Schots Weekend Alden Biesen (Bilzen) 2016

Impressie Schots Weekend, 31ste editie. 9, 10 en 11 september 2016.

Roeland du Vivierstraat in Bilzen. (Landerij Alden Biesen)

Aantal km retour (mag weer op de teller) : 262 km.

Dit keer geen verslagje per dag. Er was daar zoveel te doen dat ik ’s avonds best moe was en mijn rug ging op een gegeven moment ook vervelend doen, dus ik heb ’s avonds geen verslagjes ingetikt. Ik heb niet eens notities, dus alles moet uit mijn hoofd (en elke 50 plusser weet, dat dat niet langer gemakkelijk is).

Voor de meelezende camperaar is het wat Camperplaats betreft ook minder interessant want: Tijdens Schots Weekend: er is geen CP en ook geen officiële camping. Het is een boomgaard waar ze je plaats met linten afzetten.

Maar mocht je volgend jaar willen deelnemen, is het wellicht toch interessant om te lezen dat het allemaal perfect georganiseerd is. Je moet online een plekje reserveren. (tenten en caravans mogen daar overigens ook staan) . Dat kost 20 euro per persoon, dus 40 euro per camper. Maar: je mag donderdag al arriveren en maandag vertrekken. Dus voor die 40 euro heb je 4 overnachtingen in de boomgaard, pal naast het festival terrein.

Online je weekend-ticket bestellen: scheelt je 30% in de prijs. Bevestigingsmail uitprinten en bij de kassa komt het helemaal goed.

Op donderdag mag je na 14.00 het kampeerterrein op, maar als je te vroeg bent, mag je op de parkeerplaats ertegenover wachten. Om 14.00 mag je de weg oversteken. En alweer: goed geregeld. Ze vragen de bijrijder te melden bij “het Bureel” en intussen loopt een medewerker voor je uit naar je plek. (Voor het kampeerterrein heb je ook een bevestiging via emal gekregen en alles klopt daar gewoon: je krijgt je polsbandje en alle info ligt klaar op naam). Dat voorkomt file-vorming.

Ik vervolg mijn verslag een beetje “ van de hak op de tak”

Impressie voor de meelezende camperaar.

Zoals gezegd: prima organisatie. Op het kampeerterrein zijn toiletten, douches, gelegenheid voor lozen chemisch toilet (daar is 1 toilet voor gereserveerd). Grijs water lozen kan natuurlijk niet.

Je bandjes (toegang tot kampeerterrein) liggen bij het bureel klaar, je blauwe bandje (weekendticket) ligt bij de kassa klaar.

Het personeel is vriendelijk, de sfeer is goed. En ook weer eens wat anders dan alleen campers: hier is het afgewisseld met tentjes en caravans.

Je moet wel rustig rijden hier, want er zitten kuilen in de boomgaard en sommige campers raakten de grond met hun achterkant. Ook het lopen hier vereist bijna zeebenen, het is echt vol bulten. Maar dat weet je van tevoren, he. Dus gewoon een beetje voorzichtig lopen. Dat is overigens na een paar koppige Biertjes sowieso geen slecht plan.

Natuurlijk zijn er de doedelzak-wedstrijden, de highland games, Schotse markt, Schapendrijven, demonstraties dansen en zo nog meer vermaak.

Wat wel opviel: dit jaar als je een tas of rugzakje bij je had bij het betreden van het festival terrein: moest je openmaken ter controle. Dat is tegenwoordig voorschrift. Nou zagen wij er niet uit alsof we een bommengordel omhadden of anderszins kwaad in de zin, maar ja, het moest. De security-man glimlachte elke keer verontschuldigend. Tja, voor hem was het ook een beetje dubbel. Zoals hij zei: “ Ze lopen hier met zwaarden van 2 meter op hun rug en dolken in hun sokken (hoort bij de klederdracht) en da mag dan weer wel , he? “

Dan de bands. Iedereen die mij kent weet dat ik erg van live muziek hou en dat ik het dan ter plekke al snel naar mijn zin heb.

Ik heb ook dit jaar weer genoten.

Van de band Urban Trad, echt een super mooi optreden

En de band Dom Duff

Er speelden het hele weekend nog veel meer bands, maar je kan nou eenmaal niet alles zien.

Wat ik beslist niet wilde missen was de afsluiter van het weekend: al jaren de “huisband” : “snakes in Exile” Daar heb ik echt enorm van genoten. Wát een optreden. En wat een energie. Dat spatte van het podium af.

https://www.youtube.com/watch?v=7SzABLTCVAs

Wil heeft een foto van me genomen toen ik naar die band keek en je kan aan mijn gezicht wel zien hoe leuk ik het vond.

 

 

 

 

 

 

 

Impressie voor de Campervriendjes.

Always a pleasure.? Wij vinden het altijd geweldig om weer wat campervriendjes te zien elk seizoen (liefst allemaal natuurlijk, maar dat is zelden realiseerbaar).

Dit keer waren we met 4 campers: 2 x Bürstner, 1 x Hymer en 1 x Benimar.

Harm en Poldine en Wil en ik arriveerden op donderdag al. Harm had het goed geregeld: Hij had gebeld met de organisatie en met Ludo geregeld dat wij met onze 4 campers bij elkaar konden staan. Dat was een succes, want we hadden nu echt een grote plaats en we stonden luifel-aan-luifel.

Heerlijk bijgebept natuurlijk en lekker gemaft (de Bürstner broertjes stonden gezellig naast elkaar) en op vrijdag kwamen Bert en Pauline met hun mooie Benimar en Jos en Paula met hun mooie Hymer en daarmee was ons gezelschap compleet.

Bij het kasteeltje – iets verder lopen dan het festival terrein maar niet veel verder en hee… als IK het kan…  hebben we lekker op een terrasje wat gedronken. Voor de foto dank aan Paula, want ik heb die foto van haar gejat.

Maar om niet te verzanden in puur drinkgedrag, hebben daar toch een gedegen analyse gemaakt van de relatie van Jos en Paula. Die een dag later totaal teniet gedaan werd door Jos (die dit weekend beslist krediet heeft opgebouwd bij zijn vrouw) . Want waar er voorheen een bloemenverkoper aan de deur kwam en Jos riep: “Paula, motte gij da hebben.” En Paula antwoordde: “Nou… motte….” En Jos meldde de verkoper dat Paula geen bloemen nodig had en klapte de deur dicht…. Was hij nu een stuk attenter. Want Paula kreeg een cadeautje van hem op de Schotse markt. En verder was hij erg lief voor haar – Hetgeen Harm erg verdacht vond en de rest moest ook ff wennen. Ha ha, is allemaal maar gein hoor.

Poldine – ik vind het leuk haar “polleke” te noemen – en ik blijken duo-dutters te zijn: als we moe worden, gaan we gewoon lekker de camper in en doen we een dutje. Eh…. Zij in hun camper en ik in de onze, welteverstaan.

Pauline en Bert waren actief, die zijn nog een heel eind gaan fietsen. Ik vond het verder knap van Pauline dat ze sinds april niet meer rookt en alleen nog dampt met 6 mg! Zij was in de beginjaren van Campervriendjes mijn rookmaatje. Dat was ook altijd beregezellig, maar dit is toch beter.

Het hele weekend zat vol gezelligheid en vol grappen en grollen, ik zei al: heb geen notities. Maar eentje is me bijgebleven:

Zitten Poldine en Paula en ik naar een koor te luisteren met een paar zangers ervoor. Ik vond het leuk. Die speelden hun laatste nummer en het publiek bleef klappen voor een toegift.

Komt die zanger naar voren en zegt: “ Nog eentje dan, want wij hebben ook dorst.”

Zegt Paula: “ Zei hij nou “ wij hebben rookworst?? “

Ik kan over het evenement een goede impressie geven, maar hoe gezellig het met ons groepje is: daar had je bij moeten zijn denk ik.