Schots Weekend Alden Biesen (Bilzen)

10 September 2015: Vlijmen – Bilzen. Gereden: 151 km

We wilden naar het Schots Weekend in België, op landcommanderij ALDEN BIESEN (Bilzen). Het Schots weekend bestaat dit jaar al 30 jaar! We hadden online kaartjes gekocht en een plaatsje geregeld op de “camping” naast het terrein. 34 euro is spotgoedkoop voor 4 overnachtingen, we mochten op donderdag al arriveren. Hier mogen behalve campers, ook caravans en tenten staan.

We hadden vooraf wel wat hulp nodig met de reservering, hoor, want ergens werkte de website niet optimaal en we kregen maar geen bevestiging. Maar het kwam gelukkig allemaal goed toen ik eenmaal een mail stuurde naar de organisatie, met mijn 06 nummer erbij. Ik werd onmiddellijk teruggebeld.

Ik vind het super gaaf dat we hier mogen staan voor zo weinig geld. En entree kaartjes hadden we ook online gekocht en dat mocht met 30 % korting!

Na twee uur rijden (anderhalf uur plus een half uur file) arriveerden we. Op vertoon van de geprinte email mochten we ons bij het Bureel melden en we werden keurig naar onze plek – B3 – begeleid. Bij het informatiemapje zat het camping reglement plus info voor als je ’s ochtends spek en ei wilde of broodjes. En er zaten 2 witte polsbandjes in het mapje, die waren om weer terug naar de camping te komen en om gebruik te maken van de toiletten op het festivalterrein. En tot slot een tevredenheidsonderzoek, dat zullen we zeker invullen en erg positief. Want de organisatie: vriendelijk volk! En alles werd in goede banen geleid, en dat met zoveel campers? Ik vind het knap, hoe de Belgen zo goed zijn in organiseren, hoor!

Toen we aan kwamen rijden zagen we meteen onze campervriendjes Harm en Poldine, die stonden op hetzelfde veld een eindje verderop. Heerlijk om met hen weer eens bij te kletsen. Wij hebben samen gezeten totdat het te hard afkoelde en daarna gingen we in onze camper ons eigen potje koken en toen pakten Wil en ik nog een afzakkertje en redelijk vroeg naar bed. Morgenavond is er in de feesttent hier al wat te doen, wij zijn heel benieuwd.

 

 11 September 2015: Bilzen. Gereden: 0 km.

Ongelofelijk, hoe lekker de bedden in onze Crazy Horse liggen. We werden allebei om 9.00 uur wakker, om vervolgens lekker weer in slaap te vallen en om 10.00 weer te ontwaken.

Harm en Poldine gingen een stukje wandelen en wij gingen vast klaar zitten om de intocht van de andere camperaars mee te beleven. En natuurlijk proberen we de Laika van Rien en Helene te spotten, want die zouden vandaag arriveren.

Onze buurtjes: Links van ons 2 vriendelijke mannen die een kat aan boord hebben, een mooi jong rood katje. En rechts van ons een dame alleen, die heeft ’s middags haar tentje opgezet en zit op haar gemakje wat te eten en te drinken.

Nog een grappig momentje: Er komt een camper aanrijden met een laag fietsenrek. En Poldine begon net haar zin met: “Kijk, zo’n laag fietsenrek, dát lijkt me nou….Ze wilde zeggen “handig” en dat leek mij dus óók, maar op dat moment reed die camper door een kuil in het terrein en PATS, dat lage fietsenrek raakte de grond.  Liep verder goed af, hoor.

In de middag arriveerden Rien en Helene ook veilig (weliswaar zonder zijn aanhanger, Rien heeft een aanhanger met een stoere driewieler voor hem en een mooie scoot voor Helene), en ook dat was weer een heel gezellig weerzien.

Toen wij met zijn zessen bij elkaar zaten, kwam er een man naar ons toe met de vraag of hij een interview mocht afnemen. Hij was van de Vlaamse overheid en hij vroeg camperaars hun mening te geven en eerlijk antwoord te geven op zijn vragen, omdat er nogal veel vooroordelen schijnen te bestaan over camperaars. Hij wilde graag een breed perspectief aan reacties, wat hij t.z.t. aan zijn parlement kan voorleggen, teneinde de overheid warm te laten lopen voor het idee, meer CP’s te creeëren.

Wij hebben zo duidelijk mogelijk proberen uit te leggen hoe wij het camperen ervaren, waarom wij Duitsland en Frankrijk zo geweldig vinden en dat als België ook meer fijne CP’s zou hebben, dat we dat land welzeker zouden overwegen als vakantieland. Als wij allen toestemming geven, komt ons interview, samen met hopelijk nog veel meer interviews, op youtube te staan. Ons aller Harm van Manen is contactpersoon en dat is hem van harte toevertrouwd.

De populatie op deze camping is heerlijk divers: van mensen compleet in Schotland style, met kilts en sokken met kwastjes, tot dames met lila haar en van alles daar tussenin. Ook veel mensen in Keltische klederdracht. Wat erg opvalt is dat er zoveel mannen met baarden aanwezig zijn, ik heb geen idee of dat Schots is? Het is soms raar hoe je geheugen werkt. Ik heb in zeker 30 jaar niet aan dat lied gedacht, maar vandaag sprong het ineens mijn hoofd binnen: “Al die willen te Kaap’ren varen, moeten mannen met baarden zijn. Jan, Pier, Tjoris en Corneel, die hebben baarden, die hebben baarden, Jan, Pier, Tjores en Corneel, die hebben baarden, zij varen mee.” ( het is een oud lied, de namen werden later: Jan, Piet, Joris en Corneel). Ik heb daar nooit een associatie met Schotland bij gehad, ik dacht dat het een oud, Nederlands drinklied was. Maar het heeft toch beslist een Keltisch sfeertje. Schots? Iers? . Bij thuiskomst (we hadden in Bilzen geen internet) heb ik op youtube vele versies gevonden, maar deze vond ik het leukst, zo heerlijk “over the top”. Het kost je slechts 2.57 minuten van je kostbare tijd”.

 https://www.youtube.com/watch?v=NIxrLt34SoU

Tjonge jonge, en dat, terwijl ik in het vorige verslag nog liep te piepen dat mijn Wil tijdens onze Duitsland trip een baard had, he…. Nu lijk ik ineens een fan, want mannen met baarden zijn STOER, maarre… tipje: niet doen, lieverd.

Maar toch best maf, dat ik aan dat nummer dacht door al die mannen met baarden, en dat ik dan deze versie op youtube tegenkom. Dat noem ik een toevalstreffertje.

Vanavond mochten we het festivalterrein al betreden. Ook hier weer prima organisatie: onze online gekochte combi-kaartjes ( voor de vrijdag, de zaterdag en de zondag) lagen keurig klaar bij de kassa. We moesten de uitgeprinte bevestiging laten zien, naam en postcode noemen en alles klopte. En als je de kassa voorbij was en je had groen licht om door te lopen: stonden mannen met blauwe bandjes klaar, dat is dan voor het terrein. We zijn dus nu met zijn zessen gelabeld met zowel een wit, als een blauw bandje. . Tja, er zijn ergere dingen, he. Het gaat hier mild, met bandjes losjes om je pols. Een stuk beter dan als je een koe of een hond bent, want dan chippen ze je in je oor, he.

Ik heb genoten van de band “Dosca” , de opening act van dit weekend. Een band, als ik goed hoorde komen ze uit Glasgow. Iedereen die mij kent weet dat mijn muziekpassie ligt in de Rock hoek, ik heb niet voor niets sinds 2003 het Meat Loaf Fan forum, en dit is natuurlijk héél wat anders. Maar: het is wel ritmisch strak en de solo’s waren leuk. En die band: de instrumenten waren een combi die ik nog nooit gehoord heb. Gitaar, drums, basgitaar, dat is allemaal wel bekend. Maar een doedelzak en een fluit erbij?  Ik vond het leuk. De vrouw naast mij ook, zij hebben echt een klik met Schotland, ze zijn er ook een aantal keren geweest. En zij komen al jaren naar dit evenement, ze vertelde dat ze voorheen dan op de sportvelden stonden, en dat het nu nog beter georganiseerd werd. Ook zij vond de organisatie een compliment waard.

Wij zouden wel graag naar Schotland willen, maar ik heb schrik voor de muggen, de Midges. Ik ben op enig moment allergisch geworden. Dus dan krijg je geen gewone muggenbulten, dat worden dan hele plakaten en blauwe plekken. En ik heb gehoord dat die krengen gewoon door een hordeur of beveiliging voor je raam heen komen zoemen. En dat ze door je kleren heen steken, en als dat niet lukt pakken ze je hoofdhuid. En het is geen goedkope campertrip, vanwege de boot al, he? Dus stel: ik kom met Wil en camper en al van die boot af rollen, we zoeken onze eerste plek voor de nacht en zoeff…. Ik word belaagd door muggen en ik zwel op als het vroeger Michelin mannetje en we kunnen meteen weer met de boot terug…Dus ik durf het helaas niet aan. Terwijl het toch een fantastisch land is. Maar op mijn 54ste pretendeer ik niet om nog erg avontuurlijk te zijn en speel ik graag op veilig.

We zijn weer in de camper, ik werk mijn verslagje bij en dan ga ik ook slapen, morgen is er hier weer veel te doen en te zien.

 

12 September 2015: Bilzen. Nog steeds? Ja, nog steeds.

Vandaag gingen we kijken naar de Highland danswedstrijd, de Schotse markt, de whisky en champagne proeverij en een stukje Pipe Band Championship Belgium. Voor mij blijft het nog steeds een mysterie of er nou wel of geen ondergoed onder de rokjes zit. Helaas waren er geen heftige windvlagen dus ik ben nog steeds onwetend wat dat betreft.

Geweldig, al die mensen met kilts aan. Onze buurvrouw kwam ook trots met haar geruite kiltje haar tent uit kruipen.  Je voelt je met lange broek hier haast een uitzondering. Dus het is hier gelijk geweldig mensen-kijken.

Een intermezzo ingelast zodat iedereen wat kon relaxen, even lunchen en wellicht een siësta in de camper, ik heb ook een heerlijk dutje gedaan.

Toen we terug op het terrein waren hebben we wat te eten gescoord en daarna naar de feesttent. En daar speelde een geweldige band: CARA. De laatste jaren blijf ik op concerten en festivals liever uit de drukte, maar voor deze band ben ik naar voren gelopen, hoor. Echt steengoed! Ik vond beide zangeressen echt topklasse en de muzikanten ook.

En zoals bij elk optreden: het feestje is vooraan. “WAAR is het feestje? HIER is het feestje!” Zoveel mensen in kiltjes stonden zo gaaf te dansen daar.

Daarna konden we genieten van prachtig vuurwerk en toen zijn Wil en ik nog teruggegaan voor de volgende band: KORRONTZI. Zo ik in de aankondiging begreep is dat een Baskische band. Ik was vooral verrast door de accordeon en hoe rap die bespeeld werd! Ik heb genoten van de live muziek hier.

Na een geweldige muziekavond gaan we rond 22.00 uur terug naar de camper. Nog even napraten en dan maffen. Morgen weer een dag.

 

13 september 2015: Bilzen. Nog steeds? Ja, nog steeds.

Dat “nog steeds” staat erbij omdat het niet vaak voor komt dat wij 4 dagen achtereen op dezelfde plek blijven. Dus niet omdat we het niet naar onze zin hebben. Integendeel, dit is een geweldig weekend met ontzettend veel te zien. We weten nu al dat we er volgend jaar weer heen willen.

Ook vandaag is er volop leven op het festival terrein. We zijn eerst naar het kasteel gelopen, daar was een Flyball demonstratie. Geweldig om te zien hoe snel die honden zijn met dat balletje. Daarna de highland games (Hoogwerpen gewicht, Paalwerpen, Tonheffen, Koffertjes dragen (de mannen 2 x 80 kg en de vrouwen 2 x 40 kg), Rotswerpen en Koordtrekken).

Erg vermakelijk, die stoere mannen in die kilts. Eentje had zijn kilt gescheurd, die stond nu te rotswerpen in zijn boxershort met zijn tasje ervoor.

Roept er iemand achter me: “Nou, Maikel, nu kunt ge pas echt loaten zien da ge ballen hebt.” Ik schoot in de

lach en toen zei hij tegen mij: “Het is moar goe da zun taske ervoor hangt.” Ha ha, dat vind ik echt grote klasse wat humor betreft.

Wij namen afscheid van Rien en Helene, zij hadden het ook reuze naar hun zin gehad en gaan volgend jaar ook weer.

Daarna weer naar het festival terrein, want ik wilde graag de Pete Seeger Tribute band gaan horen in de concerttent. De beste man is 94 jaar geworden, vorig jaar overleden en ik vind het geweldig dat zijn muziek voortleeft. En ik weet uit ervaring dat een Tribute band meestal van grote klasse is. Ik kreeg kippenvel bij “We Shall Overcome.” Dat nummer heb ik al zo vaak gecoverd gehoord in zovele uitvoeringen, maar deze vond ik klasse! Het was een geweldig optreden, ik heb genoten en de hele volle concert-tent mét mij, iedereen vond het fantastisch. Vandaar dat we nog een toegift kregen.

Het slot voor ons Schotland weekend was het optreden van SNAKES IN EXILE. Dat is al 20 jaar de “huisband” hier. Ik citeer uit het gidsje: “30 jaar Schots Weekend, 20 edities met Snakes in Exile. Een dubbel jubileum waarbij dit addergebroed weer het podium opsluipt en onweerstaanbaar in hun gekende uptempo folkmodus schiet waarbij stilstaan voor u geen optie is. Tegen hun stomende en stampende traditionals en eigen nummers is vooralsnog geen serum bestand.”

Ik vond het een heel goed optreden. Ik heb genoten van de muziek en ook van de sfeer, de mensen om me heen. Die tent zat afgeladen vol en zoveel mensen die overduidelijk enthousiast waren en genoten van die muziek. Na al dit leuks zijn we teruggelopen naar de camper en hebben we samen met Harm en Poldine nog heerlijk na kunnen praten in onze Crazy Horse. Morgen weer huiswaarts. Terwijl ik dit intik, hoor ik regendruppels op het dak. Wat hebben we een mazzel gehad, dat het tijdens de Highlandgames en alles droog weer hadden.

 

14 september 2015. Bilzen – Schijndel – Vlijmen. Gereden: 136 km.

Afscheid genomen van Harm en Poldine en een kwartiertje na hun vertrek ook weer op weg. We moesten via Schijndel naar huis. Reden: mijn nieuwe stoel. Dat valt in de categorie “Miskoop van de maand.” Typisch zo’n gevalletje van dat je iets koopt dat in de winkel een geweldig plan lijkt, maar thuisgekomen heb je al spijt. Normaal gesproken hoef ik absoluut niet het duurste van het duurste. Maar onze vorige stoelen gingen 8 jaar mee voordat ze uit elkaar vielen, dus dit keer dacht ik: “Ik koop de geweldigste stoel die ik kan vinden, want daar heb ik weer een jaar of 10 plezier van.” Nou, de stoel die ik koos, leek een strak plan en hij zat zalig. Hij was ook spuugduur. Dat was zo’n gevaarte met zo’n stuk om je benen op te leggen en je kon die stoel naar achter bewegen en dan leek het meer op een ligbed. Enig minpuntje: ik kon die stoel wel in, maar heel moeilijk weer uit! Gelukkig mocht ik hem ruilen, ik had de bon nog en binnen 14 dagen mocht dat. Eigenlijk wel in de originele verpakking, maar ze deden absoluut niet moeilijk omdat de stoel er ongebruikt uit zag ( ik heb er ook maar ff op gezeten) . En niks tegoedbon: andere stoel gekocht en het verschil kregen we gewoon contant terug. Dus compliment aan de Wit in Schijndel.

Slotwoord:

Groot compliment aan de organisatie van dit evenement. Ongelofelijk hoe goed hier alles georganiseerd is en hoe alles in goede banen werd geleid. Schots Weekend is in 30 jaar tijd geëvolueerd van een Schotse Dag in 1986 met een twintigtal medewerkers, naar een groots evenement met ongeveer 350 medewerkers!

De man met wie dit alles begon: Ludo Thijssen.

Wij gaan volgend jaar zeker weer deelnemen!

Wil kan weer 257 km op de teller op de main site bijschrijven.