Korte vakantie Grevelingenmeer

Voorwoord

Deze korte vakantie gaat wat anders-dan anders worden. En moet dan ook de geschiedenis in als NIET-reisverslag. Meer een impressie voor vrienden en bekenden en overige lezers die inmiddels mijn verslagjes leuk genoeg vinden om naar onze site te surfen. (Wij hopen dan ook dat het bezoek aan ons gastenboek net zo actief blijft als de eerste jaren.)

We hebben immers niet “gereisd”, we zijn simpelweg vandaag van A naar B gereden, en zondag rijden we weer van B naar A. terug. Wij zijn niet gewend om zo lang op 1 plek te blijven sinds de komst van de camper.

Wat hieraan vooraf ging: de Crazy horse stond 5 weken geleden al in de startblokken. We zouden een weekendje Twente doen, naar de Twentse Es en dan onderweg een bezoek aan Obelink – dat is Luilekkerland voor de camperaar – en ’s avonds bbq-en bij vrienden die in Enschede wonen.

En op een ander spoor stond mijn Sarah feestje strak op de rit: 14 mei j.l. ben ik 50 geworden en alles was geregeld: een tent van 10 x 6 om alle gasten een zitplaats te bieden. De party-verhuur zou de tap regelen en de glazen en de koelkast en de rest. Wijzelf hoefden alleen wijn en frisdrank en de hapjes te regelen. Wat kon er nog mis gaan…

Alles onder controle dus… en toen brak ik 28 april j.l. mijn kaak op 3 plaatsen. Feestje moest afgeblazen worden en ik moest 2 weken onderduiken om te voorkomen dat die kaak ging “glijden”. Die kans is er 2 weken na de breuk, als de breuk niet zo ruw meer is, en als die breuk los laat en de kaak gaat glijden, dan ben je echt nog veeeeeel verder van huis, want als je denkt dat een kaakbreuk pijn doet: als ie gaat glijden dan is dat vele male erger en dan krijg je je kiezen niet meer op elkaar. En dan ben je maanden en maanden verder met beugels en andere hulpmiddelen om de boel weer goed te krijgen.

Dus ik heb 2 weken lang die kaken op elkaar gehouden, niet praten (vriend en vijand is verbaasd dat ik dat kon!), geen bezoek en alleen maaltijdvervangende shakes gedronken, door mijn tanden heen. – want anders ging de kaakchirug fixeren met 4 schroefjes in het kaakbot en elastiekjes ertussen. Het herstel zal langzaam gaan, maar de laatste foto toonde al iets van herstel en ik zit vandaag pas op 5 weken. En dat Sarah feestje: dat ga ik plannen als de volgende foto goed nieuws is, hoor.

Maar hier dus het verslag wat een NIET-reisverslag is

Woensdag, 1 juni 2011: vertrek naar camping de Grevelingen in Nieuwe Tonge. Gereden: 89 km.

http://www.degrevelingen.nl/camping/

Voor ons voelt het best raar: woensdag arriveren, zondag naar huis en dat terwijl er wielen onder de Crazy Horse zitten, en wij normaliter zo genieten van het onderweg zijn. En van het spannende, waar zal je die avond weer slapen…. Dit is anders, maar voor mijn gevoel even leuk.
En de Crazy Horse stond hier al weken zo sneu en ongebruikt voor de deur, dus het was heerlijk om weer onderweg te zijn. Eindelijk!

Ook het slapen in de camper is dit keer anders: Wil is heel bang – omdat ons bed in de camper zo smal is – dat ie tegen mijn kaak aan slaat of zo in zijn slaap. Ik vind het zelf ook wel eng, omdat ik zo voorzichtig moet zijn, he? Dus ik heb de stoelen voor in de cabine zo gedraaid, dat dat een eenpersoons bed vormt. Niet erg gezellig, maar het moet deze vakantie maar ff. Belangrijkste is, dat we eindelijk weer eens lekker met de camper weg zijn.

De camperplaatsen hier zijn super ruim en omgeven door heggen. Voor de camperaars: dat zijn er maar 4, maar die liggen wel achteraan aan de dijk, daar lopen de schaapjes en er is een oversteekje en dan kom je uit bij het Grevelingenmeer. Kost 15 euro per nacht. Er waren voorheen ook quick-stop plaatsen voor 9 euro, maar ze zijn aan het uitbreiden, dus ik vrees dat die plekken vervallen zijn, hoewel het nog wel op de site staat. Dus mocht je daar willen overnachten en de volgende ochtend snel weer door: informeer voor de zekerheid ff.

Ik geniet weer, van samen met mijn hubbie in die camper, he. Zooooooo gezellig! En al slapen we nu apart in plaats van “lekker saampies”, het is toch evengoed gaaf, er ff lekker helemaal uit te zijn!

Dag 2: Donderdag, 2 juni 2011. Gereden: 0 km.

Wat koelde het hard af, de eerste nacht! Dat wij dit keer niet samen in bed liggen, kan natuurlijk ook meegespeeld hebben , maar we werden ’s nachts allebei wakker van de kou. Dus de ringverwarming maar aangezet en in no time was het gelukkig behaaglijk warm.
Wakker worden vanochtend was weer gaaf! Ff gedesoriënteerd en na een paar seconden weet je het al: je wordt wakker in de Crazy Horse! Wil had voor mij natuurlijk weer een heerlijk ontbijtje gemaakt met dingen die ik alweer kan eten. Het werd een heerlijke dag van lekker lamballen, boekje lezen (begonnen in “Duma” van Stephen King), droge witte wijn erbij, en wandelen over de camping. Ze verkopen hier chalets, dit is ook een camping met veel vaste plaatsen, en wij zijn verrast na bezichtiging over hoe ruim die chalets zijn en dat ze veel minder kosten dan wij verwacht hadden.
Wil kreeg ineens een ingeving ( in tekenfilms zie je dan ineens zo’n gloeilampje boven iemands hoofd als iemand een idee krijgt: *ping-geluid erbij* , ik kon het bij Wil ook bijna IRL zien) : Hij zei: “Goh, als je toch een camping zou kunnen vinden waar je permanent zou kunnen wonen, waarom dan niet de kiet verkopen en zo’n chalet aanschaffen. Is even ruim als een seniorenwoning a 600 euro huur per maand en we zijn als ik niet meer hoef te werken toch vaak weg met de camper.” Ik speel met het idee, hoor. Zo’n chalet heeft woonkamer, keuken, 2 slaapkamers, badkamer en centrale verwarming. En vaste bewoners van een camping, dat is ook een dorpje op zich, he?

We zijn vandaag ook naar de jachthaven gelopen.
http://www.wsvbattenoord.nl
Kleine jachthaven zonder voorzieningen. Maar wel een prima betaalbare ligplaats voor boten denk ik, en je vaart zo het Grevelingenmeer op, he?

Dag 3: Vrijdag, 3 juni 2011. Gereden: 0 km

Wij hebben voor begin-seizoen een checklist, wat er allemaal mee moet. Dat werkt prima, alles wat in de Crazy Horse mee moet, staat erop. Dus ik hoef niet na te denken, ik hoef alleen maar stom de bolletjes blauw te kleuren en ik kan niks vergeten. Aan Wil zijn lijstje hapert het hier en daar. Hij was zijn tandenborstel vergeten en nog wat dingetjes, en ineens dacht ie aan onze visite morgen, die zouden behalve warme maaltijd toch ook wel graag tussen de middag een broodje willen eten, he..
Supermarkt in dorp was iets van 2 km. Dus Wil ging informeren of ie een fiets kon huren. Dat kon, bij de buren, maar waar had ie die fiets voor nodig? Voor ff een boodschapje. “Nou, dan pak je toch gewoon één van onze fietsen?” Geen probleem en gratis, het is gemoedelijk volk hier, hoor. De beheerders – dit is een familie-bedrijf, daar heb ik op zich al een zwak voor – maar ook de mensen die hier vertoeven, er wordt steeds vriendelijk gegroet en een praatje gemaakt.

Wil en fietsen, ha ha… ik brak bij mijn enkels af van het lachen. Die vent van mij fietst niet. Een Wil fietst gewoon niet.. want als je van A naar B kan komen met een auto, waarom dan fietsen? .
Ik had verwacht dat ie halverwege ergens op de dijk naast zijn fiets zou liggen, met zijn laatste krachten een sms intikkend of er iemand hem op zou kunnen halen
Maar hij zei: “Eitje”, maar ik dacht alleen maar aan de dijken hier en de stevige wind… maar mooi dat ie na een uur terug was met zijn boodschappen. Niet zonder hindernissen, zijn SPAR-tasje scheurde onderweg en hij verloor een busje nootmuskaat. Maar na ruim een uur: daar was ie, mijn held, nog na-hijgend van de fietstocht, met zijn plastic tasje-met-gat, daar bungelde in het gat nog een verdwaalde nectarine. Maar wel met alles wat er nodig was om te zorgen dat onze gasten morgen niks tekort zouden komen.
En met traktatie voor mij: pakje Camel filter, ik rook normaal om de kosten binnen de perken te houden Aldi-sigjes.

Sinds aankomst staan er hier rond 16.30 uur elke dag een kudde schaapjes tegenover ons op de dijk. Net of ze weten hoe laat het is, of ze een ingebouwd klokje hebben. Ik weet helemaal niks van schapen, maar het zou best kunnen. Ze blaten tegen elkaar, in verschillende toonsoorten. Ik weet vrij zeker dat ze met elkaar kunnen communiceren. Ik zou haast willen dat ik “Schaaps”- verstond. .
Verder: omdat we hier zo afgeschermd staan, de camperplaats is omgeven door hoge hagen, is het leuk allerlei flarden van gesprekken op te vangen.
2 jongetjes – leeftijd rond de 11 jaar – beiden met crossmotor, de ene tegen de andere: “Ik ben aan het sparen, ik overweeg volgend jaar toch echt een 50 CC aan te schaffen.”
2 stelletjes, aan de tongval te horen uit de Randstad: “Dit is toch heel wat beter dan op je balkonnetje in de herrie te zitten, JA toch…of NIET dan….”

2 mensen over hun honden. “Heb jij nooit spijt?”
“Dagelijks, het kreng luistert niet en het duurt nog zeker 10 jaar voordat ie dood is.” .

2 stellen met zachte G. Vrouw zegt: “Goh, er zijn al best veel mensen op de camping, behalve op het stuk waar jij staat. Ha ha, wat zegt dat over jou, he? “ Bulderend gelach.

En ik zit met één spoor van mijn hersenen in mijn boek en het ander spoor volgt dan die flardjes van gesprekjes.

Dag 4: Zaterdag, 4 juni 2011. Gereden: 0 km

Onze laatste dag hier, morgen weer naar huis.
Vandaag bezoek van vrienden, dat was uitermate gezellig.
Grappig toeval: we hadden het over Brabanders en Limburgers en ik was net aan het uitleggen dat Brabo’s trots zijn op hun Brabo-zijn, maar dat zich dat niet vertaalt in “zich beter voelen” en dat mensen uit andere provincies in Brabant altijd welkom zijn, ook als zij er permanent gaan wonen. Midden in dat relaas komt er een man voorbij die dat heeft gehoord en zei: “Dat klopt hoor, wat zij net zei. Dat is Brabo zijn. Bij ons kan ook iedereen aanschuiven, niemand hoeft van tevoren te bellen.”
Waarop Arjan heel gevat informeert hoe laat ze ons aan tafel verwachten.

’s middags lekker biertje/wijntje gedronken, frietjes gegeten want in het weekend hier is de snackbar open (ik ook frietjes: voor mij hadden ze speciaal een bakje slappe frietjes gebakken, en wat was dat lekker!!)

Na ons bezoek te hebben uitgezwaaid nog ff lekker buiten gezeten, totdat de wind opstak en het te fris werd. We hebben hier een prima internetverbinding, dus beiden nog lekker een uurtje online. Ik heb ons deze vakantie opgegeven voor een bier-weekend met mensen van het camperforum.
Wij hebben pas 1 campertreffen meegemaakt, Manderveens Weekend 2010, en dat was zo goed bevallen dat wij in de toekomst zeker vaker mee gaan doen met een weekendje weg met een stuk of 25 campertjes. Dus naast het muziek-treffen in Deurne, eind september, staat nu ook het bierproeven op de agenda.

Dag 5: Zondag 4 juni 2011: naar huis. Gereden: 89 km

Ineens ander weer: we stonden op met regen. Ons boeltje gepakt, nog ff chemisch toiletje legen – bedoeling was ook om de vuilniszak in de container te gooien, maar we kwamen er richting Vlijmen achter dat die zak dus nog steeds in de camper stond  en op weg naar huis.
Wat ben IK blij dat ik niet hoef te rijden, ik heb totaal geen inzicht in de afmetingen van de Crazy Horse. Het komt regelmatig voor dat ik tegen Wil zeg: “Joh, dat gaat niet passen, die bocht.” Hij zegt dan dat het makkelijk gaat passen en hij heeft altijd gelijk. Eh… alleen in dit opzicht dan, he….

Ter hoogte van Waalwijk brak de zon door en aangekomen in Vlijmen was het weer stralend weer. Na het uitladen van de vuile was en andere attributen die niet standaard in de CH horen, hebben we op ons terrasje samen een rood wijntje gedronken op de eerste dagen dit jaar, dat we weg konden met de camper en hoe fijn we het weer hebben gehad.

En zo heb ik het cirkeltje weer rond, dus terug naar de kaak-perikelen: Ik kijk nu met plezier naar onze Crazy Horse voor de deur, want die staat er nu niet meer sneu, die heeft ons dit jaar weer een aantal heerlijke dagen bezorgd en er gaan er nog veel meer volgen! En het is bewezen: als je je kaak breekt, is ie thuis even gebroken als in je campertje. Dus tja, het is toch zo, en dan maar liever toch lekker op pad dan thuis blijven kniezen, hoor.

Voor wie dit leest: vergeet vooral niet ons gastenboek te tekenen, he. Dat vinden wij altijd erg leuk.