden, dat paste maar net. En steeds hoger en geen vangrail. En dat ging kilometers zo door. Dus mijn verhouding met TomTom
is ijzig koel momenteel. En als die stem me nog eens zo’n rotweg op probeert te sturen, snoer ik haar onmiddellijk de mond.

Maar goed, uiteindelijk aangekomen in Mazamet op de camperplaats, om ff te pauzeren. GPS coördinaten: N 43.49109 E 2.37927 Bordjes centrum volgen. De straat heet Rue Galibert Ferret, maar staat elders aangegeven als “Le Champ de la Ville”. Overnachten is gratis.
Nou was dat op zich geen verkeerde plek, maar er stond alleen een Franse Camper en die vertrok weer. En wij waren nog niet moe en wilden best nog een stukje verder. Dus we besloten door te rijden naar Castres, en daar een plekje te gaan zoeken voor de nacht.

We zijn terechtgekomen op de camperplaats/mixed parking in recreatiegebied “Parc de loisirs de Goujade” in Castres. GPS-coördinaten: N 43.62049 E 2.25357
Overnachten is gratis. In Juli en Augustus mag je na 17.00 uur arriveren en voor 10.00 uur weer weg, andere maanden mag je om 20.00 uur arriveren en moet je om 9.00 uur weer weg zijn. “Campinggedrag” (luifel uit en tafels en stoelen buiten) is verboden. Maar gezien het late tijdstip van arriveren is dit een prima plek om de nacht door te brengen. Er stond al een Franse camper en die man vroeg meteen: “Do you sleep here this night? “ En hij maakte een slaap-gebaar. Hij was blij dat wij hem vertelden dat wij ook bleven pitten, hij stak zijn duim omhoog. Later arriveerden nog 2 Italiaanse campers, die blijven hier ook overnachten. (De ene Italiaan spreekt alleen Italiaans, maar de andere kon Engels, dus ff leuk mee gepraat.) Inmiddels staan we hier met 7 campers bij elkaar. En het kan best dat er nog meer bij komen. En we staan een heel stuk van de doorgaande weg af, hoor. Dus het voelt als een gezellige, fijne en veilige plek.

De camping die grenst aan dit park is trouwens ook betaalbaar, iets van 21 euro incl. stroom voor een camper met 2 personen. Maar wij staan hier prima en gratis.
Lekker een biertje gedronken bij het restaurantje hier en een wandeling door het park gemaakt. We hadden al een praatje gemaakt met de Italiaan naast ons, en bij terugkomst vroeg hij ons of we wat kwamen drinken. Ik heb maar vriendelijk bedankt. Want de laatste keer dat ik bij een kampeerbuurman uitgenodigd werd voor een drankje, kreeg ik iets wat Anisette o.i.d. heette, was een soort anijs-likeur met Grenadine erin. Geen idee hoe sterk dat spul was, maar het drankje bij de buurman was vroeg in de middag en ik heb tot laat in de avond lopen giechelen door dat spul.

Het is vandaag 14 Juillet, Franse feestdag ter ere en ter herdenking van de revolutie. We zagen al hier en daar in de dorpjes waar we doorheen reden, de vlag uithangen. Hier in het park horen we vuurwerk, Wil is even gaan kijken.

Ik herinner me ineens: we hebben ooit eens op een camping in de Comté gestaan en daar kwamen we op 14 juli aan, maar niet bij stilgestaan. Ik ging daar naar het toilet en mijn dochter – toen nog klein – stond in dat gebouw op me te wachten. En ineens gooide iemand een rotje naar binnen. Maar ik wist niet dat het vuurwerk was en ik kwam daar met mijn broek op mijn knieën het toilet uit hollen, want ik dacht: “Er wordt hier goddomme geschóten en mijn kind staat daar…”

Morgen gaan we een camping zoeken om weer een nachtje extra te blijven. In de buurt van Rodez. Dat is richting Midi Pyrenees.

Daq 9. Vrijdag 15 juli : Castres – Canet de Salars. Gereden: 156 km.

Vanochtend uit Castres vertrokken richting Rodez. Met bestemming de camperplaats in Rodez, om daar te pauzeren en een leuke camping te zoeken.
De camperplaats in Rodez is overigens een mooie plek om te staan, hoor. Rustige plek aan een park, er kunnen 6 campers staan. Je staat ongeveer 2,5 km van het centrum.
Parking Rue de Salelles
GPS coördinaten: N 44.35733 E 2.59385
Maar wij wilden een camping om 2 dagen te staan. En die vonden we, tussen Rodez en Millau in:
Camping Soleil Levant, 12290 Canet de Salars. Aan het Lac de Pareloup. (ACSI en ANWB camping)
URL website: www.camping-soleil-levant.com
De TomTom geeft als plaatsje Sallles-Curan aan, de camping ligt tussen die 2 plaatsjes in.

Leuke eigenaren: een Fransman, getrouwd met een Nederlandse vrouw.
We mochten met hem meelopen om een plekje te kiezen en we hebben nu een prachtige, super grote plek met geweldig uitzicht op het meer. Dus morgen blijven we zeker nog een dagje hier.
Deze camping is heel groot, en alle plaatsen zijn ruim. De eigenaar heeft een groen eendje, en als er mensen arriveren die een plekje zoeken voor tent, vouwwagen, caravan of camper, dan laat hij die mensen in zijn groene eendje stappen en rijdt hen eerst naar de plekken die nog vrij zijn, zodat ze kunnen zien of het naar hun zin is. Het komt allemaal heel gastvrij en gemoedelijk over.
Wifi is gratis, je kan gewoon met je laptop op het terrasje bij de receptie gaan zitten. Dat hebben we vanavond ook gedaan en ik heb mijn mail kunnen binnenhalen en de forum-piepeltjes ff online de groeten gedaan. Om 22.00 uur begon het af te koelen en zijn we naar binnen verkast.

Morgen nog een lekker lui dagje hier, het weer blijft nog steeds goed.

O, update over de muggenbulten: die zijn aan het wegtrekken. En hier zitten we op 800 meter hoogte, en blijkbaar hebben die krengen er geen zin in om zo hoog te gaan vliegen, als ze een stuk lager ook mensenbloed kunnen vinden . Dus hier is geen mug te bekennen.

Daq 10. Zaterdag 16 juli : Canet de Salars. Gereden: 0 km.

Een heerlijk lui dagje. Lekker ontbeten, ’s middags samen gezellig een uurtje bij de receptie online geweest. Wil heeft de eigenaresse van de camping een compliment gemaakt over de sfeer hier en de persoonlijke benadering van nieuwe campinggasten. Wij kennen dat wel van hele kleine campings, maar dit is een grote camping en wij waren aangenaam verrast dat de eigenaar je komt begroeten met een handdruk als je aan komt rijden. En zo gastvrij en gemoedelijk allemaal. En elke nieuwkomer krijgt diezelfde gastvrije begroeting en dezelfde aandacht.
Dat is ook precies de sfeer die zij trachten te handhaven op hun camping, bleek uit dat gesprek. Het gemoedelijke en gastvrije. Zij zijn hier al 20 jaar, wij waren verrast hoe accentloos zij nog Nederlands spreekt! Ze spreekt natuurlijk ook vloeiend Frans. Haar man spreekt inmiddels ook Nederlands, en hun kinderen worden tweetalig opgevoed.
Wat sfeer betreft vinden wij dat zij prima slagen in hun opzet, beiden stralen ook zoveel plezier uit in het runnen van hun camping. Dat plezier is zichtbaar, merkbaar en voelbaar voor de gasten en dat dragen zij dus echt uit. En juist omdat dat allemaal echt is, voelt de sfeer hier zo fijn. Dus voor de camperaars: als je al dagen rondtuft en op camperplaatsen hebt overnacht en je wilt een relax-moment inbouwen en je bent hier in de buurt: dan moet je zeker een paar dagen op deze camping gaan staan!
Wij vinden het echt een aanrader.

Tot nu toe hebben we erg gemazzeld met het weer, maar dat schijnt morgen om te slaan en dan wordt het minder. Hier, maar ook elders in Frankrijk. Zelfs aan de Cote d’Azur is het maar 25 graden en bewolkt. Vandaag weer.nl gechecked. In NL regent het en dat blijft zo. Beieren, ons oorspronkelijke plan: idem dito.
Gelukkig hebben we al 10 dagen goed weer gehad en daar ben ik al blij mee. Van nu af is het even afwachten. Ik heb op ongeveer 140 km van hier een mooi plaatsje op de kaart gezien: Rocamadour. Daar hopen we morgen terecht te kunnen op de camperplaats. Maar het kan ook best dat het anders loopt, hoor.
Het is nu 23.00 uur en ik ben nog kippie fit. Dus ik ga nog een uurtje lezen.

Daq 11. Zondag 17 juli: Canet de Salars – Rocamadour. Gereden: 143 km.

Ik werd vannacht wakker en hoorde het al regenen. En vanochtend was de lucht hier grijs en het hield niet op met regenen….
Verder zonder problemen de camper-camping “le Relais” gevonden in Rocamadour. GPS-coördinaten: N 44.80427 E 1.62760

Kosten: 18,60 incl. belasting en stroom. Wel hele ruime plekken waar je bij goed weer lekker buiten kan zitten. Sanitair is oud maar super schoon. Wordt tweemaal daags schoongemaakt.

Gelukkig zijn het maar buien en tussen de buien door de middeleeuwse stad bezocht. Vanaf deze camperplaats loop je er zo heen, maar: het is erg dalend en daardoor uiteraard de terugweg ook sterk stijgend. Ik kreeg ruzie met mijn kuitjes. Mijn kuitjes vonden de heenweg prima okee, maar de terugweg niet, hoor. De kuitjes protesteerden in allerlei toonaarden. Maar wij wilden er gewoon heen en zijn er toch weer in geslaagd naar boven te lopen. Dit is echt een prachtige plaats om te bezichtigen.
Rocamadour is naast Lourdes en Santiago de Compostela een belangrijk bedevaartsoord. En dat dorp, het lijkt tegen de rotswand aangebouwd. Het heeft 3 lagen: het dorp, daarboven de Chapelle Notre Dame en helemaal boven aan het kasteel.

Dit is een fijne plek om te overnachten, vinden wij. De mensen die we gesproken hebben:
Een Nederlander die ooit eens een weblog las van een man die naar Santiago was gefietst. Dat werd zijn droom: dat wilde hij ook! Hij had zijn doel gesteld dat te gaan doen als hij 60 was. Totdat iemand hem zei: “En wat als je geen 60 wordt?” Dat zette hem aan het denken. Hij heeft toen een goede fiets gekocht en is de hele rit gaan plannen. Zijn “training” bestond uit elke week naar een dorpje fietsen waar hij Spaanse les kreeg, en eens op bezoek bij zijn kinderen die in Nijmegen studeren. Dat is 100 km van zijn woonplaats af. Vandaag heeft hij hier een rustdag. Hij heeft een aantal dagen samen gefietst met een “fietsmaatje” die ook naar Santiago ging. Hij vertelde dat hij wel een traantje moest laten toen hij een verplichte rustdag moest nemen en zijn maatje fietste gewoon verder.
Wij vinden het ontzettend dapper van die man, hoe ver hij gaat fietsen. In Santiago haalt zijn vrouw hem weer op, hij mag dus met de auto weer huiswaarts.

Onze camperburen: Een gezellig stel uit ons vriendelijke buurlandje: België. Zij zijn wat later op weg gegaan dan wij, zij zijn langs de Dordogne aan het tuffen. Hadden tot aan vandaag ook beter weer dan nu. Leuk gesprek met hen gehad, als ik het goed hoorde heet zij Daisy Ingels. Ik heb haar de URL van onze site gegeven. Hopelijk hebben zij langs de Dordogne tuffend, later op hun vakantie ook nog goed weer.

Het is hier dus weer prettig overnachten hoor. Je hebt hier gratis internet. Gewoon “Cigales” kiezen als verbinding, die staat bovenaan. Wat gegevens invullen – al dan niet fake, wat jij wil… En wij staan naast de receptie, dus kunnen wij in de camper online.
Dus ik heb vandaag – omdat het geen weer was om buiten te zitten – online alles bij kunnen werken. Mails en fora. Morgen even kijken wat we gaan doen. We zien wel, he.

Daq 12. Maandag 18 juli: Rocamandour – Brantôme. Gereden: 148 km.

Na een pauze op de camperplaats in Sarlat-la-Canéda, besloten om nog wat verder te rijden en de camperplaats in Brantôme op te zoeken.
Parking, Chemin de Vert Galand in Brantôme
GPS coördinaten: N 45.36137 E 0.64821
Daar hebben we vorig jaar ook overnacht. Inmiddels is er wel wat veranderd. Vorig jaar zocht iedereen zelf een plekkie en dat ging prima. Luifeltje uit en tafel en stoelen eronder, daar waren toen ook nog geen regels voor. Nu hebben ze de camperplaats gescheiden in een stuk waar je maar 24 uur mag staan en een stuk waar je 48 uur mag staan. De plekken zijn genummerd en het is verboden om je tafeltje neer te zetten, je bent welkom om gebruik te maken van de picknick-tafel. Dat zou bij beter weer vast erg gezellig zijn, 150 campers x 2 mensen = 300 mensen om die ene tafel die er staat heen…
Het is jammer dat de regels strenger zijn geworden. Er staan vandaag ook maar 68 campers op deze plek, vorig jaar stonden er meer dan 100! Maar ik bedoel mijn commentaar niet negatief, ik constateer alleen dat het hier vorig jaar leuker was. Want: niet piepen, je kan hier immers voor 3,50 nog steeds overnachten en je wandelt vanaf deze plek via het voetgangerspad ( na het bruggetje staat het bordje, je loopt daar naar beneden) nog steeds meteen het stadje in.

Wil en ik zijn vanaf nu een beetje “stuurloos”. De eerste 10 dagen hadden we mooi weer, en nu slaat het om, he. En dat is in alle delen van Frankrijk het geval. Normaal gesproken zoeken we dan een plek waar we wifi hebben en zoeken uit waar het nog wel goed weer is. We konden gister in onze camper online, maar het is gewoon echt nergens goed weer…
Morgen gaan we daarom maar weer een stukje noordwaarts. Want het is toch overal bewolkt met buien… We zien wel weer waar we terechtkomen, dat is toch ook weer het leuke van camperen.

O, en ik heb Wil vanavond vet ingemaakt met “Duizenden” (kaartspel)

Daq 13. Dinsdag 19 juli: Brantôme – Sainte Maure de Tourane/Le Bois Choudron. Gereden: 239 km.

De camperplaatsbeheerder kwam vanochtend – zoals op info-bord vermeld stond – om 8.30 uur de 3 euro 50 overnachtingskosten innen.
Wat wij dan weer niet zo netjes vonden: een Frans campertje dat er om 8.00 uur ineens als een haas vandoor ging, om vervolgens om 10.00 uur weer op hetzelfde plekje terug te keren. Ik denk dat die mensen het echt uiteindelijk verpesten voor degenen die al blij zijn dat ze een veilige overnachtingsplek hebben op loopafstand van het stadje voor zo weinig geld.

Wij gingen vandaag richting Poitiers/Tours, maar even zien hoe het zou gaan lopen. Pauze genomen op de camperplaats bij Vivonne. GPS-coördinaten: N 46.42548 E 0.26353
De bewegwijzering en de info van campercontact klopt niet helemaal. Deze plaats ligt niet tussen de Municipal camping en de Tourist Office in, die ligt vóór de tourist office. Overnachting is gratis, maar voor water betaal je 2 euro per 10 min en voor stroom 2 euro per 55 minuten. Wij wilden nog een stukje verder, dus na een espresso gedronken te hebben in het stadje, weer op weg, richting Tours.

En op die route kwamen we deze geweldige camperplaats tegen. Hij stond in de TomTom, op www.campercontact.nl staat hij ook, alleen in het gidsje niet.GPS coördinaten (vanaf onze plek op de camperplaats) : N 47.09305 E 0.61287
Ligt tussen Sainte Maure de Touraine / Le bois Chaudron en de D 910 in. Perfecte plek van en naar het zuiden.

Het is een privé terrein, beheerd door een koetsen-bouwer. Hij heeft hier een hele relaxte plek voor camperaars gecreëerd. En betaling helemaal in goed vertrouwen, he? Je krijgt een bonnetje, daar moet je je aankomst- en vertrekdatum op zetten en je kentekennummer.
En verder zelf optellen van welke faciliteiten je gebruikt maakt. Je kan hier stroom krijgen, WIFI is gratis – hele goede verbinding – je kan naar toilet, douchen, je chemisch toilet legen, water pakken, vuil water lozen. Er is een wasmachine en een droger. Verder heeft hij een winkeltje, waar je gewoon mag pakken wat je hebben wilt, wat het kost zet je ook op de bon. Er zijn eieren, wijn, jam en zo nog wat spulletjes. En is er ’s ochtends als je weer vertrekt niemand aanwezig: gewoon je bon samen met het geld dat je hem schuldig bent, in de brievenbus achterlaten.

De beheerder spreekt prima Engels, begint al wat Duits te leren ook. Hij doet enorm zijn best om het iedereen naar de zin te maken. Vanavond ging hij elke camper af, of we ’s ochtends soms brood wilden, want dan ging ie dat ook nog voor je regelen.

Wij vinden het helemaal geweldig, dat zulke plekken nog bestaan. Sta je toch zomaar in ene in een weiland naast de paardenwei, maar wel heel goedkoop en gewoon lekker online in je camper! Met wat wij hier gebruiken zijn we 7 euro kwijt. Ter vergelijk met een camping: campings in hoogseizoen in deze regio, dat gaat vanaf 20 euro per overnachting.
En dat het allemaal zo gemoedelijk en in goed vertrouwen gaat, het lijkt Brabant wel
Hij heeft in zijn winkeltje annex sanitairgebouw ook een gastenboek neergelegd, en dat ga ik morgen zeker tekenen. In het Engels, mijn Frans is niet goed genoeg en hij spreekt goed Engels.

Op een plek als deze terechtkomen, dát is toch echt de charme van met een camper op pad gaan ten TOP he?

Wij gaan morgen weer verder noordwaarts.

Daq 14. Woensdag 20 juli: Sainte Maure de Tourane/Le Bois Choudron – Aube. Gereden: 239 km.

Ik heb vóór vertrek in het gastenboek gezet, dat we het een fijne plek vinden, prima gastheer en dat we er zeker nog eens terug zullen gaan op doorreis.

Vandaag hebben we de hele dag door Normandië getuft. Ik vind Normandië erg mooi, het heeft toch weer een eigen sfeertje. Overdag in verschillende plaatsjes op een camperplaats gestaan.
Wat wel opvalt, is dat ze hier overal aan de weg aan het werken zijn. Verschillende keren een omleiding gehad. Bij Le Mans was dat wel leuk: reden we ineens op het race-circuit van Le Mans met onze Crazy Horse, zo langs de pitstops heen. . En na weer een prachtige rit verder gereden naar Aube, een klein plaatsje tussen Argentan en l’Aigle in. Hier staan we op een kleine gratis camperplaats. Alles aanwezig behalve stroom. Geeft ook niet, we hoeven vandaag niet aan de stroom. Wil heeft voor mijn laptop zo’n dingetje gekocht, dat ik de laptop ook via de huishoud-accu kan opladen. (ik ben a-technisch, alles wat ik niet snap aan techniek en zo, noem ik voor het gemak maar “een dingetje”.

Vandaag regen. En ik ben niet goed voorbereid op weg gegaan, blijkt nu. Althans niet waterproof… behalve mijn mooi-weer-sandaaltjes, heb ik mijn ouwe trouwe Reebokjes en mijn laarsjes ingeladen. De Reebokjes (14 jaar oud inmiddels, vallen half uit elkaar maar ik kan er uren op voortsjokken, zitten nog steeds zalig en ik kan ze daarom maar niet weggooien), hebben het jaren geleden al opgegeven om waterdicht te zijn. Maar met de laarsjes (“slechts” 4 jaar oud) was er niks mis… dacht ik. Er blijkt nu in de rechterzool een flinke scheur te zitten. Nou is ducktape de oplossing voor zo’n beetje alles, dus Wil heeft die zool met ducktape dichtgeplakt. Hopelijk geen natte sokken meer, mocht er nog meer regen komen. Maar dat verwacht ik niet, vanaf morgen gaat het overal weer beter weer worden, zelfs in Nederland, zag ik gister online.

Morgen willen we naar de kust van Normandië, eens kijken of we Omaha beach kunnen vinden. En dan overnachten in een leuk dorpje waarvan ik de naam alweer vergeten ben. En het gidsje ligt voor in de camper en ik ben te lui om de naam op te zoeken.

Het is 0.00 uur en ik ga zo maar eens maffen. We staan hier veilig: met 2 campers en 2 vrachtwagens. Camper stond er al toen wij arriveerden en de vrachtwagens kwamen vroeg in de avond aanrijden, knikten vriendelijk naar ons en beiden hadden rond 21.00 uur hun cabines al geblindeerd.

Daq 15. Donderdag 21 juli: Aube via Omaha Beach naar Honfleur. Gereden: 259 km.

Vanochtend uitgeslapen, en pas 11.15 uur op weg naar Ste Honorine des Pertes. Daar is een camperplaats, maar daar is ook Omaha Beach in de buurt, en dat willen we graag zien. En dan beslissen of we op de camperplaats gaan staan of nog wat verder rijden.

Omaha Beach stond goed aangegeven, zowel het strand waar op 6 juni 1944 de slag om Normandië begon, als de begraafplaats en het memorial. Omaha Beach was één van de 13 plekken waar D-day begon en hier werd een hevige strijd gestreden. Er zijn er 13, maar de 5 belangrijkste code-namen: Utah, Omaha, Gold, Juno en Sword. Als je langs de kust rijdt, kom je de anderen op die route tegen. Omaha Beach was wel erg, hoor. Want er zou daar 2.400 ton materiaal en voorraden aan land gebracht moeten zijn, maar slecht 100 ton kwam aan. Bijna alle artillerie, het merendeel van de tanks en de radioapparatuur was gezonken. Hier zijn meer dan 2.000 doden en gewonden gevallen.
Het maakte op mij best wel indruk, de gedachte dat daar zoveel mensen hun leven hebben verloren voor de vrijheid van Europa. Gewoon dat je daar staat en je ziet ter plekke waar die soldaten hebben gelegen, als een soort “sitting ducks”, he. Ik heb een levendige verbeelding, maar kan me toch moeilijk verplaatsen in hoe dat geweest moet zijn, als je daar als soldaat terecht kwam.

Daarna zijn we naar de begraafplaats en het memorial momument gereden. (voor beach en memorial zijn het smalle wegen naar boven, maar het is éénrichtingsverkeer en campers en tourbussen kunnen er zonder problemen heen.

En ook daar weer gepast onder de indruk: al die begraafplaatsen met rijen en rijen wit marmeren kruizen. De tekst op elk kruis luidt: “Here rests in honour and glory a comrad in arms. His name, known only to God.”
De namen van de gesneuvelde soldaten staan gegraveerd in de muren rondom het Memorial. Een prachtig beeld ter ere van degenen die voor vrijheid gevochten hebben.

Na dit alles bewonderd te hebben, besloten we over de D 514/D 513 helemaal langs de kust naar Honfleur te rijden. Een prachtige rit, waar we bijna 3 uur over deden.

Om 17.00 uur aangekomen op de camperplaats in Honfleur.
GPS coördinaten: N 49.41916 E 0.24166
Dit is een hele grote plek aan de haven. Er kunnen 180 campers staan, 40 plaatsen zijn met stroom. Kost 9 euro per 24 uur, betalen met munten of creditcard bij de parkeerautomaat.
Wie het eerst komt, die het eerst maalt: je betaalt die 9 euro, of je nu wel of niet aan de stroom hangt.

Toen wij arriveerden, waren er nog maar een paar plaatsjes vrij. Wij hadden het geluk dat we naast een stelletje uit Brabant konden gaan staan (ik zag meteen dat hun camper ook bij van Slingerland vandaan kwam en natuurlijk herken ik een zachte G van mijlenver afstand en met hulp van deze Brabo-buurman konden we via zijn camper ook aan de stroom. Wat is het toch altijd heerlijk om vriendelijke, behulpzame mensen tegen te komen. Dit stel uit Tilburg campert al 8 jaar, zij hebben een mooie X-Dream camper van rond de 7.20 meter.

Wil zit hier lekker aan een biertje, ik heb een droog wit wijntje. Hij leest over de slag van Normandië (ik heb bij Omaha Beach een boekje gekocht) en ik tik mijn verslagje.

Ik heb onderweg trouwens nog wat rollen plakband gescoord. Ik haal elk jaar een gratis-voor-leden ANWB routekaart, maar aan het eind van een vakantie is die kaart door het vele vouwen ( ik vouw steeds het stukje om waar vertrekplaats en bestemming zichtbaar zijn) in zeker 3 stukken gescheurd op de vouwen. Dus om te voorkomen dat het puzzelstukjes worden, maar aan het plakken geslagen.

21.30 uur en ik denk dat er van de 180 plekjes inmiddels geen enkele meer vrij is.

22.30 uur: ik hoor nog een paar campers het terrein op rijden en overrichterzake weer vertrekken. Die zijn nog laat op zoek naar een overnachtingsplek! Wil en ik zoeken altijd een plek om te overnachten als het nog licht is.

Morgen gaan we Honfleur bekijken en dan willen we nog een stukje verder langs de kust, naar Dieppe.

Daq 16. Maandag 11 juli: Vrijdag 22 juli: Honfleur – Dieppe. Gereden: 137 km.

Vanochtend Honfleur in, en wat een leuk plaatsje is dat! Ik had Honfleur in de Normandië-info al als mooie plek om te bezoeken gevonden, en wij vinden het niets teveel gezegd.
Daarna terug naar de camper en afscheid genomen van het Tilburgse stelletje, zij gaan langs de kust tuffen, de richting uit, zo wij hier gekomen zijn. URL van deze site gegeven en ook de URL van de Foto-club van Wil, www.ps4fun.nl , omdat deze man ook geïnteresseerd was in cursus of fotoclub en hij woont niet ver van Vlijmen vandaan.

Zij noemden trouwens Criel sur Mer ook als mooie plaats en zij hebben gelijk, wij zijn daar vorig jaar geweest en die camperplaats daar is schitterend (zie verslag Frankrijk 2010). Zij vertelden dat vrienden van hen daar een appartementje hebben gekocht. Dus zij gingen om hun vrienden te verrassen op die camperplaats staan en belden hen met de vraag of de koffie klaar stond.
Vrienden: “Eh, nee, wij zitten in Frankrijk.”
Tilburgs stelletje: “Kijk eens uit het raam.”

Deze dag de kortste route genomen, want we wilden niet te laat op de camperplaats in Dieppe zijn. Dit is een drukbezochte camperplaats, er zijn 50 plaatsen, maar als je laat arriveert, staan ze vol.
Camperplaats is aan de haven. Gps Coördinaten: N 49.93058 E 1.08635
Plaatsen zijn zonder stroom, kosten: 7 euro per 24 uur.
Wij hebben de Crazy Horse naast een andere Nederlander geschoven, op gepaste afstand maar ook zo, dat er links nog eentje tussen ons en de camper links van ons zou kunnen staan. Daar werd later op de avond dankbaar gebruik van gemaakt. Na 19.00 uur stond het vol, er zijn nog verschillende campers het terrein op gereden, maar er was gewoon geen plaats meer.

Onze camperbuurman komt uit Eindhoven. Hij kan als het moet een maand zonder stroom, zei hij. Zelfs met t.v. aan, he… Hij heeft 2 huishoudaccu’s die geladen worden door een zonnenpaneel.
Wij doen het nog steeds met 1 huishoudaccu, dus wij mikken het gewoon een beetje uit: 2 dagen zonder en dag 3 moeten we ergens aan de stroom zien te hangen. Tot dusver gaat dat goed.
Onze T.V kan ook op de accu, de vorige eigenaar heeft zelfs bij de deur een stopcontact geregeld, die mensen keken blijkbaar graag buiten t.v. Wij kijken alleen t.v als het weer ergens tegenvalt en we moeten al vroeg de camper in.

Tegenover ons staat nog een Nederlandse camper, een stelletje uit IJmuiden kwam even gezellig bij ons kletsen. Dat vinden wij altijd leuk, als mensen ons aanspreken. Gezellig wat ervaringen uitwisselen met andere camperaars.

We zijn naar de haven gelopen, lekker daar wat gedronken, en bij terugkomst zagen we dat de Car-ferry klaar lag voor vertrek. De “Côte d’Albâtre. Wat een enorm log ding is dat, zeg. Hij brengt je in 4 uur naar Newhaven. Het verbaast me gewoon dat zo’n gevaarte kan blijven drijven. Eigenlijk net als dat ik niet snap dat een Jumbo Jet kan blijven vliegen….

Onze vakantie zit er helaas alweer bijna op. We zitten 5 uur rijden van huis vandaan, morgen richting Belgenland als afsluiter. Dan hebben we nog een dagje speling, en dan huiswaarts.

Lange weekendjes zitten er in augustus ook niet in. Feestje hier, rockfestival daar… (Ik verheug me al op Tuinrock in Mariaoord Limburg, want daar treedt de Tilburgse tribute band MeatLove weer op en dat belooft weer een geweldig optreden.) En in September gaan we 2 campertreffens meemaken. De ene is iets met muziek in Deurne, de ander is iets met bier in Arcen.

Maar weer zien waar we morgen terecht komen, de planning is Ieper.

Ik ben 23.30 nog wakker en ik heb nog zeker 8 x gehoord dat er hier een camper het terrein op kwam en weer weg moest rijden. Het staat hier gewoon vol, er kan er niet eentje meer bij… Ik vind het wel dapper van die camperaars, om ZO laat nog een slaapplaats te gaan zoeken. Want wij zoeken dan toch liever als het kan bij daglicht een plek voor de nacht, hoor.

Daq 17. Zaterdag 23 juli: Dieppe – Ieper (België). Gereden: 255 km.

Toen wij aankwamen in Dieppe was het weer nog goed, vannacht echter regen en ’s ochtends ook zwaar bewolkt. Dus op naar Belgenland…
De rit hierheen was niks aan, we kozen snelste route, snelwegen dus en veel regen onderweg.
Maar goed, toch weer heelhuids en niet al te vermoeid aangekomen op de camperplaats in Ieper (18 plaatsen voor campers vóór de camping) GPS coördinaten: N 50.84627 E 2.89731
Camping jeugdstation, Bolwerkstraat 1. Je navigatie zal aangeven dat je bestemming op een onverharde weg ligt, maar dat is niet het geval, hoor. Kosten 12 euro voor overnachting incl. stroom en sani, borg voor het pasje is 4 euro, als het goed is kan ik morgen Wil met de camper buiten de slagboom krijgen en dan moet ik teruglopen naar het gebouw waar de automaat staat, en dan moet dat ding er 4 euro uitspugen….

Deze plek was tijdens een eerdere vakantie ook ons eindstation voordat we huiswaarts keerden. Toen had ik gewoon gratis wifi in de camper. Nu zie ik het netwerk, signaal is uitstekend, netwerk is onbeveiligd, maar kan geen verbinding maken… Wil (ICT-er) is nog naar de receptie gelopen om de dame daar aanwezig te melden dat ze alles ff moet resetten, maar dat durft zij niet…. Dus helaas dit keer geen gratis internet.

De slagboom-perikelen: Hier hoort alles automatisch te gaan: je loopt het gebouw binnen, er staat een automaat en je kan kiezen op basis van het kampeermiddel waar je mee komt, waar nog plekjes vrij zijn. Je reserveer dan een vrij plekje en je betaalt met creditcard of bankpas (Maestro). Dat is als je niet vooraf gereserveerd hebt. Heb je dat wel gedaan: dan krijg je een code waarmee je je pasje kan activeren.

Wil probeerde een plekje te reserveren: foutmelding wat pinautomaat betreft.

Er stond al een camper te wachten, een stelletje uit Zierikzee, zij hadden vooraf gereserveerd maar hun pas werkte niet.

Nou, Wil nog een keer naar de automaat: en ja, hoor, hij kon betalen en kreeg een pasje. Wij door de slagboom heen het terrein op, en ik zei tegen het stel uit Zierikzee: “Als jullie pas niet werkt, dan doe ik die slagboom gewoon voor jullie open met onze pas.” Nou, hun pas werkte niet, de mijne wel en ook zij konden het terrein op.
Ik ga daarna ff checken of wij er met onze pas nog uitkunnen: werkt niet meer. Ik dacht dat wij nu niet meer van het terrein af zouden kunnen omdat we die mensen geholpen hadden, maar nee, een medewerker opgesnord op het terrein, en onze pas werkte wel gewoon. Het probleem was: ik stond die pas uit te proberen, maar dat werkt dus alleen als er een auto of camper voor de slagboom staat… blond, blonder, blondst dus weer he…

Maar goed: ik was niet het enige blondje aldaar aanwezig. Een Brit die hier een plekkie had gevonden voor zijn camper, wilde weer ff van het terrein af. Zijn pas deed het ook niet. “Bloody system”, mopperde hij, “It’s like a prison here, no way to escape!.” Bleek dat zijn vrouw wel betaald had, maar de volgende stap – het pasje activeren – niet had genomen. Okee, Brit kon dus weer weg.

Daar had ik ook weer van geleerd, en toen ik even ging kijken hoe en waar ik morgen mijn 4 euro borg terug kan krijgen, stond daar een Brit, die was op de motor met een puptent bij zich, ook te puzzelen. Het lukte hem een plekje te vinden, betaalde en wilde vertrekken maar ik zag op de display: “activate your pass” en daar wees ik hem op. En ja, hoor, hij moest die pas op een ander plekje op het apparaat weer laten lezen en hij kan morgen ook weer uitrijden.
Later op de dag kwam er nog een andere biker aan, die is bij hem gaan staan. Ik heb grote bewondering voor die bikkels die in hun uppie gewoon gaan reizen, hoor.

Verder hebben wij toen we eenmaal snapten hoe dat werkte met die pasjes, nog een stelletje ( 2 vrouwen) geholpen. Zij waren met een tent en hadden dus een plek voor de tent gereserveerd, maar daardoor mocht hun auto weer niet het terrein op…

Het stel uit Zierikzee blijken doorgewinterde camperaars, die zijn 1 mei vertrokken en nu nog onderweg. Dus die zullen aan mijn camperplaatsen- info niets hebben, zij kennen alle mooie plekjes allang natuurlijk .( Ik hoop dat zij ook een website hebben, want die man bleek een bron van info aan mooie plekjes om met de camper te staan) Maar ik heb hen toch de URL van onze site gegeven, misschien vinden ze het wel leuk om te lezen hoe een mede-camperaar campert, he? Ik hoop dat ze gaan lezen en ons gastenboek gaan tekenen.

Naarmate de avond vorderde (de receptie sluit hier om 19.00 uur), bleek ons plekkie naast de slagboom een soort van helpdesk te worden, ha ha. 4 Nederlanders in een camper wisten niet hoe het werkte. Wil mee gaan kijken: helaas, alle camperplaatsen vol hier. Zij hadden geen TomTom
bij zich, dus we hebben snel wat camperplaatsen en campings in de buurt voor hen opgezocht.

Daarna een Zweed op een motor, kreeg het ook niet voor elkaar. Dus maar weer mee met hem naar de automaat om een plek voor zijn motor plus tentje te regelen.

Naast ons staat een camperbus uit Oostenrijk. Zij hebben een TomTom
aangeschaft omdat ze gehoord hadden dat het zo gebruiksvriendelijk was, maar zij snappen helemaal niet hoe dat werkt. En de TomTom
moest een ander navigatie-systeem vervangen waar zij ook helemaal niets mee konden… Dus Wil maar weer uitleg gaan geven. Wat bleek: zij zetten die TomTom
aan en zien de route, maar weten niet hoe ze zelf een route moeten ingeven. Dus zij zaten eigenlijk maar tevergeefs te wachten op instructie, ha ha.. Wil heeft hen wat uitleg gegeven, hoe ze een route moeten instellen, hoe ze met route voorbereiden al kunnen zien hoe ver het van A naar B is, hoe POI werkt en zo nog wat dingen.
Mijn Duits is nog redelijk dus ik had eerder op de avond al een praatje gemaakt met hen, en dat vonden ze merkbaar leuk. Maar met de uitleg van Wil over TomTom
, daar waren ze echt giga blij mee. Nu zij eenmaal wist hoe TomTom
werkt, is ze waarschijnlijk de komende dagen helemaal blij aan het spelen met dat ding

En tenslotte nog een man met 2 kinderen in een camperbus, helaas geen plaats meer, ook op de camping niet, dat laatste hebben we ook nog in het systeem gechecked, maar nergens meer een plaatsje groengekleurd ( groen = beschikbaar). Inmiddels moest dochtertje nodig naar toilet, dus ik ben even meegelopen om haar met mijn pasje binnen te laten in het toiletgebouw. Hij had een goede campinggids en was er zeker van nog wel ergens een overnachtingsplek te vinden. Maar hij was blij te kunnen vertrekken met een dochter met een lege blaas.

Er kwamen hier net 2 wandelgroepen langs, beiden vooraf gegaan door 2 bont geklede dames. Even later arriveerden vier vrouwen in middeleeuwse kledendracht. Ik ben maar gaan vragen waar dat over ging. Dat bleek een theater-wandeltocht, en zij beeldden de wenende weduwen uit, van na de slag om Ieper, waar de Katholieken verslagen werden door de Calvinisten.

Morgen beslissen we: naar huis of nog een nacht hier blijven of nog ergens anders heen. We zitten slechts 220 km van huis af.

Daq 18. Zondag 24 juli: Ieper – Vlijmen. Gereden: 220 km.

De dag begon droog, maar zwaar bewolkt. We besloten naar huis te gaan, zo heeft Wil nog een paar extra dagen thuis om nog wat aan te rommelen, voordat de plicht weer roept en hij weer aan het werk moet.
Voorspoedige rit naar huis gehad. En zoals altijd: net als we de grens met Nederland passeren, begint het te regenen. Dé manier van ons kikkerlandje om te zeggen: “Welkom thuis”.

Gestopt voor koffie bij Parkeerplaats Hazeldonk. Wil zit daar zo eens wat om zich heen te kijken en zegt: “Altijd leuk, mensen-kijken. Moet je zien hoe sommigen erbij lopen.”
Op het moment dat hij dat zegt, zit ik net naar mijn voeten te kijken. Eh… ik heb mijn oude badstof sokken nog aan en ook mijn gare badslippertjes. En als ik nog ff verder kijk: ik heb mijn brilletje op omdat mijn ogen geïrriteerd zijn, dus lenzen is ff geen optie. Verder een afgeragde jeans en een kei-versleten fleece vest (compleet met brand-gat…)

We kunnen weer terugkijken op een fijne vakantie. Het liep natuurlijk weer heel anders dan gepland, bedoeling was om in Zuid Frankrijk te blijven hangen en daar wat rondtuffen totdat we weer terug moesten. Maar nadat het weer om sloeg, werd het nergens meer echt goed, dus i.p.v. Zuid Frankrijk is het uiteindelijk Normandië geworden, waar we het langst zijn blijven hangen. Maar Normandië bleek echt de moeite waard!

Het enige minpuntje deze vakantie vond ik dat we niet uit eten konden gaan. (het wil met de gebroken kaak nog niet zo vlotten). Maar de gezellige terrasjes en de lekkere droge wijntjes, maakte dat toch weer voor een deel goed, hoor.

In totaal kunnen we weer 3.272 km op de teller bijschrijven.

Wie zich door dit relaas heengeworsteld heeft, verdient het om in ons gastenboek te staan. Dus aarzel niet, daar je commentaartje achter te laten

Giely