Kastelenroute Achterhoek

Vrijdag 7 juni 2013: Vlijmen Hengelo (GLD). Gereden: 118 km

Dit weekend begon alweer met een “oeps”momentje: de bos campersleutels is kwijt. Alles op zijn kop gezet, ruim een kwartier gezocht: nergens te vinden. Uiteindelijk maar met de reservebos vertrokken, Wil zei van niks te weten behalve dat hij die bos op het dressoir gelegd had en niet meer gebruikt had en ik onderweg piepend van: “Nou zeg… dat is jouw bos en nou krijg ik de schuld dat ie kwijt is.” Wil zei: “ Geen zorgen, we gaan maandag als we thuis zijn weer verder zoeken.”

Vrolijk op weg – of nou ja, ik een beetje napruilend – en we waren 10 minuten aan het rijden en ineens wist ik het weer: Oooooo…. Ik had die sleutelbos in mijn auto gelegd met het plan om wijn bij Aldi te halen (die Aldi-wijn, die duikt in meerdere verslagen op de laatste tijd, ik moet toch eens gaan onderhandelen met Aldi of dat nog wat schuift)  en bij thuiskomst die wijn meteen in de camper te schuiven. Maar ik was vergeten dat ik ook wat verse groenten had gehaald, dus bij thuiskomst ben ik via de voordeur naar binnen gegaan en later heb ik met de andere sleutelbos de camper open gemaakt. Dus de standaard sleutelbos ligt in mijn Piekie ( koosnaampje voor mijn Kia Picanto.)  Voor Wil een leuk momentje om eens zijn gelijk te halen, ik zag hem gniffelen.

We arriveerden na een mooie rit binnendoor om 14.45 uur. Deze camping is een mooie meeting plek: Camping “Kom es an”, Handwijzersdijk 4, 7255 ML Hengelo (GLD) Dit veld is zo ruim, dat we niet zijtje-aan-zijtje staan met de campers – op zich heb ik daar verder ook niks tegen hoor – maar als een treintje achter elkaar, gezellig in een kring.

We werden welkom geheten door de organisatie: Tonnie, Annamarie, Wim en Marjan. En we mochten inschatten hoeveel we wegen (de camper, hetgeen aan boord is inclusief 2 personen). Want de toertocht morgen, daar zit ergens een weegmoment in. Wij zijn heel benieuwd of we te zwaar beladen zijn of niet en hoe wij ons gewicht inschatten. Onze schatting: 3.190 kg.

Het was weer super leuk zoveel vertrouwde gezichten te zien en weer te meeten met onze campervriendjes, en ook leuk weer een paar “nieuwe” mensen te leren kennen.

We hadden dit camperseizoen al in Middelburg veel vertrouwde gezichten hopen te zien, maar we kregen technische problemen en liepen dat weekend mis. En O, wat was het des te leuker dat we dit weekend Harm en Poldine weer konden spreken en Michel en Joke en Rien en Helene. En ook leuk om kennis te maken met Paula en Jos, die kenden we nog niet. Ik heb schik gehad over Paula haar gevoel voor humor:

Ik: “Hoe laat is het?”
Zij: “Tijd om een horloge te kopen. “

Onze ervaring met CCN weekends tot nu toe is: heel ongedwongen. Precies zo ik dat graag ervaar.

Lekker gegeten bij de snackbar alhier, en gezien het tijdsbestek en de geplande ”camperklets” werd het eten binnen opgediend. De informatie over de te rijden rit morgen, werd duidelijk uiteengezet. En ook weer heerlijk relaxed: je kan onderweg stoppen waar je wilt, doen wat je wilt, gaan zien wat je wilt zien, de hele dag door. Als je maar weer rond 18.30 terug bent voor de BBQ.

Wat ik wel grappig vond: ik heb vóór inschrijving de organisatie gemaild of het toch wel een tourrit met de camper was, want zoveel km fietsen is voor ons geen optie. Wij genieten van het “onderweg zijn” maar dan wel met de camper en niet met de fiets. Tijdens de “camperklets” gaf een stoer stel aan dat ze de kastelenroute graag zouden willen gaan fietsen!  En zij kregen ook goed advies.

Na de “camperklets” in de kantine hebben we nog gezellig wat na zitten praten bij de camper van Rien en Helene met een gezellige groep mensen.
Het is nu 0.40 uur en ik ga in ons camperbedje kruipen. Alle andere camperaars maffen al, ik zie nergens meer licht aan….

Zaterdag 8 juni 2013 Toertocht. Gereden: 78 km.

Wauwie… vandaag weer i.v.m. de toertocht mijn favo geluidje: campers die op weg gaan, het heerlijk geronk van de dieseltjes. Ik word daar helemaal blij van. Ik kan mensen niet uitleggen hoe leuk ik dat vind, echt niet… Maar dat verklaart mijn voorkeur voor camperplaatsen ten dele.

Elke 3 minuten vertrok er een camper. En elke camperaar kreeg een duidelijke omschrijving van de route mee. Plus 2 consumptiebonnen voor bij kasteel Hackfort met dank aan de firma Minteq BV. En daar was het weer hilariteit alom, dat ik als enige sukkel de route niet snapte: er stond: “Na bord Keyenborg links de St. Janstraat in. “ Nou bedoelden ze natuurlijk het bebouwde kom-bordje “Keyenborg” maar ik zag een wegwijzerbord en daar stond op: ”keyenborg 1 km” dus ik dacht dat we daar al links moesten . Dankzij mij reed de camper achter ons ook bijna verkeerd… Lag echt aan mij en niet aan de route omschrijving, want de rest stapte het wél….

Deze rit voerde ons van Kasteel ’t Kervel naar Kasteel Hackfort, Huize Baak, kasteel Suiderass, kasteel Vorden, kasteel Wildenborch, kasteel De Wierse en tenslotte Kasteel Het Zelle. Tussen de toertochtinstructie door stond voor elk kasteel een foto en een stukje historische informatie, perfect verzorgd dus. Wat ook leuk was: bij sommige voorrangswegen stond in rood de tekst: “pas op/kiek uut” . Dat las ik dan ook elke keer hardop voor, al ging het “Achterhoeks” accentje me niet goed af vanwege mijn zachte G.

Tussendoor zijn we gestopt om het stadje Bronckhorst te bekijken. Bronckhorst is de kleinste stad van Nederland met een heel apart, oud sfeertje, leuke huisjes en interessante galerijen.
Het was leuk rijden, sommige stukken voelden alsof je over een breed fietspad reed. Heel apart, het waren weggetjes die je normaal als je ergens niet bekend bent, niet snel zou inrijden, niet wetend of het nog smaller zou worden gaandeweg. Nu wist je dat de organisatie het te berijden vond, zelfs al kwam je op een zandpad uit. Wij vonden het een heerlijke rit.

’s Avonds met de hele club een gezellige BBQ gedaan. De uitslag van de weging bij Groen Recycling: wij waren 90 kg zwaarder dan we dachten (scheelt toch bijna een hele Wil, dus als ik hem er onderweg uitgegooid had, had ik het precies goed geraden en de eerste prijs gewonnen, maar ja, zo blijf je geen 30 jaar getrouwd, he.  Maar keurig binnen de norm: 3.280 kg. Ik denk dat het wel schrikken was voor degene die 400 kg te zwaar beladen bleek.

Na een gezellige nababbeling nu maar naar binnen verkast, het werd te frisjes, zelfs met de fleecedekentjes over de beentjes. Verder mazzelen we enorm met het weer: 21 graden en zon.

Zondag 9 juni 2013

Om 9.30 uur genoten van een super uitgebreid ontbijt. Het leek wel of we in een hotel zaten, alles erop en eraan, hoor: diverse soorten broodjes en brood, beleg, kaas, eitjes, koffie, thee, sinaasappelsap, melk… het kon niet op.

Na het ontbijt gingen de klootschieters – je raadt het al – klootschieten. Wij hebben daar niet aan meegedaan, maar de deelnemers die ik achteraf sprak hadden genoten, hoor. Ik moest ook weer zo lachen om Rien, die vast een zalfje ging scoren omdat hij de uitslag nog moest krijgen.

De rest van de dag hebben we doorgebracht met borrelen, mensen uitzwaaien, hier en daar nog een praatje maken met camperaars die ik nog niet kende. En lekker bijbeppen met Harm en Poldine, wij zien hen maar een paar keer per jaar tijdens camper-treffens.

O, en super lekker en goedkoop gegeten, voor 4 personen incl. een wijntje/biertje moesten we slechts 35 euro afrekenen.

Maandag 10 juni 2013. Hengelo (GLD) – Vlijmen. Gereden: 116 km.

Wát een zaligheid! De baanperikelen lieten het dit keer toe dat we er nog een dagje achteraan konden plakken. Ik heb heerlijk gemaft in ons camperbedje, Wil maakte me om 9.30 uur wakker. Rustig aan wakker geworden, dit keer besloten eens niet met vuile vaat te vertrekken maar ter plekke de afwas te doen. En we zagen dat Harm en Poldine hetzelfde deden.
De extra overnachting kostte 16,40

De terugrit binnendoor was 2,5 uur. Leuk rijden, al was ik die lange dijk met al die slingerbochten op een gegeven moment best wel beu, hoor. Maar toen zag ik de M van de Mac, mijn maagje reageerde meteen en ik heb daar lekker een big Mac gegeten.
Verder werden Wil en ik steeds meliger. Op die dijk kwamen we wat campers tegen en wij zwaaien altijd.  Weet je nog die oude radio-quiz van vroeger, dat ze dan zeiden: “We hebben een beller.” Nou, als camperaars terugzwaaien – haast iedereen doet dat, hoor – zeggen wij nou: “We hebben een zwaaier.” I know, suf grapje, maar wij moeten er altijd om lachen.

We kunnen weer terugkijken op een fijn weekend. Zoals iemand al zei: ” was weer een weekend met een gouden randje er omheen.”

Wil mag op de main site weer 312 km op de teller bijzetten.