Mechelen 2014

Donderdag 1 mei. Vlijmen – Mechelen. Gereden: 141 km.

Rond het middaguur gearriveerd op Minicamping “De Geulhof ”
Eperweg 9 – 11
6281 NA Mechelen (NL)
www.geulhof.nl/minicamping
Kosten voor overnachting (Camper, 2 personen, stroom, wifi) als SVR-lid: 17 euro.
We hebben hier afgesproken met de “Mechelengroep”. Het begrip “De Mechelengroep” stamt uit 2012. Deze groep mensen treft elkaar vaker bij weekendjes vanuit de CCN, of op privé- initiatief. Altijd gezellig. Maar: zelden als volledige groep – de ene keer is er de ene helft, de andere keer is er de andere helft . Dus ééns per jaar spreken we af met deze specifieke groep en proberen we die groep compleet te krijgen. ( Hier in Mechelen op dit veldje kunnen er ook maar maximaal 7 campers staan) . Helaas ontbrak dit jaar één stel, een gebroken pootje gooide roet in het eten.

Op het MEO-forum snapte een forumlid (GW) meteen al waarom ik naar de Geulhof wilde. Daar staat als info: “Ontdek Gulpen-Wittem”. Nou, over Wittem heb ik geen enkele info en geen enkele behoefte om Wittem te ontdekken, maar Gulpen heb ik in 1982 al ontdekt , (de man, niet het plaatsje), en ik wil ( Wil) Gulpen toch graag exclusief en helemaal voor mezelf reserveren.
Gister was voormalig Koninginnendag en ik zag op het nieuws de verwarde toeristen uit andere landen. Die waren naar Amsterdam gekomen voor het feestje en die hadden zoiets van: huh… wáár is het feestje dan. Blijkbaar is internationaal het bericht over koningsdag ( andere datum) nog niet doorgebroken.
De rit hierheen voorliep voorspoedig, ik had voordat we vertrokken al een sms van Harm gekregen dat het in Mechelen zonnig was en lekker warm. Heb een sms teruggestuurd dat ik mijn bikini dan ook in zou gaan pakken.
Wel onderweg 2 schrik momentjes. 1. De fototas pleurde van het bed af en 2. Ik had de keukenlade weer eens over het hoofd gezien dus die schoot open bij een scherpe bocht. Och, kleinigheidje blijf je houden, he…
Bij aankomst hadden Harm en Poldine al “kwartier gemaakt”, zodat de hele groep droog en uit de wind kon zitten! Wij staan in een prachtig hoekje, prima plek. Geen idee hoe Wil hier maandag weer weg wil rijden, maar daar maak ik me niet druk om. Hij rijdt prima met de CH, rijdt niks om wat niet uit de weg gaat, zet de CH zelf op de blokken als dat nodig is, dusse… ik zie het maandag wel.
Gaandeweg de dag arriveerden de anderen – behalve Pauline en Bert, die komen een dagje later, zij hebben een super gave nieuwe camper gekocht en totdat die geleverd wordt, kunnen ze camperen met hun oude camper of eventueel een leencamper.
Het werd een gezellige dag, overdag warm en zonnig weer, we besloten deze dag ieder ons eigen potje te koken en daarna weer gezellig samen zitten…. En toen kwam de regen, de beloofde bui. Maar bij Harm en Poldine voor de camper (zijwandjes en luifel uit en alles) was het nog vele uurtjes aangenaam vertoeven. Morgen gaan we rond 11.00 uur koffie doen samen.

Vrijdag 2 mei 2014. Mechelen. Gereden: 0 km

De dag begon goed. Heerlijk geslapen, ontbijtje met verse aardbeien ( gekocht uit de achterbak van een auto die hier alle campings langsrijdt). Kopje koffie erbij, glaasje melk. (ik ben dol op melk. Mijn generatie is opgegroeid met de “Joris Driepinter”- reclame: 3 glazen melk per dag. De meningen zijn inmiddels verdeeld, sommige studies tonen aan dat die arme Joris Driepinter dan helaas maar 50 jaar zou zijn geworden en flink overgewicht zou hebben ten tijde van overlijden).
Maar goed: niks aan de hand , totdat ik opstond van het tafeltje. En toen werd ik wiebelig en draaierig en moest ik echt ff gaan liggen. En ik ging een beetje dubbel zien, ik keek naar mijn hand en daar leken ineens 10 vingers aan te zitten. Of nee, 8 vingers en 2 duimen. Dus ik heb deze dag de helft van de pret gemist, he. Het koffiedrinken, het arriveren van Bert en Pauline en de gang naar “Het Pintje”.
Dus nou weet ik niet wat ze daar uitgespookt hebben. Want zonder mijn bezielende leiding zijn het stuk voor stuk ongeleide projectielen natuurlijk.
Maar het is precies zoals het in Vegas werkt: “Whatever happens in Mechelen, stays in Mechelen.”
Maar ja, morgen of overmorgen moet deze groep verplicht nog eens terug naar “Het Pintje.” Want het mag toch niet gebeuren dat ik in Mechelen was en dan nergens op een terrasje zitten? Plus: ik loop 2 Gerardus bier achter…
Wat eetgebeuren betreft: kwestie van proberen. Bakje vlaai hield ik binnen. Stukje ontbijtkoek ook. Toen proefdraaien met half glaasje rose (want je wilt niet aan tafel ieders asperges onderkotsen, dat is immers verre van charmant.) Ging ook goed. Dus lekker gegeten daar en nog fijn samen gezeten. De likeurtjes hier zijn heerlijk. Harm zijn zelfgemaakte koffielikeur en Pauline haar zelfgemaakte cranberry likeur. En Wil en Ewoud hadden voor iedereen “Mümmelmann” meegebracht, super! ?
Nu naar binnen en naar bed.

Zaterdag 3 mei 2014. Mechelen. Gereden: 0 km.

Vanochtend uitgeslapen tot 9.30 uur. Toen ik terug kwam van het sanitairgebouw (dat overigens in 2013 vernieuwd is en er prachtig en super schoon uit ziet), liep ik langs het stuk waar je de vaat kan doen. Daar zag ik Wil bezig met sponsje en kwastje in een verwoede poging om een massa schuim weg te werken. Wat bleek: hij had de vorige campertrip de dop van het afwasmiddel niet goed ingeduwd, dus dat afwasmiddel was allemaal in de afwasbak gelopen (nog mazzel dat dat flesje niet los in een kastje staat). Nou overdrijf ik graag, dus ik had bij terugkomst de groep graag gemeld van: “Joh… Wil had die dop niet ingeduwd, een SCHUIM, je wilt het niet weten. Je kon die man in de afwasruimte amper nog ZIEN, he…”  . Dat viel in de praktijk allemaal wel mee hoor, maar hij moet dit waarschijnlijk nog jaren horen.
Harm en Poldine trakteerden ons vandaag op champagne! In heuse flutes! Om de vriendschap te vieren, die deze groep met elkaar deelt.
En wat vriendschap betreft: dit innig momentje tussen Ewoud en Pauline mag in dit verslagje beslist niet ontbreken.
Wat een feestje weer. De gang naar “Het Pintje” werd een dagje uitgesteld. Het weer is goed, het is droog en zonnig – we zijn meerdere malen verkast om in het zonnetje te kunnen blijven – maar het koelt ’s avonds hard af. We hebben wel heerlijk kunnen BBQ-en en we mochten als voorafje weer genieten van Henk zijn befaamde Pompoensoep. Het is al eerder gebleken dat ook Riet haar eigen keukenprinsje aan boord heeft.  Joke had een lekkere saté-saus gemaakt, waar ze zelf niet helemaal tevreden over was, maar ze was te kritisch op zichzelf, want dat pannetje ging leeg, hoor!
De conversatie was als vanouds van het kaliber: “Stemming stijgt, peil daalt” en was erg kleurrijk, het ging weer van blauwe poezen naar rode onderkantjes en tinten grijs en zo meer dingen die de voorbijkomende lezer niet zal snappen en dat is maar goed ook.
Bij vlagen was het wel koud ineens, en of de duvel er mee speelde: elke keer als Pauline iets uit wilde trekken – vestje uit en topje aan – schoven er wolken voor de zon! En in dat verband: Pauline zei dat ze me haar “setje” ging laten zien. Nou bedoelde ze haar e-smokertje, maar de heren dachten meer aan wat anders… Soms zit het mee en soms zit het tegen, he.
Het is voor ons weer super leuk om met deze groep te camperen.
Harm en Poldine ( initiatiefnemers), Henk en Riet, Michel en Joke, Ewoud en Wil, Bert en Pauline. Stuk voor stuk leuke, relaxte mensen om een paar daagjes mee te vertoeven met onze camper. Echt heerlijk om deze mensen weer te zien!  De Geulhof in Mechelen is ook een prima ontmoetingsplaats voor dit treffen.
Het stel dat we deze dagen missen: Rien en Helene. Echt heel jammer dat zij verstek moesten laten gaan, want anders was de “Mechelengroep” compleet geweest. We hebben wel online contact gehouden, zodat ze er toch een beetje bij waren. En Rien besloot thuis een Gerardus Biertje te drinken, zodat we in gedachten met elkaar konden proosten. Enne… “Gelukkig hebben we de foto’s nog…”

We zijn net de camper ingegaan, niet omdat het niet gezellig was, maar puur vanwege de kou.  Zelfs onze spuuglelijke geruite fleecedekentjes hielpen niet meer om de beentjes warm te houden. Note: op de foto zit rechts Bert met Wil zijn spuuglelijke dekentje om! O, nog even vertellen hoe het komt dat we zulke lelijke dekentjes hebben: Picture this: conversatie tussen mij en Wil in Obelink Winterswijk:
Wil: “Hee, die zijn lekker zacht en maar 4,99”
Ik: “Ja, maar die zijn wel spuuglelijk!”
Hij: “Ja, maar ze zijn maar 4,99!”
Ik: “Ja maar KIJK dan, die zijn toch echt spuuglelijk.”
Hij: “Ja, maar wel zacht en goedkoop en dan kiezen we toch het minst lelijke kleurtje uit?”
Ik: “Okee, maar dan kopen we er 2, matching-ruitjesdekentjes, ik ga niet in mijn eentje voor schut zitten met zo’n lelijk fleece-ding over mijn benen.”
Hij won en vandaar dat wij nu 2 lelijke dekentjes hebben. Maar het bewijst wel:
Wil heeft geen smaak. (Behalve dan wat vrouwen betreft natuurlijk he…)
Ik heb gelijk, iedereen vindt ze lelijk.
Harm kreeg er “Ironside” flashbacks van (die serie van vroeger, die detective in die rolstoel).
Maar warm zijn ze wél, dus daar heeft Wil weer gelijk in.

Zondag 4 mei 2014. (dodenherdenking). Gereden: 0 km.

Voor mij is dit elk jaar een bijzondere, speciale dag. Normaal ga ik naar het dorpsmonument , daar legt de scouting bloemen, de Gilde komt met de vaandeldragers, de Last Post wordt geblazen, dan een speech van de burgemeester, dat is precies getimed zodat we om 20.00 uur daar met zijn allen 2 minuten stilte in acht nemen, en dan wordt het Wilhelmus gespeeld. Dan loop ik met wat anderen weer terug en dan kijk ik “Schindlers list”. Ik ben ook altijd zo blij om te zien hoeveel jonge mensen er nog naar dat monument komen. En de speech, die wordt de laatste jaren wat algemener, want tja, de Tweede Wereldoorlog is voor jonge mensen iets uit de geschiedenis, dat leeft niet meer bij die leeftijdsgroep, natuurlijk. Maar dat is ook prima, dat we die avond gezamenlijk alle doden herdenken, alle mensen die gesneuveld zijn in wat voor oorlog dan ook.
Maar dit jaar was ik dus in Mechelen in een restaurant, waar we een heerlijke pannenkoek gegeten hebben.  Daar was het respectvol: om 20.00 uur ging de muziek uit en werd het stil. Ik was aangenaam verrast, want ik was even daarvoor buiten gaan zitten met mijn damp/rookmaatje Pauline, en zij had haar sigje op en ging weer naar binnen, maar toen was het 19.57 en ik dacht dat het restaurant misschien geen aandacht zou schenken aan de 2 minuten stilte. Maar dat bleek wel het geval. Als we morgen naar huis gaan, wil ik graag via Margraten, de gedenkplaats waar meer dan 8.000 Amerikanen begraven liggen.
Maar terug naar een luchtiger onderwerp (letterlijk en figuurlijk): Ewoud is zijn Drone kwijt. Boys and their Toys… Die Drone zat als ik goed begreep al op 60 meter hoogte, maakte zelfs een luchtfoto!
Maar toen was het slechts nog een stipje in de lucht en Ewoud keek even naar beneden en toen weer omhoog… en wég stipje… Hij is met hulp van een paar andere mensen nog gaan zoeken, helaas zonder resultaat. De drone is missing in action. Of de drone is gedeserteerd, zoals de Amerikanen zouden zeggen: “he went A-wall” (A-Wall fonetisch dan, er wordt bedoeld: AWOL(Absent Without Official Leave). Wil heeft op Facebook nog een opsporingsbericht laten uitgaan en het signalement doorgegeven.
Het wordt weer tijd om de laptop af te sluiten, Wil maft al.

Maandag 5 mei (Bevrijdingsdag). Mechelen – Margraten – Landgraaf – Vlijmen. Gereden: 179 km.

Vanochtend vroeg wakker geworden en vroeg gaan douchen. Wil zei nog: “Zorg dat de groep je niet ziet, want een Giely die VROEG richting sanitair gebouw gaat: Huh… dat valt niet te rijmen en dan is iedereen toch op slag gedesoriënteerd.”
En toeval? Ik ben in het sanitairgebouw en daar is muziek. En wat komt er langs: Rowwen Heze: “Auto… Vliegtuug…” Ha ha, en toen moest ik meteen weer aan die Drone van Ewoud denken, he.
Maar ook aan waar we het eerder over hadden, nummers van Rowwen Heze: “Henk is enne lollige vent”.
“When in Rome….” Ik vind accenten en dialecten altijd leuk en ik versta echt heel veel dialecten. Het heeft ook mijn interesse zeker wel. Zo kreeg ik gister de tip naar dit nummer:
https://www.youtube.com/watch?v=gSEiRNm9VIk

Margraten was indrukwekkend, zeker van het beeld van de treurende weduwe en toen ik daar stond en al die graven zag, kreeg ik hetzelfde gevoel als toen ik Omaha Beach bezocht. Dank aan Harm voor de tip. En als ik goed begreep, al die namen, gebeiteld in die muur, dat Harm zijn pa die beitels gesmeed heeft?
Al met al weer een geweldig lang weekend. Met grote dank aan alle deelnemende campertjes en hun bewoners, voor de gezelligheid en het plezier. En speciale dank aan Harm en Poldine voor het organiseren en het “kwartier maken” en de gastvrijheid en de super gezellige locatie-keuze! Ik geef het toetsenbord nu door aan Harm, ik vond het de vorige keer ook zo leuk dat hij een nawoord schreef en heb hem dat nu weer gevraagd.

Nawoord van Harm:

Mede door de positieve bijdrage van al onze campervrienden is dit 2e Mechelen weekend voor ons weer een weekend geworden met een gouden randje. Iedereen heeft er toe bijgedragen om er gezellige dagen van te maken. En het mooiste is, door het verslag van Giely kunnen we nog even nagenieten. Het volgende treffen is al over een paar weken en als alles goed gaat is de Mechelen groep dan weer compleet. Poldine en mijn persoontje bedanken iedereen, en hopen er op dat wij nog veel van deze treffens mogen meemaken.

Harm