23 juli 2012: Vlijmen – Saint Hubert. Gereden: 221 km
Gister puin geruimd na een geslaagde MEO-BBQ en vandaag weer lekker met de Crazy Horse vertrokken, gewoon: omdat het kan.
We besluiten richting België te gaan. De enige planning is, dat we op donderdag in Gemünd – Duitsland willen zijn, daar hebben we afgesproken met mijn zusje – zij heeft daar een sta-caravan aan de Our, de natuurlijke grens daar tussen Luxemburg en Duitsland.
We rijden weer met behulp van de tomtom, ingesteld op “vermijd snelwegen”. Dat is leuk en heerlijke ritten binnendoor, al moet je wel zelf ook mee blijven kijken en soms ter plekke beslissen of het een goed plan is te rijden zoals tomtom vindt dat je moet rijden. Dat is ook de reden dat ik in het buitenland altijd op de kaart mee kijk. Want als je die instelling kiest, dan kan tomtom best wel eens besluiten je van de doorgaande wegen af te sturen omdat een ander weggetje net wat korter is. Maar deze rit ging het goed, slechts een paar wegen waren maatje fietspad maar we hadden geen tegenliggers. Maar ik vind zelf navigeren vanaf een kaart gewoon ook leuk, dat ik altijd weet waar we zijn, zelfs al begeeft tomtom het helemaal…
Onderweg trouwens een giga klap tegen de linkerkant van de camper! Geen idee wat we geraakt hebben, we denken een vogel, want we zagen wat bloedsporen aan de zijkant. De Crazy Horse heeft geen deukje opgelopen maar ik vrees dat die vogel wel het loodje heeft gelegd…
Iets boven Luik stopten we ergens voor koffie. Ik ging zoeken waar Saint Hubert lag, want daar had ik een leuke camperplaats gezien. Saint Hubert heeft zelfs 2
camperplaatsen: 3 hele krappe plekken in het stadje zelf, en 9 hele ruime bij het IJzermuseum en het Open Luchtmuseum-in-wording. Nou, op de kaart gevonden dus niks aan de hand. Ff koffie gedronken, daarna wilde ik een streepje onder die plaats zetten, zodat ik gemakkelijk kon zien waar we heen wilden: NIET meer te vinden. HUH… 
Nou, ik wist het ZEKER, ik had dat plaatsje toch echt op de kaart gezien en dat is geen route kaart, maar een detailkaart, dus ook de kleine plaatsjes staan erop! En een plaatsnaam kan niet zomaar van een kaart afdonderen, he….. Het kostte me een kwartier, en toen zag ik dat ik de kaart niet helemaal had uitgevouwen, en net dat stukje waar het plaatsje stond, was dus ingevouwen. 
Maar de GPS coördinaten bleken te kloppen en dus aangekomen op Fourneau Saint Michel, Rue Saint Michel in Saint Hubert.
Voor de camperaars: N. 50.08505 E 5.33910
9 camperplaatsen waar je gratis mag overnachten. Er is verder geen stroom of sani, maar de plekken zijn heel erg ruim.
Tussen het asfalt waar je camper op staat, zitten hele brede groenstroken, dus je kan je luifeltje uit en je stoeltjes buiten. 5 min. lopen en je bent bij een snackbar, die is bij de parkeerplaats waar bussen moeten staan. 
Wij hebben vandaag zelf ons potje gekookt, maar je kan hier dus ook fastfood scoren.
Er stonden hier wat dagrecreanten – 3 auto’s vol Franstalige Belgen, die hier een picknick hadden en de hele dag plezier en eten en drinken – de afvalbak zat vol lege bierblikjes – wij knikten vriendelijk hun richting in toen wij een stukje gingen lopen en toen zij vertrokken werden wij aangenaam verrast door het getoeter en gezwaai toen ze langs kwamen op weg naar huis, langs de doorgaande weg hier. Echt heel leuk, dat ze zo afscheid van ons namen. Daar namen ze ook echt de moeite voor: raampje open, handje naar buiten en toeteren naar ons. 
Verderop op de andere parkeerplaats, staat nog een caravan, blijkbaar mag dat daar ook. Maar hier staan we alleen! Het museum is op maandag ook dicht, dat kan schelen, he. Normaal gesproken staan wij niet graag alleen. Maar hier voelt het niet onveilig.
Het is een mooie plek hier, je camper staat op asfalt, je hebt een grote grasstrook voor je camper. Links van je kabbelt een beekje, rechts van je is een bos. We hebben een paar groepen wandelaars het bos uit zien komen. Later op de avond stopte hier een auto en een mevrouw vroeg me naar een groep meisjes, of ik hen gezien had? Want die waren niet op de afgesproken tijd op de afgesproken plek verschenen… Nou kan ik Frans nog steeds goed verstaan maar niet spreken dus dan is mijn beginzin al: “Je suis Hollandais, je parle un petit peu Francais”. Ik verstond haar verder wel: er was dus een groep meisjes vermist en ze wilde graag weten hoe laat wij hier stonden en of we die groep gezien hadden. Ik heb haar kunnen vertellen op mijn beste Frans dat wij rond 15.00 uur gearriveerd waren en tot dusver alleen een paar groepen jongens (scouting) uit het bos zagen komen en welke richting ze uitgingen. De dame bedankte me – zag er echt bezorgd uit – en keerde haar auto en reed de andere kant weer uit. Ik hoop dat de vermiste dames morgen weer terecht zijn…..
Het is nu 23.00 uur en Wil is gaan maffen. Ik ga ook zo maar in ons camperbedje kruipen. Ik heb geen internet hier, dus ik heb de kinderen een sms gestuurd waar we zijn.
24 juli 2012: Saint Hubert – Vianden. Gereden 90 km.
Allebei heerlijk geslapen, ons camperbedje slaapt gewoon echt prima. Natuurlijk had Wil weer voor het ontbijt gezorgd en omdat we allebei redelijk vroeg wakker waren, ook weer vroeg op weg.
Tjonge, de scouts hier zijn lamme takken hoor, die zijn ergens gedropt en moeten te voet met volle bepakking op plaats van bestemming zien te geraken, maar ze staan massaal te liften! In onze camper mogen er behalve Wil en ikzelf nog 2 in de gordels mee vervoerd worden, maar die scouts stonden in groepen van 5 man langs de weg. Dus helaas: wij konden zo’n groepje niet oppikken.
Aangekomen op de stadscamping in Vianden: “Op dem Deich”. Hier zijn we al eerder geweest. Fijne plek en via de sluiproute achteraan op de camping sta je binnen 5 min. lopen midden in Vianden. Deze camping is inmiddels in bezit van de gemeente.
Verschil camping versus CP: hier moet je wachten tot de receptie open is en je krijgt een plek toegewezen. Die plek was tussen 2 tenten in en de mensen in die tenten hadden onderling veel contact, dus het leek ons voor hen niet leuk om daar met ons bakbeest tussen te gaan staan. Dus wij kozen een ander plekje en gaven dat bij de receptie door en dat was ook okee. Fijne plek, perfect om te lamballen. Vanavond heerlijk gegeten in Vianden. Morgen blijven we hier nog een dagje en dan naar zusje in Gemünd.
25 juli 2012: Vianden. Gereden: 0 km.
Ineens weten we weer wat zo leuk is aan verblijf op een camping: de diversiteit van kampeermiddelen en hoe divers mensen dan reizen en kamperen. Het is eigenlijk hetzelfde gevoel van terrasje-pikken: mensen kijken.
Achter ons: gezin met 2 kinderen, die kamperen in een koepeltent en reizen met motor en trike. Ze hebben ook een hond en die reist mee in een aanhangwangentje achter de trike. Dus Pa en 2 kinderen op de trike en ma rijdt solo op haar motor.
Sommige mensen komen met een tentje en hen boeit het niet of het tentje strak staat. Het is om te maffen en goed is goed en droog is droog. Anderen willen dat alles precies goed is en perfect strak staat. Zo hebben we hier zitten kijken naar een stel met 3 kids, hoe die tent werd opgezet. Gaaf hoor, deze man rustte niet voordat elke haring strak in de grond zat, elk lijntje perfect gespannen.
Het resultaat: foto Maar daar was hij wel dik 2 uur mee bezig.
Er staat hier ook een camper, een 6 meter camper, die mensen hebben 3 kinderen. Geweldig om te zien hoe die kleinste – ze is 3 jaar – zich vermaakt. Er is geen speeltuin, maar de trap naar het toiletgebouw is voor haar blijkbaar een goed alternatief. Ze heeft heel wat experimenten uitgevoerd. Onder andere: trapje opklimmen – trapje afklimmen. 
Dat leverde ruim een kwartier vermaak op. Vervolgens: kijken wat er gebeurt als ze een bal van dat trapje af laat stuiteren. Bal stuiterde naar beneden en dan ging ze de bal beneden weer ophalen. Daar heeft ze zich een half uur mee vermaakt. Haar volgende project was: kijken wat er gebeurde als ze haar broer zijn vissersstoeltje pikte en dat van de trap af liet stuiteren. Nou, dat stoeltje lazerde prachtig naar beneden, maar die pret duurde niet lang omdat broer ingreep.
Er kwam een camperaar ff praten, hij stond hier ook met een Elnagh Slim 5 – precies dezelfde camper als wij hebben – en hij was er nog nooit eentje tegengekomen. Nou, wij ook niet! Dus dat was erg leuk. En hoe klein de wereld is: raak ik bij het toiletgebouw aan de praat met een vrouwtje dat hier met een caravan staat. En dan is het al gauw: “waar kom je vandaan.”
“Vlijmen, bij Den Bosch”
“Hee.. wij komen ook uit Vlijmen!”
En dan wissel je straatnamen uit, blijkt dat zij in de straat wonen waar wij ook mensen kennen en dat zij ook de ouders van de vriend van onze dochter kennen. In Vianden iemand uit Vlijmen tegenkomen, what are the odds….
26 juli 2012: Vianden – Gemünd. Gereden: 10 km.
Vóór vertrek naar Gemünd kwamen we erachter dat er iets niet goed gegaan is met de nieuwe software update voor de tomtom: Duitsland is niet aankiesbaar, heel Duitsland is uit het systeem verdwenen. Thuis maar oplossen, we hebben gewone kaarten bij ons. En van Vianden naar Gemünd is gewoon de doorgaande weg volgen, ik heb die weg zelfs als puber ooit lopend afgelegd.
Gearriveerd in Gemünd, hadden mijn zusje en zwager met de campingbeheerder geregeld, dat wij bij hun stacaravan mochten gaan staan. Dat werd een heerlijk dagje bijbeppen met Dienan en Kees, ’s avonds heerlijk uit eten en als afsluiter maakte Kees een vuurtje bij hun caravan, waar we tot in de kleine uurtjes lekker hebben gezeten. Dat mag hier, je ziet hier ’s avonds veel groepjes mensen een vuurtje maken. Als vuurkorf gebruiken de meesten een oude wasmachinetrommel, werkt perfect.
Camping “Zur Mühle” in Gemünd is niet uit te leggen aan mensen die daar geen voorgeschiedenis mee hebben. Voor camperaars sowieso niet zo geschikt omdat je aan de Our staat, waar het vaak drassig is. Verder voor passanten ook niet aantrekkelijk, het sanitair is erg verouderd en vooral het begin van de camping oogt heel rommelig.
Maar voor de vaste mensen hier is het geweldig, en generatie na generatie blijven zij hier een stacaravan als “tweede huisje” houden. Voor mij is deze plek ook jeugdsentiment, onze ouders huurden jaarlijks een appartement in de oude douanewoning (de brug over de Our van Luxemburg naar Duitsland was heel vroeger een officiële grensovergang), dus als puber heb ik hier fijne vakanties beleefd. Mijn zus heeft hier al jaren die caravan, haar kinderen zijn in de vakanties opgegroeid met de andere “camping-kinderen”. En nu heeft ze een extra caravan gekocht voor haar inmiddels volwassen kinderen en haar kleinkinderen.
De tijd lijkt hier stil te staan, behalve dat de wegen verbeterd zijn, is het sfeertje nog helemaal hetzelfde als vroeger.
27 juli 2012: Gemünd – Eupen – Vlijmen. Gereden: 183 km
Gezellig ontbijtje bij zus en zwager en rond de middag vertrokken met bestemming Eupen. Onderweg in Luxemburg nog gestopt om shag en pijptabak te scoren, veel goedkoper dan hier, he.
Ons plan was om te overnachten op de Camperplaats in Eupen, bij het stuwmeer La Gileppe.
Voor de camperaars: GPS coördinaten N 50.62300 E 6.09190
Maar alles zat tegen. Er konden 30 campers staan, maar er stonden er slechts 3 en die camperaars waren niet ter plekke, dus we konden niet vragen of zij bleven slapen. Over de stuwdam rijden was geweldig en het meer heel imposant, maar toen we foto’s wilden gaan maken, brak een noodweer los. Hozen en onweer! Terug naar de camper gerend en nog bijna doorweekt. En tja, wat nu… zo ver van huis zaten we niet meer, dus we besloten maar door te rijden. O
ver de snelweg – dat is stom km-vreten, niets aan verder – en in Echt naar de Mac geweest, dat is dan voor mij wel weer een bonus.
En zoals altijd: hoe fijn het ook is, met de Crazy Horse on the road, ik vind het aan de andere kant ook altijd weer gaaf als ik het bordje “Vlijmen” weer zie.
Wil mag weer 504 km op de teller bijschrijven.