Dag 1: 17 augustus 2012: Vlijmen – Wamel – Haarsteeg – Vlijmen – Haarsteeg – Vlijmen – Hattem. Gereden: 209 km
Okee… ik snap dat deze rit enige uitleg behoeft.
Wij gingen vandaag weer – zoals altijd – vrolijk op weg. De voorpret is altijd leuk en het gevoel wat wij hebben als we onze oprit afrijden: onbetaalbaar. Niet uit te leggen gewoon en het is ook een beetje een persoonlijk grapje geworden: Als we de straat uit rijden kijken wij elkaar aan en dan zeggen we steevast gelijktijdig: “Gezellig, hé?” Een oubollig grapje weliswaar, een Brit zou het “corny” noemen, maar voor ons werkt het nog steeds. 
Tijdens de vorige rit ging er een waarschuwingslampje branden, maar niet constant. Soms wel, soms niet. Toch even langs de garage en ze lazen in de computer uit, dat er een storing zat in Cilinder 2. Maar omdat het lampje soms brandde en soms niet, tja, zij zeiden: “we gaan nog niks vervangen, het kan ook een vuiltje zijn, hou het in de gaten.” Want niet te snel dure dingen vervangen als er feitelijk niks aan de hand is, he?
Nou, het waren 30 fantastische kilometers – Wil lekker achter het stuur en ik er naast, op volle geluidssterkte – totdat we ter hoogte van Wamel reden. Het lampje ging weer branden. En bleef branden. En toen voelde Wil ook dat het rijden niet lekker meer ging. Ik merkte het pas toen we ergens moesten stoppen en de motor stationair draaide, dat ik zat te schudden in mijn stoel en nee, dat was echt niet goed! Wil nam de beslissing om te keren en dat vond ik ook oké. Dus naar garage Hamers in Haarsteeg, al jaren ons vertrouwde adresje.
En ja, het was de verstuiver van cilinder 2. FIAT garage kon een nieuwe leveren a.s. maandag à 385 euro ex btw. Hamers ging op zoek naar een gereviseerde, maar geen idee of dat sneller kon.
Wij hadden ons er al bij neergelegd dit weekend niet weg te kunnen. Terwijl dit weekend best speciaal is, omdat we 30 jaar getrouwd zijn….. Belt ineens Hamers ons om 16.30 uur op: hij had het verhaal gehoord over onze trouwdag dus hij dacht: laat ik nou alles doen wat gedaan kan worden… en alles zat mee! Verstuiver demonteren daar had hij al een monteur voor ingepland en dat viel mee. – schijnt dat dat soms heel gemakkelijk is en soms heel moeilijk, is altijd maar afwachten. – Bedrijf in de buurt had het juiste onderdeel, dus dat heeft hij de monteur laten ophalen. Het inbouwen ging even goed als het demonteren. Echt, heel dat team heeft zich ingespannen om ons weer op weg te helpen! 
Wij hebben een sterke voorkeur voor de kleine middenstanders en voor familiebedrijven en we weten nu ineens ook weer waarom!
All is well that ends well: om 19.00 gearriveerd op de CP in Hattem. Geldersedijk 20.
Voor de camperaars: N. 52.47701 E 6.06942
De havenmeester was niet aanwezig maar wel via GSM bereikbaar. Dus hij deed op afstand de slagboom open en zei dat we maar moesten kijken of er nog een plekje vrij was… en ja, we hadden één van de laatste vrije plekjes! Dit is dus weer zo’n superplek, het soort camperplaats, waar ik zo van hou. Verhard, maar oogt als gras, uitzicht op de jachthaven en gezellige buren! Wij voelen ons tussen 2 reuzencampers (de ene is een Concorde, 9 meter lang en de andere is een Phoenix) echt een mini-campertje met onze 6.50 meter, terwijl onze CH op onze oprit thuis zo groot lijkt. 
Maar altijd gaaf om te zien waar anderen zoal mee rondreizen en hoe blij ieder met zijn eigen camper is. Onze buurtjes – een leuk stel uit Papendrecht – reizen met 9 meter camperplezier rond, want zij gaan graag op wintersport en leven dan 3 maanden in hun camper.
De kosten: 8 euro per camper en 2 euro extra voor stroom, toeristenbelasting is hier 1 euro p.p Dus 12 euro totaal en dan krijg je ook de code voor het sanitairgebouw. De plaatsen zijn ruim, de voorzieningen minder (water halen met een gietertje).
We hebben bij cafetaria aan de overkant van de straat lekker gegeten.
Ik ga ons camperbedje opzoeken, want volgens mij ben ik weer de laatste in de rij die hier het licht uit maakt…
Dag 2: 18 augustus 2012: Hattem. Gereden: 0 km
Wil weet me zelfs na 30 jaar nog steeds te verrassen. En misschien is dat wel een bouwsteentje in het totale fundament dat je in 30 jaar samenzijn opbouwt: dat die man nog steeds moeite doet om het leven leuk te maken voor mij. 
Gezien de motorische problemen met de CH, was ik al de koning te rijk dat we toch op weg konden. En ik had niet verwacht dat Wil wat geregeld had, want met een camper weet je immers niet waar je die dag terecht komt, he.
Maakt ie me ’s ochtends wakker en of ik buiten kom ontbijten. Dus ik stap de camper uit: daar staat mijn ontbijtje klaar in volle glorie: croissantjes, gekookt eitje, sinaasappelsap, prosecco (hij kon hier in Hattem geen champagne krijgen, maar hij weet dat ik van het feestelijke gevoel van een glas bubbeltjes hou bij speciale gelegenheden) en als klap op de vuurpijl: een potje mini-roosjes. Ik krijg namelijk elk jaar op onze trouwdag rozen, behalve als we met de Crazy Horse op pad zijn, dan is Wil ter plekke creatief. Dat potje mini-roosjes maakte het voor mij helemaal af! Ik ben helemaal geen emo-tiepje, maar hier kreeg ik toch wel een brok in de keel van. Ik hoop de Roosjes dan ook levend naar Vlijmen te kunnen vervoeren.
Wat bleek: hij was dus ’s ochtends, toen ik nog sliep, Hattem in gefietst om dit ontbijtje voor elkaar te krijgen. ❤Hoe kan je nou NIET van zo’n man houden, he…
Hier in de jachthaven is het één en al bedrijvigheid, veel “dagjesmensen” arriveren met auto en trailer met boot erop, om een dagje te gaan varen.
Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat Wil en ik hier veelal stiekem zaten te lachen. 
Maar we kunnen er niks aan doen, het is gewoon soms super grappig. We zien duidelijk het verschil tussen mensen die dit vaker doen, versus mensen die die boot pas hebben – of nooit goed zullen kunnen varen, dat kan ook.
S
ommigen hebben echt een routine: auto met trailer wordt hier de helling afgereden, er wordt precies op het juiste moment gestopt, boot wordt te water gelaten, eentje vaart feilloos naar de steiger en de ander zet de auto weg. Anderen: hen lukt het voor geen meter. Auto staat te ver van het water af. Oké, auto nog een stukje verder. Ze krijgen de boot niet vlot getrokken. Oké, dan maar wachten op hulp. Gelukkig 2 jonge kerels die het wel voor elkaar kregen. Er waren mensen bij die wat hulpeloos rond die boot liepen, hier en daar eens ergens aan prutsen, duidelijk geen idee hoe het allemaal werkte….Wij zitten dat hier allemaal aan te kijken. Sommigen liggen na 5 minuten al in het water, anderen kost het een vol uur!
Maar al met al genieten we van het plezier dat al die mensen hebben van een dagje op het water, hoor. Want een boot is toch ook een rijk bezit! En wij zullen in het verleden zo hier en daar ook vast en zeker een bron van vermaak zijn geweest, als we weer een tweedehands vouwwagentje hadden gekocht voor 500 gulden – dat was toen ons budget – en geen idee hoe we dat ding op moesten zetten. Of onze eerste vakantie met onze oude Sir Mobile, daar zat een complete Safari-room bij van Omnistor, zodat je van de luifel een voortent kon maken en wij hadden geen IDEE hoe dat dan moest. (Bleek later dat er een hele zooi stokken van een andere tent bij lagen) Dus wij zijn niet in- en ingemeen, denk ik.
Vanmiddag naar Hattem gefietst. Eh… dat hadden we ook gemakkelijk kunnen lopen bleek achteraf, want het is de weg over en je bent er al… Lekker op een terrasje daar een Grimbergen Dubbel gedronken. Hattem is een oude Hanzestad met prachtige oude geveltjes en een mooie stadspoort.
We vonden het te warm om uit eten te gaan, dus Wil heeft heerlijke biefstukjes gebakken in ons keukentje, wat bof ik toch met mijn keukenprinsje!
Teruggekomen op de camperplaats zagen we gaandeweg de bootjes weer terugkeren. 
De meesten probleemloos, eentje – wat ik eerder beschreef als mensen die die boot pas hebben of nooit goed zullen leren varen – daar heeft de havenmeester de boot binnen gevaren en mee geholpen die boot op de trailer te zetten. Zij kregen dat blijkbaar niet voor elkaar. Maar och, als ze die boot pas hebben: na een paar keertjes zal het hen vast een stuk beter af gaan.
Het is nu 23.30 uur en we zijn net naar binnen verkast. En zo komt er een eind aan een topdag die voor mij niet meer stuk kan. Wat is camperen toch heerlijk, en wat heb ik toch een fijne man.
Morgen gaan we weer een stukje rijden, het wordt morgen weer warm, dus we gaan weer voor een plekje aan het water.
Dag 3. 19 augustus 2012: Hattem – Vlijmen – Etten-Leur. Gereden: 188 km
Goh, we zien deze vakantie toch wel erg vaak het bordje “Vlijmen” langskomen….
Planning was: overdag Doesburg bekijken, daar is een camperplaats. Parkeren in een vak, maar voor stadsbezoek prima en gratis. En daarna door naar de jachthaven in Lathum. (Wij gaan deze vakantie gezien de tropische temperatuur voor plekjes aan het water). Maar het liep weer eens anders: weer eens een gevalletje van: “Oops, she did it again”: lenzenvloeistof op. Of op… ik had vóór vertrek een volle fles gehaald, maarre… die staat in Vlijmen op het aanrecht. 
Dus dilemma: Of plan A volgen en tot woensdag mijn brilletje op, of naar huis en een plan B bedenken. En Giel-met-brilletje-op: “it’s not a pretty picture”. Wij gingen dus voor de B-variant.
In Vlijmen even pauze gehouden – en daar stond tot onze verrassing een prachtige Orchidee op tafel met een kaart van onze dochter en onze schoonzoon, als felicitatie voor ons 30-jarig jubileum, echt super attent van die 2 schatten – en gezocht op jachthavens in Brabant, en zo dankzij campercontact terechtgekomen in jachthaven “Turfvaart” in Etten-Leur. Westpolderpad 6. We hebben dit keer gekozen voor snelweg. Wel apart, op de snelweg reed een 45 km autootje! Die mag daar helemaal niet komen. De bestuurder van dat karretje had dat op een gegeven moment zelf ook in de gaten, en is maar op de vluchtstrook gaan rijden. Op zich wel de beste oplossing, want zo hield hij het snelverkeer in elk geval niet op en de volgende afslag kon hij de snelweg ook op die manier weer verlaten.
GPS voor deze CP: N 51.59498 E 4.65476. Er is plaats voor 18 campers, we staan er momenteel met 16 stuks. Kost 10 euro per nacht incl. stroom, sani en toeristenbelasting. Melden aan de bar in het paviljoen en daar word je ingeschreven en kan je afrekenen. Douchen kost hier 1 euro. Er is een restaurant en een snackbar en een gezellig terrasje. Deze haven ligt aan het kanaal “de Leurse Vaart”. Hierachter heb je recreatieplas “Westpolderplas” en het was hier vandaag een drukte van belang. Jeetje, wát een mierenhoop! Parkeerplaats helemaal vol en de weg erheen ook links en rechts geparkeerde auto’s. Met onze Crazy Horse ging het maar net, tussen al die geparkeerde auto’s heel laveren. Wat een zaligheid, dat ik er alleen maar naast hoef te zitten en dat Wil goed kan rijden. CP gezocht, de Crazy Horse een mooi plekje gegeven en we zijn gaan melden dat we hier staan.
Deze plekken zijn niet heel ruim, ze staan met een streep op het wegdek gemarkeerd, maar je kan er je luifeltje wel uit, hoor. En lamballen maar. Als het druk is bij de recreatieplas, is het toiletgebouw aan de kant van die plas gesloten. Maar camperaars mogen hier dan via het café het toiletgebouw in.
Hoe we hier staan, is hetzelfde gevoel als ergens op een terrasje zitten: mensen kijken. Dat blijft een heerlijke bezigheid. Ik vind vooral die jonge, verliefde stelletjes zo leuk. Je zal het vast zelf wel vaker gezien hebben: ze lopen hand in hand, ze lachen naar elkaar, hij schuift het bandje van haar jurkje goed, zij wrijft met haar hand af en toe even over zijn rug… ik vind dat geweldig om te zien!
O, en de flarden van gesprekjes die je dan zoal opvangt, ook altijd leuk.
Een paar mensen die langs kwamen fietsen – tongval zachte G, overduidelijk Brabo’s: “Oh, vakantie moeten vieren in Etten-Leur, dés pas errug”.!
Een kindje van een jaar of 4 tegen zijn vader, de rollator van de buurvrouw ziend: “Papa, dat is precies zo eentje als oma heeft.”
Een vader tegen zijn kind, terugkomend van de recreatieplas en in de brandende zon met een 1 meter 80 lange opblaaskrokodil op zijn rug voortsjokkend: “Kijk Pieter, dít is nou waarom we met de auto zijn gegaan en niet met de fiets…”
Een kindje naast me op het terras: “Papa, jij hebt best wel een grote buik gekregen.” Moeder met norse stem en verwijtende blik richting echtgenoot: “Da’s omdat papa hier in de haven altijd zoveel bier zit te hijsen.” Oeps….
Een jonge meid die hier met 6 andere jongeren verzamelde om gezamenlijk naar huis te fietsen: “ Ja, nou, mensen die mij kennen weten wanneer ze moeten ophouden. En Bart wilde mij in de bosjes duwen en ik zei: “STOP”, maar hij stopte niet. Nou, en toen heb ik hem dus gewoon gebeten, he…” Ha ha, dat is gevalletje: “You GO girl” en “Girl Power” toch, of niet dan?
Mensen observeren: het blijft een leuke hobby.
Het eten vandaag was minder. In het restaurant kon je vandaag niet eten omdat er een privé feest gaande was. De snackbar was wel open, maar de halve haan/frites voor 5,95 die mij op het aanplakbord deed watertanden, hadden ze niet. Geen ramp verder, dan maar een frikadelletje speciaal, hoor.
Het is nu 23.30 uur, er is nog een Hymertje aan komen schuiven. De mensen hier zijn vriendelijk, iedereen maakt even een praatje met elkaar. En oh… een paar campertjes verder vanaf hier reizen mensen met een kat! Een prachtige witte kat met een blauw en een groen oog. Is nu 3 jaar, zij hebben die kat als kitten gekregen en meteen laten wennen aan camper en kattentuigje. De kat is duidelijk op haar gemak en dol op de camper. Maar dat horen we van hondenbezitters ook, hoor, dat de camper uit de stalling gehaald wordt en op de oprit staat, en die hond wil er dan meteen al in… Wij vinden dat gaaf om te zien, maar ja, geen huisdier is nog gemakkelijker, he? Daarom blijven wij huisdier-loos. 
Ik ga zo maar eens ons camperbedje opzoeken, morgen kijken we wel weer waar we heen gaan.
Dag 4. 20 augustus 2012: Etten Leur. Gereden: 0 km
Vandaag is het “afgekoeld” naar 26 graden hier. We besluiten hier een dagje extra te blijven lamballen. Dus weer de overnachting gaan betalen bij de havenmeester. Is een vriendelijke man, die helemaal geen zin heeft om de hele dag in zijn kantoortje te zitten. Dus betalen mag hier bij de bar.
Het fietspad hier tussen de jachthaven en waar de Crazy Horse staat, wordt ook vandaag weer druk bezocht. En weer de flardjes van gesprekjes:
2 meisjes en een jongen komen langs. Zegt het ene meisje tegen de jongen: “Wie ben jij eigenlijk?” Jongen – blozend -: “Eh… ik zit bij jou in de klas.” Zij: “Hoe heet je dan?” Hij: “Glenn”. Zij: “O… ik zag wel dat er een Teun was bijgekomen. “ Begin van het nieuwe schooljaar, he. Hoe de conversatie verder ging kon ik niet meer horen.
2 meisjes kwamen langs en de ene was tegen de ander aan het vertellen over een hele reeks sms’jes die ze van een jongen had gekregen. 
“Tja, het klonk wel gaaf allemaal, dat ie niet zonder me kan en zo, maar toch: ik weet niet hoor… zo knap is ie nou ook weer niet. ”
Terwijl ik dit tik, komen er weer 2 meisjes langsfietsen: “Godsamme, dacht ik toch echt dat er een KAT op het strand lag, maar het was gewoon een Chiuaua!”
Grappig om te merken hoeveel invloed internet tegenwoordig heeft: wij kregen na een praatje gemaakt te hebben met een stelletje dat hier een paar meter verderop staat met een LMC Liberty vanavond al een mailtje, zij hadden ons artwork gezien en onze website al bezocht!
Wil had weer lekker gekookt, we hebben hier samen wat rond gekuierd en wat we morgen doen – ons laatste dagje alweer: dat gaan we morgen maar weer eens bekijken.
Dag 5. 21 augustus 2012: Etten Leur – Alphen(Noord-Brabant). Gereden: 33 km
Ik heb zojuist op FaceBook wel het meest flauwe woordgrapje óóit gemaakt: “Zitten in Alphen. Niet aan de Rijn maar wél aan de wijn.” 
De eerste de beste bocht op weg naar Alphen lazerde Wil zijn fototas van het bed af. Schade vooralsnog niet bekend, maar we hopen er maar het beste van.
Onderweg zagen we hier wat we al meer gezien hebben deze trip: op die billboards langs de weg vanwege de Tweede Kamer verkiezingen op 12 sept. a.s., hangen er behalve posters van de bekende politieke partijen, ook posters met de tekst: “KIES VOOR JEZUS” We vragen ons af of er mensen zijn die tegen die tijd op zoek gaan naar het lijstnummer van de Jezus-partij….
Terechtgekomen op Camping ’t zand, Maastrichtsebaan 1, Alphen (NB). GPS: N 51.49278 E 4. 94961
Deze camping ligt aan recreatieplas ’t Zand. Zij hanteren nu al het voor- en naseizoen ACSI tarief: we staan hier met ACSI-korting voor 16,50 euro. We kregen een plattegrondje mee, ze wilden ons op veld F hebben, dat zijn de toeristische plaatsen. En de dame bij de receptie zei, dat we in dezelfde lijn als de caravans moesten gaan staan. Nou, daar zijn deze plekken echt te krap voor, dus we zijn gewoon in de lengte gaan staan en we staan niemand in de weg. Onze caravanbuurtjes vinden het ook prima zo.
Nou zag ik op de plattegrond dat er ook 12 speciale camperplaatsen zijn op veld X. Daar gaan kijken, maar dat is ook gewoon een passantenveldje, niks verhards en niks wat op een CP lijkt… Vreemd genoeg zien we ter plekke wel 3 plaatsen die wel verhard zijn, maar die staan weer niet op de plattegrond… Voor camperaars met een voorkeur voor campings is dit een aardige plek. Maar voor camperaars die CP’s gewend zijn, geen aanrader.
Maar de zon schijnt, we zitten hier weer heerlijk voor de CH en voor een dagje lamballen is dit weer een prima plekje, hoor.
Ik heb er al eerder melding van gemaakt, dat wij het zo leuk vinden om te zien met wat voor campers mensen zoal onderweg zijn. Hier ook weer leuk om dat alles te zien. Schuin vóór ons staat een Possl. Ik ben schaamteloos gaan vragen of ik mocht ervaren, eens in een Pössl te staan en de indeling te zien. Want zus en zwager zijn aan het shoppen voor een Pössl. En ik was welkom en mocht kijken, heel gastvrij van die mensen en ik was verrast over hoe ruim zo’n camperbus is! En niks ombouwen ’s avonds, hé: er zit achter in die bus gewoon een vast bed!
En naast ons kwam “Smurf” aanschuiven: een blauwe Mercedes Benz camperbus. Wij kwamen de reizigers met “smurf” tegen op weg om de afwas te doen, dus ik zei: “Ah de smurfen!” En gevraagd of we een foto mochten maken voor ons verslag. Hij rekende 2,50 ha ha, ik zei nog dat dat te duur was en dat ik van plan was te gaan pingelen. Was uiteraard een geintje van beiden .
Maar ik zei dat ik het zo leuk vind dat mensen hun camper(bus) een naam geven, en zij hadden ook al gezien dat onze camper “Crazy Horse” heet. Sinds we dat artwork op de motorkap hebben, krijgen we daar veel vragen over van andere camperaars. Of we dan iets met paarden hebben of zo…
Ik vertel altijd graag het verhaal van onze ome A. en waarom onze camper de Crazy Horse heet.
We hebben hier weer tot 23.30 uur buiten kunnen zitten. Wat een mooie, zachte zomeravond was het weer…
Dag 6. 22 augustus 2012: Alphen – Vlijmen. Gereden: 41 km
Na afscheid genomen te hebben van onze buurtjes hier, een lekker ritje binnendoor gedaan en we zijn weer in Vlijmen. Wil mag weer 471 km op de teller bijschrijven.
Half september gaan we een gezellig weekend beleven in Mechelen met wat andere doorgewinterde camperaars, maar hopelijk kunnen we vóór die tijd nog een weekendje weg.
Verslagje wel weer lang genoeg zo, he? Bedankt voor het lezen en we hopen dat je ons gastenboek gaat tekenen.