Manderveen weekend 2010

Vrijdag 24 september 2010: dag van aankomst

Dit wordt ons eerste campertreffen. Niet helemaal zeker van wat ons te wachten staat, maar we hebben er wel een goed gevoel over. Het programma en de verdere info klonk relaxed en ongedwongen, dus wij denken dat wij daar vast een leuk weekend gaan beleven.

Achteraf had het niet beter uit kunnen komen dat we dit weekend weg waren, want onze zoon kreeg een paar weken geleden te horen dat hij uit zijn anti-kraakpand moest, hij had 2 weken om te verkassen. (Dat weet je van tevoren als je via een anti-kraak organisatie gaat huren: je zit er voor een prikkie, maar je geniet geen huurbescherming). Dus hij is afgelopen dinsdag overgehuisd, bunkert nu weer in zijn oude kamertje en je wilt niet wéten hoe onze garage eruit ziet. Alsof er een bom ontploft is . De kasten kunnen nog open en we hebben nog een looppadje naar de bijkeuken, maar de rest van de ruimte wordt ingenomen door de enorme bult huisraad die zoonlief in het afgelopen jaar in dat pandje verzameld heeft. Totdat hij nieuwe woonruimte heeft, is het voor hem en ook voor ons, weer ff wennen. Dus wij konden er nu lekker ff tussenuit en hij kan lekker een weekendje aanrommelen om weer te settelen.

De planning was rond 15.00 uur hier vertrekken, maar we hadden alles ingepakt en klaar ervoor en zin erin, dus lekker wat eerder gaan rijden.

Nou, na 170 km gearriveerd in Manderveen. Roel kwam meteen naar ons toe, heette ons welkom, vroeg ons een plaatsje te kiezen en toen we op onze plek stonden kregen we het programma. De excursie morgen ligt eigenlijk in de fiets-puzzeltochtrit, maar we mogen toch de excursie mee doen, we kunnen met Roel mee rijden.

Het voelde hier meteen al goed. (En ik ben erg gevoelig voor sfeer, als ik bijv. op een camperplaats kom waar ik meteen een fout of onveilig gevoel bij heb: blijven we daar echt niet staan) . Er stond een groepje mensen met elkaar te praten en daar zijn we dus maar op afgestapt om kennis te maken. Heb ook meteen maar ff sorry gezegd tegen Leo (Lokieboer) omdat ik dacht dat hij een meisje was.  In cyberspace kan je je wel eens vergissen, maar IRL was het meteen duidelijk: Leo is toch écht een mannetje.

Toen wij thuis wegreden zei ik tegen Wil: “Goh, het regent daar, dus tja, dan zit iedereen in zijn campertje, he… wat gaatdat worden.” Maar we hebben hier nog lekker buiten kunnen zitten! Luus kwam aanschuiven, Rick en Gerliza (Ruttentuttels) en ook Janna en Herman (Jannher). O, en meteen een blunder: Rick vertelde dat hij zendamateur is. Zeg ik – niet gehinderd door enige kennis van zaken: “O, heb je zo’n 27 MC bakkie dan? “ Schijnt dat je geen fóutere opmerking kan maken tegen een zendamateur, ha ha…

Naar het schijnt was hier voorheen een friettent, en het ontbreken ervan veroorzaakte blijkbaar een groot trauma! Geen frietjes, wat nu, mensen hadden erop gerekend…  Luus to the rescue: Ik wist al dat het goed ging komen toen zij kordaat wegbeende om één en ander te gaan regelen. Zij ging bestellingen opnemen, kreeg het voor elkaar dat er friet met iets erbij geregeld werd en voorzag iedereen van voedsel. Erg prettig geregeld. Nou ja, 1 enkele kroket scheen missing-in-action te zijn, maar die kwam later ook weer boven water.

Het koffiedrinken c.q. wijn/bier gebeuren in het Trefpunt was kei-gezellig. Ik heb met veel mensen die bij het Trefpunt zaten te borrelen gesproken. Zo leuk, al die diverse mensen, allemaal anders, en allemaal dol op camperen. En allemaal op hun eigen manier. Geweldig vind ik dat. De live muziek was prima geregeld: Dimitri speelt echt heel goed gitaar, en werd op voortreffelijke wijze begeleid door Martin – de zoon van Lord Ruud – on drums . Al met al prima naar onze zin dus, we kwamen daar ook redelijk laat weer buitenrollen volgens mij (al bleef het op de klok in het Trefpunt het hele weekend 10 over half 7.

Ik ben altijd nieuwsgierig naar andere mensen, wat ze doen en hoe ze het camperen ervaren, en veel van wat ik hoorde, was héél herkenbaar voor ons. Tevens hebben wij echt wat bijgeleerd dit weekend, gewoon, kleine slimme tips en trucs die wij nog niet kenden en allerlei camper-weetjes. Waarvoor uiteraard dank aan allen die ons weer een stukje wijzer (of een stukje minder dom, ha ha, ’t is maar hoe je het bekijkt, he) hebben gemaakt.

En na vanavond heb ik bij de camperforummensen nu behalve kille tekst in lettertjes, ook een gezicht, een lach, een indruk erbij. Dat maakt het ook zo interessant om mensen die je alleen van internet kent, eens IRL (In Real Live, in het echt) te ontmoeten.

O, en tot slot: het viel ons op hoe geweldig dat ging tussen de loslopende honden onderling. Echt klasse hoor, hoe die trouwe viervoeters met elkaar omgingen!

Zaterdag 25 september 2010

Lekker geslapen en lekker ontbeten, de broodjes van de broodjesservice hier zijn prima. Daarna langs de “rommelmarkt” gelopen: mensen konden vóór hun camper wat spulletjes aanbieden. Lord Ruud spande de kroon, hij had een aanhanger vol interessante zaken bij zich, waarvan ik de meeste attributen helaas niet herkende, ha ha. Ik heb een boek gekocht, “Holocaust” en dat boek is goed, dat ga ik morgen helemaal uitlezen. En Wil is goed in downloaden via nieuwsgroepen, dus als ik het boek uit heb, wil ik die serie ook weer eens kijken.

Paul heeft ons geholpen met advies over lampjes, wij dachten dat we led-lampjes hadden, maar bleek halogeen, dat verbruikt meer, dus we hebben het belangrijkste lampje vast laten vervangen. Over de rommelmarkt lopend Zwerfsteen een handje gegeven, hem had ik gisteravond nog niet gezien of gesproken. Ik vind dat trouwens geweldig, mensen die hun camper iets “eigens” geven door de naam op de camper te zetten. We zagen dat bij verschillende campers hier. Wij willen dat ook, artwork, iets wat met indianen te maken heeft en de URL van onze site eronder. Wordt aan gewerkt door zoonlief. En aangezien hij weer thuis woont, heb ik nu weer een machtsmiddel: “Aan de slag met dat artwork of je moet in een kartonnen doos gaan wonen of onder een brug slapen, gna gna…”

’s Middags was de fietstocht en de excursie. Fietsen is voor ons geen optie, maar we mochten met Roel meerijden in de auto. Janna reed ook mee. Zij had tijdelijk haar fiets uitgeleend, daar snorde Luus op rond. Leuke excursie, naar Herterij Twente. Dat is een boerderij waar Edelherten gefokt worden. De boerin hield een leuk praatje over het ontstaan van de Herterij en hoe zij gegaan zijn van: “Geen vreemde lui bie oons op ’n del”, tot excursies, kinderfeestjes, vergaderruimte en straks als de verbouwing klaar is, ook kook-workshops over het bereiden van hertenvlees. Ik had nog een hoogtevrees-leermomentje: die trap naar beneden, daar kon je dwars doorheen kijken en het bovenste stuk had maar aan één kant een leuning. Gelukkig kwam ik zonder te flippen die trap toch weer af. Het is ook alleen maar het eerste treetje, daarna heb ik dat gevoel van “voorover vallen” al niet meer.

Terug op de camperplaats nog gezellig met wat mensen bij de picknicktafel gezeten. Als het zonnetje doorbrak, was het nog lekker buiten zitten. Maar zonnetje weg en wind erbij: kreeg ik koude voetjes. Dus het uurtje voordat we gingen eten lekker in de camper zitten lezen met mijn pantoffeltjes aan. Heerlijk: er was net een streepje zon in de camper en achter glas is dat heerlijk warm, dus zo kreeg ik mijn voetjes weer op normale temperatuur.

Om 19.00 uur een uitgebreid warm/koud buffet, heerlijk smullen. Compliment aan Roel en Marijke voor de organisatie en compliment aan de bar-bemensing (leuk woord, heb ik van Paul gepikt uit een forum-berichtje van hem)  En weer was het hartstikke gezellig, maar tijdens het eten kreeg ik het steeds kouder en later bij de bar werd ik met jasje aan ook niet meer warm… dus ik bedacht dat ik 2 opties had:
A. het op een zuipen zetten. Dan is het nog nét zo koud, maar daar merk je dan helemaal niks meer van.
B. Naar de camper terug en lekker kacheltje aan.

Eigenlijk is het niet “des Brabo’s” om voor optie B te gaan, maar voor de A-variant hadden we gisteren al gekozen en we willen nou ook weer niet te voorspelbaar zijn, he…

Dadelijk weer lekker mafffen en morgen alweer de laatste dag hier. Time flies when you’re having fun…

Zondag 26 september 2010

Ontbeten en alvast afscheid genomen van Leo en Stella (Lokieboer), zij vertrokken vroeg richting Duitsland. En “zusBlauwkous” uitgezwaaid, we wisten haar naam niet meer, maar ze is de zus van Paul en Leo noemde haar voor het gemak maar zo. Daarna even gaan kijken bij het Klootschieten, de mensen die zich hadden opgegeven werden verdeeld over 3 teams, de instructeur (als ik goed begrepen heb de Nederlands Kampioen Klootschieten van vorig jaar) gaf instructie en het was duidelijk hoe serieus hij zijn sport neemt. Daarna op de camperplaats nog wat staan kletsen en toen moest ik droge sokken gaan zoeken. Mijn 14-jaar oude reebokjes (vallen bijna uit elkaar maar ik kan er maar geen afstand van doen, die schoentjes lopen gewoon TE lekker) en ik hadden een verschil in opvatting over wat “waterdicht” betekent.

Rond 12.00 uur in het Trefpunt koffie drinken als afsluiting. Aldaar al van een paar mensen afscheid genomen en de rest bij hun camper de hand geschud en bedankt voor de gezelligheid.

Het zal duidelijk zijn, dat ons eerste campertreffen ons prima bevallen is, en het zal daarom zeker niet ons laatste campertreffen zijn. De mensen waren vriendelijk en gastvrij. En het was precies hoe het mij verteld was vooraf: geen verplichte nummertjes, alles mag, niets moet. En zo hebben wij het graag. En verder ging de rest vanzelf. Of je nou met andere mensen samen ging zitten of je zat in je camper met een boek: alles was gewoon okee, he.  Dus wat ons betreft zeker voor herhaling vatbaar.

Nogmaals compliment aan Roel en Marijke voor de organisatie, en voor de Manderveen-gangers die dit lezen: bedankt voor het gezellige treffen.

Voor wie de moed en de tijd had dit relaas te lezen: aarzel vooral niet om ons gastenboek te tekenen