Paasweekend in Ootmarsum

Vrijdag 29 maart 2013 Vlijmen – Ootmarsum. Gereden: 165 km

We hadden ons opgegeven voor dit weekend door een tip van Harm, onze campervriend. Toen nog niet wetend, dat het met Pasen kouder zou zijn dan met de Kerst…. Maar al is het koud weer, het weerzien zal vast wel warm aanvoelen. En wij hebben nooit eerder gecamperd met deze temperatuur, maar voor alles is een eerste keer, nietwaar?
De voorpret was weer geweldig, eindelijk de Crazy Horse weer op de oprit, ook al gaf het weer nog lang niet het lentegevoel. Gewoon dat fijne: hij staat er weer, snuivend in de startblokken en als we weg willen, kunnen we dat de avond van tevoren nog beslissen.
En we konden eindelijk de “Dreamcatcher” ophangen, die we van dochter en schoonzoon kregen na hun vakantie in de USA, waar ze ook het Navajo Indianen reservaat bezochten. Een heel passend cadeau, gezien de link die onze “Crazy Horse” heeft met indianen (vanwege onze ome A., verklaring staat op de hoofdpagina hier).

De uitleg over de dromenvanger: “You hang them by the window or at the head of your bed. The bad dreams get caught in the web. The good dreams work their way through the hole in the center, rest on the feather like a dew drop, and evaporate to the Great Spirit in the morning sun. The prayer beads on the Dream Cather trap all the bad dreams that are left on the web. The prayer beads then burn them up.
Dus ik verwacht in de camper voortaan altijd lekker te slapen en alleen maar “sweet dreams”
We waren tijdig aanwezig. Wim en Tonny Veldhoen, het stel dat dit treffen organiseert, hebben alles prima geregeld. Zij zorgen dat alle campers passen op deze locatie, er is een naamkaart voor op je raam, je mag kiezen waar je aan mee wilt doen of niet, en er is een keurige map met info over alles over deze omgeving, over dit weekend en over de Paastradities hier. En voor het restaurant “De Molenberg”  krijg je een kaart, daar turven ze je drankjes op en dat hoef je 2e paasdag pas te betalen. Net zoals vroeger in bruine cafe’s: “op de lat” Echt Top!
Wat ook leuk is van vroeg arriveren: je ziet alle campertjes aan komen rijden. Ik geniet daar erg van. Alle soorten en maten, dat heerlijke geronk van die dieseltjes en dat knusse, van zoveel campers naast elkaar. De organisator had vooraf gemeld, dat de plaatsen “een beetje inschikkelijk te noemen waren”. Nou, dat viel ons reuze mee hoor, de afstand tot de camper naast je. Wij zijn snel tevreden en hebben in Frankrijk op plekken gestaan waar we al blij waren dat we onze deur nog open kregen… Het is maar net wat je gewend bent. Hier is het veel ruimer, dus wij vinden het hier echt prima, de afstand tussen de campers onderling, hoor…….
En O, wat was het heerlijk onze campervrienden weer eens IRL te zien( Harm en Poldine, Bert en Pauline, Ewout en Wil (en hun hond Ayla, wat een lieverd is dat) , Michel en Joke en Henk en Riet. En we hebben Joke en Roel leren kennen dit weekend) . Ook kwamen we hier nog een stel tegen dat we kennen van het CCN weekend “Wellsche Hut” (Ben en Astrid, ik geniet altijd van dat heerlijke sappige Amsterdams accent) en zelfs een stel ( Herman en Janna) dat we ooit eens in 2010 troffen, tijdens ons eerste campertreffen in Manderveen!
Het eten hier was lekker en het na borrelen kei gezellig.
Het is nu 23.50 en dag 1 zit erop. Ik zit hier heerlijk warm in de CH, de ringverwarming doet het prima. Morgen gaan veel mensen hier klootschieten, maar dat heb ik eens bij een ander treffen bekeken en dat slaan wij dit keer maar over. Ben een té grote koukleum voor buitenactiviteiten momenteel.

Dag 2: Zaterdag 30 maart 2013, Paas Zaterdag

Opgestaan uit een heerlijk warm camperbed. De boiler zit onder het bed, en blaast behalve via de ringverwarming, ook wat warme lucht langs het matras omhoog. Gelukkig maar, want het was vannacht – 5 graden!
De klootschietenden onder ons vertrokken rond 10.00 uur en werden door de organisatie getrakteerd op een lekker glaasje Glühwein.
Over wijn gesproken: ik heb voor het eerst pakken wijn aan boord, “Kaapse Pracht” van de Aldi. Op de onderkant van het pak staat hoe het werkt met de schenktuit (is een soort tapje) en dat leek me toch echt geen hogere wiskunde of zo. “Trek schenktuit door opening”. Eh… ik had aan de zijkant het opschrift “hier drukken” gemist en de enige opening die ik zag was boven bij het handvat. Vond het wel raar dat een ronde tuit door een langwerpige opening zou moeten, maar vooruit. Dus ik ruk dat pak open aan de bovenkant: geen schenktuit te bekennen. Niet gehinderd door enig gevoel van logica ruk ik dan maar de zak met 3 liter wijn uit het pak: ah… schenktuit aan de onderkant. Zak ondersteboven weer in het pak gehangen en proberen een glaasje te tappen en daar ging de wijn… al klotsend over de tafel en maar een paar spatjes in mijn glas… Gelukkig snapt Wil wél wat van gebruiksaanwijzingen en inmiddels weet ik ook hoe het werkt.

’s Ochtends kwamen Harm en Poldine op de koffie en kreeg ik het asbakje terug dat door hen sinds september 2012 in gijzeling werd gehouden. Maar ik kreeg het asbakje wel super leuk terug, vermomd als Paas-asbakje!
Wij besloten vandaag niet mee te gaan naar het dorp en lekker wat in onze Crazy Horse te gaan lamballen. Geen spijt van, want het ging al snel weer sneeuwen. Wil ging wat plaatjes schieten en het blijkt dat hier in Reutum niet iedereen zijn tandjes even goed poetst. In elk geval niet het paard dat tegenover restaurant “De Molenberg” staat.
’s Avonds een gezellig paasbuffet. Dit restaurant heeft een rook-vriendelijke bar, daar mag je een sigje gaan roken, gewoon binnen. Daar hebben Wil, ik en Pauline (mijn rookmaatje-voor-dit-weekend), regelmatig dankbaar gebruik van gemaakt.
Daarna nog gezellig na borrelen en nu weer lekker in de warme camper terug.
Wil slaapt al, ik ga zo eens naast hem kruipen.

Dag 3: Zondag 31 maart 2013. eerste paasdag

Vannacht raakte de eerste gasfles leeg, maar in bed bleef het warm. Gelukkig maar, want de ijspegels hingen aan de camper vanochtend !
Wat een maffe temperaturen met Pasen, he. Mensen moeten lachen om hoe ik hier rondloop met snowboots aan. Die stonden nog in de gang en net voordat we weg wilden rijden zei Wil – wetend wat voor koukleum ik ben – “Moeten die snowboots niet mee.” Tja, eigenlijk voor schut, snowboots met Pasen, maar ik heb ze toch maar meegenomen en nu BLIJ ermee!
Ik heb het paasontbijt overgeslagen – ik ben al niet zo’n ontbijter en was nog moe – maar Wil is wel gegaan en het was allemaal goed verzorgd, ik hoorde van iedereen alleen maar positieve geluiden over het heerlijke ontbijt.
Na het ontbijt was er een kleine rommelmarkt en Wil is rond gaan vragen wie er met de taxi naar Ootmarsum wilde. 16 mensen wilden liever met de taxi dan fietsend of lopend, allemaal vanwege de kou, dus er werden 2 taxibusjes geregeld, zodat zoveel mogelijk mensen de paastraditie in Ootmarsum toch konden gaan zien.
Want die paastraditie hier is erg bijzonder. Er zijn elk jaar 8“poaskearls” in Ootmarsum. Dat zijn mannen met lange jassen en een hoed op. Elk jaar gaan er 2 weg en worden er 2 nieuwe gekozen. Ze moeten aan 3 voorwaarden voldoen: Geboren zijn in Ootmarsum, Katholiek zijn en vrijgezel. Zij zingen de paasliederen en achter hen loopt nog een hele groep mannen mee, die het koor vormen. Om 17.00 begon het “Vlöggelen”. Dan trekken mensen hand in hand zingend de stad door, met de 8 Poaskearls voorop.

Ik ben in Ootmarsum ook de kerk in geweest en heb daar weer een kaarsje aangestoken “voor goed geluk”. Dat gebruikdook in vorige verslagen ook al eens op: ik kan geen kerk of kapelletje voorbij gaan zonder een kaarsje op te steken. Dat is het enige wat ik nog over heb vanuit mijn Katholieke achtergrond en och, een kaarsje aansteken kan nooit kwaad.
Wim heeft een partytent als” kantoor” en een vuurkorf brandend, dus nadat we de taxibus uit kwamen rollen, daar nog even nagepraat.
Doorgaans als je met een groep mensen gaat camperen, op eigen initiatief of met de CCN, dan laat het weer het toe, dat je veel meer contact hebt met de groep en veel meer samen bent. Dan komt iedereen aanzetten met tafels en stoelen, iedereen doet zijn eigen wijntje maar iedereen brengt hapjes mee. De ene kaasjes, de ander worst, weer een ander heeft een warm hapje of chips: in no time staan die tafels vol en zit je gezellig samen. Dat gaat allemaal vanzelf. Hoe koud het nu is: dat gaat nu gewoon niet. Het buiten zijn met zijn allen is gewoonweg niet te doen. Gelukkig hebben we toch veel samen kunnen zijn in “De Molenberg” . En we hebben gezamenlijk de mooie paastradities hier mee mogen beleven.
We hebben vanavond het Paasvuur in Reutum gezien, daar zijn we met een grote groep naar toe gelopen en dat was gewoon een indrukwekkende, enorme fik. De lucht kleurde zwart…. Ging verder goed hoor, maar teruglopend hoorden we 2 x de brandweer met loeiende sirenes rijden, dus we vrezen dat het elders minder goed ging.
Het is nu 22.30 en tijd om te gaan maffen. Morgen alweer afscheid nemen, zo’n gezellig weekend is om voor je het weet….

Dag 4: maandag 1 april, tweede paasdag

Vanochtend met zijn allen koffie gedronken met een heerlijke plak “Krentewegge”. Daarna afscheid genomen van Wim en Tonny en hen nogmaals bedankt voor de voortreffelijke organisatie van dit weekend! Mijn indruk is dat iedereen volop genoten heeft en Wim en Tonny waren daar absoluut debet aan. Zij hebben er alles aan gedaan om dit weekend tot een succes te maken. Ik hoop dan ook dat zij volgend jaar wederom besluiten dit weekend te gaan organiseren.
Ik schrok nog even, toen ik hoorde dat er mensen waren die hun vuilwatertank ter plekke geleegd hadden.  Want ik was nog even bang dat Wim dacht dat wij dat gedaan hadden, omdat onze boiler in de vorstbeveiliging ging en leegliep…. Maar blijkbaar kan Wim gelukkig aan het plasje wat er ligt wel zien of het de boiler was of de vuilwaterlozing.
Daarna “puinruimen”, afscheid nemen van de mensen en op weg. Ik zeg met opzet “puinruimen”, want “opruimen” kan je het niet noemen. Geen idee hoe we dat voor elkaar krijgen, maar serieus: als wij camperen: dag 1 ziet het er binnen al uit of er een bom ontploft is. Overal slingert wel wat rond… maar och, het is ook zo weer opgeruimd.
Terugrit verliep voorspoedig en ondanks hoe leuk we het hadden: het voelt ook altijd weer fijn om het bordje Vlijmen te zien. En zo hoort het ook: het is fijn om onderweg te zijn, maar het is ook fijn om daarna weer thuis te komen.
Wij kunnen terugkijken op een heerlijk weekend, een aangenaam begin van het camperseizoen en Wil mag op de main site weer 330 km op de teller bijschrijven.
Voor wie tijd genoeg had dit relaas weer door te worstelen: neem dan vooral nog een minuutje de tijd om ons gastenboek te tekenen, dat vinden wij altijd super leuk.