Dag 1, zondag 8 augustus 2010: Vlijmen – Millery. Gereden: 455 km
Deze vakantie wilden we naar Duitsland, om daar de Romantische Strasse te gaan rijden. Maar de weersverwachting was dermate slecht, dat we het roer omgegooid hebben en we besloten naar Frankrijk te rijden en de zon op te zoeken. Romantische Strasse gaan we zeker nog eens doen, alleen niet deze vakantie.
We wilden in elk geval tot aan Metz rijden. Ter hoogte van Luik zware regenval gehad, daarna werd de rit wat prettiger. Maar het weer bij Metz zag er ook niet goed uit, zwaar bewolkt. Dus maar besloten door te rijden naar Nancy. Camperplaats opgezocht: er was er eentje bij de haven. Helaas was daar geen plaats meer, de havenmeester bood in gebrekkig Engels excuses aan. Tja, was zijn schuld niet, vonden wij, wie het eerst komt… We hadden onze camper op het laatste open plekje er wel tussen kunnen zetten, maar dan kon onze deur niet meer open en die van de buurman ook niet, dus dat is toch niet wenselijk voor beiden, he. Bovendien stond je gewoon op een parkeerplaats (mixed parking), geen uitzicht op de haven zelf. Dus sowieso geen mooi plekje. Dus wat nu….
Ik vond een camperplaats in Millery, 18 km terugrijden. Voor de camperaars: GPS-coördinaten N 48.81590 E 6.12701
De camperplaats (gratis) ligt aan de Moselle ( de Moezel) , er staan ook gezellig wat bankjes om uit te kijken over het water en de zon onder te zien gaan. Aan de andere kant een doorgaande weg, maar niet heel druk, en de in het gidsje vermelde vermeende overlast van kerkklokken hebben we niet kunnen ontdekken, we hebben overdag af en toe in de verte een klok horen luiden, totaal niet storend. We staan hier met 5 campers op een rijtje – met steeds een leeg vak ertussen – om elkaar wat privacy te gunnen. De laatkomers – en inmiddels 22.30 staan we hier al met 10 campers – schuiven daar later wel tussen.
Overdag levendig druk: er waren hier een stel jongeren aan het vissen en aan de overkant van de straat waren een stel ouderen aan het Jeu de Boullen – en die hádden me toch een pret, die oude rakkertjes – en ‘s avonds rustig.
Mijn Frans is tot een nieuw dieptepunt gezakt: de mensen naast ons hebben een kat mee in de camper, een pracht beest. Ik ben dol op katten en wilde er graag wat over zeggen. Maar het enige wat ik er aan conversatie-materiaal nog uit wist te persen was: “Le chat est tres jolie”. En dan had ik nog mazzel dat ik me nog nét op tijd herinnerde dat een kat “chat” was en geen “chien”, want anders had ik dus gezegd dat ze zo’n mooie hond hadden. 
Het was een prachtige zachte zomeravond, we hebben tot 22.30 uur lekker buiten gezeten. Morgen weer verder naar het zuiden, richting Dijon en liefst nog een stukje verder.
Dag 2, maandag 9 augustus 2010: Millery – Ranchot. Gereden: 266 km.
Jan en Tineke zijn 1 mei j.l. met hun jacht, de “Imagine” vanuit Heusden vertrokken voor een boottocht naar Marseille (4 maanden gepland) . Ze zijn nu al meer dan 100 dagen onderweg. Gisteren sms gestuurd waar ze zaten, hopend dat we hen in Frankrijk zouden kunnen ontmoeten. Natuurlijk had ik mijn telefoon weer eens niet gehoord, want ik zat met mijn hubbie op een bankje te genieten van de zonsondergang aan de Moezel, dus gisteravond laat vonden we een gemiste oproep van Jan en een ingesproken bericht. Vanochtend contact gelegd: zij zaten 250 km bij ons vandaan en gingen vandaag richting St. Vit varen. Maar over de rivier hier kunnen zij hooguit 5 km per uur varen, en wij gaan over de weg, dat gaat veel sneller natuurlijk. En St. Vit was min of meer in de richting die wij heen wilden, alleen wilden wij daarna westwaarts en vaarde de “Imagine” oostwaarts. Maar wij hadden er graag een omweg voor over om Jan en Tineke te ontmoeten hier in Frankrijk. (Wij hebben hen voor het laatst gezien op hun afscheidsfeestje, eind april, net voordat hun reis begon en ze komen half september pas weer thuis). Dus wij naar St. Vit en daar aangekomen weer contact gelegd. Zij hadden een uur in een sluis gelegen omdat de sluis niet werkte, en waren tot aan Ranchot gekomen. Daar hadden ze net aangelegd. Dus maar stadscentrum ingetikt en het stadje ingereden. We zagen vrij snel de rivier en 2 boten. Met een smal weggetje erheen. Wij het bruggetje over en ik zei tegen Wil:” ik ga lopend wel kijken of de “Imagine” daar ligt”. Dus ik liep naar het riviertje: nee, 2 vreemde boten. (Later bleek dat ik bij de “White Whale” van Rits en Marian stond, zij liggen aan de overkant van waar de Crazy Horse nu staat). Maar terwijl ik daar stond te kijken, zag ik ineens Jan roepen en zwaaien, zij stonden dus aan de overkant van de rivier. Dus ik belde Wil om te zeggen dat ik hen gevonden had, dat ik er te voet heen kon, en dat hij terug moest over het bruggetje en dan links. Ik hing op, ging Tineke begroeten, en die wees naar het bruggetje en zei: “Ja, we zagen jullie over het bruggetje al aankomen.”Ik: “eh… zijn wij over dát bruggetje gekomen??” Ja dus. Oeps, er waren dus 2 bruggetjes, en ik had tegen Wil gezegd dat ie links moest. Maar hij moest dus rechts… En ja hoor, daar zagen we Wil al over het andere bruggetje rijden. Snel weer gebeld met instructie en toen kwam het goed, en konden wij de Crazy Horse tegenover de “Imagine” aan de wal zetten en aan de stroom hangen. 
Dit is geen officiële camperplaats, maar toen de havenmeester het geld kwam innen voor de boot, vroeg Tineke of de camper mocht overnachten. En zeker, dat mocht en geen extra kosten. Dus we staan hier weer gratis, prachtige plek en ook nog aan de stroom, he.
De “Imagine” van Jan en Tineke vaart al een hele poos samen met de “White Whale”van Rits en Marian. Dat is spontaan ontstaan, beide boten vertrokken dezelfde dag uit Heusden en kwamen elkaar later op hun vaartocht naar Frankrijk weer tegen.
Dit was weer typisch zo’n verrassende dag met een aangenaam einde. Wie had kunnen denken dat we Jan en Tineke hier zouden treffen, dat het zo gemakkelijk te regelen was om samen de middag en avond hier door te brengen. En dat wij vannacht buren zijn, zij slapen op de “Imagine” en wij staan tegenover hen met onze Crazy Horse aan de wal.
En zo kon het gebeuren, dat wij viertjes hier in Ranchot nog een afzakkertje dronken aan boord van de “Imagine”, Tineke en ik een roseetje van de Aldi in Vlijmen. 
Morgen varen zij verder, om 8.30 uur werkt de sluis weer. Wil en ik gaan beide boten uitzwaaien en daarna zelf weer op weg. Waarheen weten we nog niet, we hebben een vaag plan welke richting, maar verder is het weer hier overal erg goed, 26 graden en zon.
Dag 3 + 4, dinsdag 10 en woensdag 11 augustus 2010: Ranchot – Digoin. Gereden: 191 km
Vanochtend de “White Whale” en de “Imagine” uitgezwaaid, zij gingen om 8.30 op weg naar de volgende sluis. Kort daarna ook vertrokken, maar 1 km het dorp uit: lekke band. Nou heb je met een auto redelijk snel zelf een band verwisseld, maar een 3.400 kg zware camper op een krik zetten, en waar ook nog eens een ombouw om de banden zit – je kan er moeilijk bijkomen – is een heel ander verhaal. ANWB alarmcentrale gebeld, we werden keurig te woord gestaan. Half uurtje later een sms van de ANWB dat de depannage-meneer onderweg was. Die man belde ons 06 nr, hij kon ons niet vinden. Ik de straat en huisnummer doorgegeven, hij zei dat hij ons ging zoeken en 5 min. later arriveerde hij. Hij heeft er bijna een uur over gedaan om die band verwisseld te krijgen, in de brandende zon, half onder de camper liggend. Moest zich in het zweet werken om die camper omhoog te krikken. Maar het lukte hem. Geen kosten, blijkbaar regelen ze dat via de ANWB onderling. Ik bood hem een koud flesje water aan voor onderweg, hij nam het dankbaar aan. In de band zat trouwens een hele grote spijker, daar waren we overheen gereden.
We hebben op weg hierheen ergens een nood-reserveband opgepikt. Super aardige Fransman, we moesten maar geven wat wij dachten dat het ons waard was en thuis een nieuwe kopen – met deze reserve band zouden we in geval van nog een lekke band wel thuis kunnen komen, legde hij uit, maar qua profiel voldoet hij niet – en een monteur hing die band voor ons weer keurig achter onder onze camper (is ook nog een heel geschroef en gedoe). Ik vroeg wat hij een faire prijs vond. Ach, wist ie niet… 10 euro? We hebben hem 20 euro gegeven, blij dat we in geval van nood weer een reserve band hebben. Hij vroeg waar we heen gingen, wij vertelden dat ons eindpunt de Dordogne was. “Ah,… “ zei hij. “Manger… foie gras…” We zijn een extra dag hier gebleven, lekker lamballen. Een eindje verderop is een camperplaats, maar we hebben bewust gekozen voor de camping dit keer, verblijf op een camping is voor de afwisseling wel eens leuk, als je een dagje langer ergens staat. Voor de camperaars: die camperplaats ziet er ook niet verkeerd uit, wel aan een doorgaande weg, ik kan alleen het lawaai door verkeer niet inschatten omdat wij daar niet gestaan hebben.
GPS coördinaten van de camperplaats: N 46.48102 E 3.97248
Wie liever op een camping staat, 450 m verderop is de Municipal Camping. Camping de la Chevrette, 41 Rue de la Chevrette. Er zijn voor campers deels verharde plaatsen (camper op het grint, stukje gras ervoor). Kosten zijn 18,50 incl. stroom en sani. En Free Hotspot, dus je kan de hele dag online als je wilt, kost je geen eurocent extra. Een aanrader voor als je een rustdag wilt inbouwen in je trip en daar tevens wat info wilt zoeken online over hoe het weer elders is en over camperplaatsen. Tip: kies een plaats vooraan op de camping, dan heb je echt een hele snelle en stabiele internetverbinding en kan je moeiteloos 24/7 gratis internetten in je campertje. Want achteraan op de camping is het gratis internet traag, ik zie die mensen allemaal met hun laptop naar het terrasje bij het restaurantje lopen. Wij hebben de plaats vlak naast het restaurant gekozen om de Crazy Horse neer te zetten.
Ik heb me hier online opgegeven voor een campertreffen van het Camperforum. Want er is maar één manier om erachter te komen of dat leuk is: meedoen. 
Morgen de Limousin in.
Dag 5, donderdag 12 augustus 2010: Digoin – Cressat. Gereden: 233 km
De planning was een camperplaats in Guéret (bleek achteraf gewoon de parkeerplaats bij een restaurant pal aan de snelweg, daar hadden we sowieso niet willen staan.) Maar wat er gebeurde: GPS coördinaten ingevoerd, waarschijnlijk ergens een verkeerd afslagje genomen, tom-tom herberekende snel en stuurde ons een D weg op. Daarna een helling naar boven en toen: “scherpe bocht naar links”. En scherp was ie, pff… en toen zagen we al dat het foute boel was, heel smal weggetje nog verder omhoog. Maar terug konden we ook niet, in zijn achteruit die helling weer af en die scherpe bocht weer nemen was ook geen optie…. Dus maar doorrijden op hoop van zegen. Aan het eind van de weg meldde de Tom-tom ons beleefd, dat we onze bestemming bereikt hadden. Eh… we zagen onze bestemming inderdaad liggen, vanaf een HEUVEL, ja… We stonden dus boven op een heuvel aan een doodlopende weg en keken neer op de parkeerplaats-met-restaurant, een heel stuk onder ons. Voor de camperaars: “Don’t try this at (motor)home.” We konden er wel om lachen, het deed me denken aan de keer dat ik een dag met een vriendin op pad was en wij onderweg honger kregen bij het zien van de M van MacDonalds. Zij nam de afslag en reed vervolgens niet naar het restaurant, ze reed een een smalle dijk op, recht op de paal af met de grote M erop. 
Gelukkig nét genoeg ruimte om te draaien – blij dat ik dat niet hoef te doen en dat Wil na Denemarken de Crazy Horse al goed kent en afstanden goed kan inschatten – en toen dat weggetje weer naar beneden gereden. Okee, nieuw plan bedenken. De camperplaatsengids is deze trip mijn Bijbel, hoor. Terechtgekomen op de camperplaats in Cressat, een klein dorpje in de Limousin.
Voor de camperaars: GPS coördinaten N 46.13956 E 2.11015
5 camperplaatsen, afgebakend met betonrandjes en beplanting ertussen. Naast de plaatsen ligt een kleine boomgaard met daarachter een vijver. Voor kinderen staan daar speeltoestellen. Een paar honderd meter hierachter, aan de rand van het dorp, staat een boerderij. Er kwamen hier vanmiddag ineens een paar kippen en een haan voorbij lopen. Camperplaats ligt aan de D990, doorgaande weg, dus overdag nogal wat verkeer. ’s Avonds heel rustig. Maar als je het niet prettig vindt dat er overdag veel verkeer langs komt, is dit geen fijne plek voor je.
In tegenstelling tot de info in de gids, zijn er geen winkels, er zit ook geen bakker in het dorp. Wel een restaurantje, daar hebben we vanmiddag wat gedronken. (Dorp is 2 min. lopen). Er zit hier wel een supermarktje in de buurt, dus morgen eerst daarheen om brood te scoren en dan onderweg een plekje zoeken om te ontbijten. (Over drinken gesproken: ik vraag hier op terrasjes overal een “Vin Blanc sec”. En dan krijg ik altijd een streekwijntje. Gister in Digoin was dat een Macon, wat het vandaag was weet ik niet, maar weer een heerlijk droog wit wijntje. 
Er staat hier in het dorp wel een mooi klein kerkje. De deuren stonden open, maar er stond een plank voor, dus wij dachten dat we er niet in mochten. Maar er kwam onmiddellijk een oud vrouwtje uit haar huis gelopen, roepend, dat we die plank gewoon opzij mochten zetten en gerust het kerkje in mochten gaan. Bienvenue….
En zo eindigt deze dag. Er zijn hier 3 van de 5 plaatsen bezet, we staan hier samen met 2 Franse camperaars. Om 22.00 uur kwam er nog eentje die alleen zijn vuilwatertank leegde en weer verder reed. Ik ga maffen, het is 23.30 uur en alles is hier in diepe rust. ’s Nachts komt hier blijkbaar nauwelijks verkeer langs.
Dag 6, Vrijdag 13 augustus 2010: Cressat – Brantôme. Gereden: 212 km
Dit was weer een rit om van te genieten. De N21 van Limoges naar Périgueux is erg mooi rijden. Wel slecht wegdek vanaf Coquille tot Thiviers, maar dat namen we op de koop toe. Alleen de uitgestrekte zonnenbloem-velden stonden er slecht bij dit jaar. Waar ik me dat als een zee van gele pracht herinner van vroeger, toen we met jaarlijks met de vouwwagen naar de Dordogne gingen, lieten de zonnenbloemen nu hun kopjes hangen. Maar vroeger waren we er elk jaar half juli, een maand eerder dan dit keer, dus daar zou het best aan kunnen liggen, dat we nu een maandje later zijn.
Om 14.00 kwamen we aan bij de grootste camperplaats die we tot nu toe bezocht hebben: Parking, Chemin de Vert Galand in Brantôme
GPS coördinaten: N 45.36137 E 0.64821
150 plaatsen en er zijn er zeker 100 bezet. Kosten: 3 euro, er komt iemand afrekenen bij de camper, ‘s ochtends na 8.30 uur. (de man die het geld ophaalt, kwam vandaag om 9.00 uur. Gelukkig, want anders hadden we moeten gaan uitzoeken waar we die 3 euro zouden moeten achterlaten. Wil had al wel gezien dat er enveloppen zijn waar je geld in kan stoppen) . Er is wel camperservicepunt, geen sani en geen stroom. Wel apart: er staan hier zeker 100 campers, en slechts 2 Nederlandse campers: wij en een stel uit Sneek. Zij camperen al 15 jaar en zijn maar liefst een half jaar onderweg!
Camperplaats ligt op 400 meter van het centrum: je loopt het bruggetje over, links het voetgangerspad volgen en je staat midden in het stadje. 
Echt een toeristenstadje, de rekken met ansichtkaarten op het troittoir, veel kleine winkeltje en veel eettentjes. Vanavond bij een Brasserie aan het water voor 18 euro een 3-gangendiner genuttigd. In juli en augustus zijn hier de “Jouet Nautique”, het was erg vermakelijk om te zien hoe 2 roeibooten elkaar “bevochten” door op elkaar in te varen en te proberen de voorman van de andere boot met een stok in het water te duwen. Zoiets als ridders op paarden, die elkaar met lansen proberen van het paard te gooien. Maar dan met boten.
Op weg naar deze plaats kwamen we langs een “camper-camping”. Daar kost een overnachting 20 euro en moet je 1500 meter lopen naar het stadje. Dus deze plek is een betere keuze. Het is 22.30 uur en ik hoor nog steeds campers het terrein op rijden .Aangezien het terrein alleen vooraan verlicht is, verwacht ik dat zij een plekje vooraan zullen kiezen.
Morgen rijden we richting Agen, nog wat dieper de Dordogne in. Daar gaan we 2 dagen op een camping staan en eens kijken hoe we de rest van deze trip willen invullen. Of, als we weer de onderweg-kriebels hebben, de dag erna weer verder. 
Dag 7, Zaterdag 14 augustus 2010: Brantôme – Beauville (Agen). Gereden: 183 km
Na wederom een mooie rit – ik vind de Dordogne een prachtig stukje Frankrijk, misschien vanwege onze vakanties vroeger, misschien vanwege het sfeertje… Ik kan er niet echt mijn vinger op leggen, maar ik voel me hier gewoon erg op mijn gemak – aangekomen op Camping les 2 Lacs in Beauville.
GPS: N 44.1620 E 0.5317
We kwamen aan bij de receptie en waren verrast dat we in het Nederlands begroet werden. De beheerder vertelde dat we een smalle steile weg naar beneden moesten rijden, de berg af, en dan kwamen we op de camping en mochten we een plaatsje uitzoeken, als we besloten een nachtje te blijven. 
We hoefden niet na het uitzoeken van een plekje helemaal naar boven te lopen om in te schrijven, vanaf 17.30 zou zij in het restaurant op de camping zijn. Het is inderdaad een erg steil, smal weggetje naar beneden. Het past maar net. Want het is niet alleen steil, er zitten een paar hele scherpe bochten in. Ik zou iedereen met een camper, langer dan 6.70 afraden die berg af te dalen, hetzelfde geldt voor mensen met een lange caravan. Ik heb ook al met Wil afgesproken dat ik morgen die berg naar boven ga lopen, en bovenaan bij de receptie eventuele auto’s die naar beneden willen, tegen ga houden. Wil is met de camper in ongeveer 3 minuutjes boven en voor dalend verkeer is het ook prettiger geen tegenliggers tegen te komen op die smalle, steile, bochtige weg. Volgens de beheerder zou een camper een personenauto op sommige stukken kunnen passeren, maar ik betwijfel het. En als er een camper naar beneden komt of een auto met caravan erachter, terwijl wij omhoog rijden, hebben we volgens mij echt wel een probleem. Dus ik hobbel morgen gewoon die berg op en ga gewoon midden op de weg staan en probeer in mijn beste Frans uit te leggen waarom.
Het Nederlandse stel dat deze camping beheert, is hier al 12 jaar. Zij vertelde dat zij hierheen verkast zijn toen hun dochter 11 was, wetend dat het “nu of nooit” was. Zij hebben er geen seconde spijt van gehad, ondanks alle tegenslag, vooral de eerste jaren. Het is geen baan waar je vet rijk van wordt. Het is hard werken, maar ze zei: “Er is geen enkele andere baan die ik had kunnen aannemen, waar ik zó veel geleerd heb. Ik heb de eerste 10 jaren elke dag wel weer wat nieuws geleerd.”
Wij moesten lachen om haar hond. Dat is een bejaard beestje, maar dat oudje is voor geen auto bang, hoor. Hij gaat gewoon midden op de weg zitten met een blik van: “Jij maakt míj de pis niet lauw hoor…” En dan moet de beheerder of haar dochter die hond van de weg halen, als er een auto aan komt rijden.
Over honden gesproken: er arriveerde een camper, Fransen, met een hond. Zij gingen naar het restaurant en lieten hun hond in de camper achter. Bláffen dat dat beest deed… was duidelijk dat ie baalde als een stekker. Nou hadden zij een raam een stukje open staan en Wil had al gezien dat die hond er met zijn snuit uit hing. Half uur later zeg ik: “Ik hoor hem nou echt buiten blaffen.” Wil gaat kijken en ja, hoor, hond had zich via het raam uit de camper gewurmd, was naar beneden gesprongen en liep luid blaffend wat rondjes om de camper en verdween toen in het donker, op zoek naar zijn baasje. Dit is echt de eerste keer dat wij zoiets zien, doorgaans zien we de mensen die een hond bij zich hebben, dat beestje overal met zich mee nemen. En de hoogte van waar de hond naar beneden sprong: hij had zich lelijk kunnen bezeren. Maar volgens mij zijn deze mensen een uitzondering, hoor. Want wij hebben veel camperaars gezien met een hond, en nog nooit hebben we gezien dat die mensen dan weggingen en de hond in de camper achter lieten.
Vanavond speelt hier een rock band genaamd “Bad to the Bone”. Klinkt best aardig, maar niet super. Is een beetje Bluesachtig. Daar moet ik wel bij vermelden dat we nu weer in de camper zitten en dan hoor je alleen de bassen nog. Dus verder niks ten nadele van deze band hoor. Ik had alleen op basis van de soundcheck wat stevigere Rock verwacht. Kwestie van smaak.
Onze eerste week zit er op, een heerlijke week met alleen maar zon en 25 graden of meer. En daarmee is ons doel – de zon opzoeken – al goed geslaagd. Vandaag hebben we de terugweg zitten plannen (wij moeten wel plannen, we zitten 1100 km van Vlijmen vandaan ongeveer en zaterdag 21 augustus moeten we weer terug zijn, he). We hebben er voor mijn forummensen (Meat Loaf Fan Forum, de MEO-ers,), een grapje ingebouwd, een plaatsje waar we terecht willen komen, dat is gewoon TE leuk. Maar dat wordt dag 10 wel duidelijk
Voor morgen staat de camperplaats in Soubise op het programma. De terugweg plannen voelt ook weer aan als voorpret. We willen een beetje naar het westen en dan een stukje langs de kust omhoog in Bretagne. En de dag voordat we naar huis gaan, in België overnachten, de planning is een plaatsje dat Ieper heet. Maar eerst maar weer eens zien die berg omhoog te komen met de Crazy Horse. “Bad to the Bone” speelt nog, terwijl ik mijn verslagje tik. En het begint steeds meer te rocken, maar ja, het koelde buiten erg af, zit nou binnen, he…
Dag 8, Zondag 15 augustus 2010: Beauville – Soubise. Gereden: 391 km
Vanochtend te voet de berg op. Wát een klim, pff… ik denk dat ik dat morgen wel in mijn kuiten voel, ik moest voorover lopen om nog een beetje vooruit te komen. Zelfs te voet merk je hoe steil het is. Maar het was niet voor niets, want boven aangekomen wilde er net een Fransman de berg naar beneden. Ik vroeg hem of hij 2 minuten wilde wachten omdat mijn man op weg omhoog was met de camper. ( Na een week in Frankrijk kwam er wat basiskennis Frans boven borrelen, gelukkig). Geen probleem, hij zette zijn auto aan de kant en even later kwam Wil omhoog rijden en kon de Fransman naar beneden. Ik vond het achteraf fijn om te horen, dat Wil er blindelings op vertrouwde dat er geen verkeer naar beneden zou komen terwijl hij omhoog moest rijden, als ik boven op die berg ging staan. Ha ha, hij was er van overtuigd dat ik zelfs de Gendarmerie tegen zou kunnen houden. En nou, dat had gekund, ik schatte in dat Wil zonder tegenliggers in 3 min. boven zou kunnen zijn en die 3 min. lul ik gemakkelijk vol, hoor.
Voor het eerst deze trip een stuk tolweg gereden, autoroute Des Deux Mers, van Agen tot Bordeaux. Kosten vielen ons mee – omdat wij meer betalen dan een personenauto, zij zien een camper als een kleine vrachtwagen: 14,20 euro. Aandachtspunt: Wij kunnen overal tanken met ING pas (Maestro-logo, he. En zelfs in supermarkten zo betalen. Maar op deze tolweg werd onze pas niet geaccepteerd. Dus zorg dat je euro’s in contanten bij je hebt. Ik begin trouwens knap raar te lullen hier, ik heb de tolweg nou al 2 x “Snolweg” genoemd per ongeluk…. 
Tolweg rijden is stom kilometervreten, niks mooie ritten, gewoon snelweg, he. Het enige wat ik leuk vind aan tolwegen zijn de parkeerplaatsen, hoe mooi en ruim die zijn. En de lekkere espresso die je in restaurants kan kopen. Na Bordeaux lekker de N-weg weer op.
We staan op de camperplaats in Soubise. Parking Aire de Camping Car, Rue Colbert.
GPS coördinaten: N 45.92833 W 1.00660
Camperplaats ligt niet pal aan de rivier de Charente, maar ietsje erachter, schuin achter het kleine jachthaventje. Kosten incl. stroom: je moet bij de parkeerautomaat 6,50 inwerpen en je kaartje op het dashboard leggen, ze komen regelmatig controleren of je betaald hebt. Je mag dan 24 uur staan. Je kan kiezen voor de ruime parkeervakken, of voor de strook gras achter de heg, dat is wat dichter bij de rivier, maar erg hobbelig. Wij staan in een parkeervak (die vakken zijn wel veel ruimer dan op een mixed parking, hoor, als je je camper net binnen de witte lijn parkeert, kan je gemakkelijk nog je tafel en je stoeltjes binnen je vak kwijt en alle camperaars parkeren hier op dezelfde manier, naast de witte lijn en deur aan de andere kant.
In het restaurantje hier kan je heerlijk mosselen eten. Die bereiden ze hier op verschillende manieren, wij kozen Moule Mariniere, dan worden ze in witte wijn bereid. Heerlijk, en kostte met friet (en mayo, die vraag ik er altijd bij maar daar rekenen ze niets voor, je krijgt gewoon de knijpfles op tafel, van die lekkere zure mayo, met mosterd uit Dijon erin) 9,00 euro per persoon. Streekwijntje erbij (vraag een verre (glas), niet een fles), een glas wijn kost dan 1,60 euro. Heel goedkoop en super lekker gegeten dus.
Behalve de camperaars uit Sneek, die wij in Brantôme troffen, en wat mensen op de camping gister, hebben wij enkel tussen Franse, Italiaanse en Duitse camperaars gestaan. Het was dan ook een welkome afwisseling om vandaag om deze camperplaats een stel uit Bergen op Zoom te treffen. Zij reizen met een mooie grote camper “Master by Mirage”, en hebben een scooter bij zich. Heerlijk weer ff in het Nederlands te lullen, en helemaal met Brabo’s. 
Zij zijn van onze leeftijd, moeten dus ook nog werken, maar zij hebben een eigen bedrijf, dus zijn wat vrijer in het vakantie nemen. Zo gaan zij jaarlijks in het najaar 2 maanden naar Portugal, wauw, dat zouden wij ook wel willen. Maar onze tijd komt ook nog wel.
Dag 9, maandag 16 augustus 2010: Soubise – Prefailles. Gereden: 237 km
Vanochtend het stel uit Bergen op Zoom prettige reis gewenst en weer op weg. Doel was de camperplaats in La bernerie en Retz. De rit erheen was mooi, maar aangekomen op de camperplaats had ik er meteen géén goed gevoel over. Krappe plekken, drukke Fransen, op de parkeerplaats ernaast – voor de gewone auto’s – was geen plaats meer dus er scheurden personenauto’s op het camperstuk rond…. Ik wilde er eigenlijk meteen al weg en 5 min. later had Wil hetzelfde gevoel. Wil heeft als POI de camperplaatsen in de tomtom gezet, dus ff kijken welke er nog meer in de buurt waren. Nou, camperplaatsen genoeg en we kozen de camperplaats in La Plaine sur Mer. Normaal een rustige plek, alleen net vandaag was er op het terrein ernaast een heel stuk afgezet voor de Monstertruck races, en die show zou vandaag om 18.00 uur en om 21.00 uur plaatsvinden. Dat leek ons ook niet fijn, om daar met de camper vlak naast te staan. Wel hebben we daar bij een Intermarché 2 grote flessen mayo met Dijon mosterd gescoord, zó lekker, dat spul, en is goed tot april 2011. Alleen voor die mayo zou ik hier nog eens heen willen, Zou wel lachen zijn: ‘Wil, we moeten nou echt weer eens een Frankrijk-trip doen, want de mayo is op”… 
Uiteindelijk terechtgekomen in Prefailles, daar zijn 2 camperplaatsen, 1 met service punt maar niet zo mooi, en 1 zonder service punt maar met prachtig uitzicht over de jachthaven en het strand van Port aux Anes. 20 plaatsen en je mag hier max. 48 uur staan, 3 euro per nacht, het geld wordt bij je camper opgehaald ( vandaag om 19.00 uur) en je krijgt een kaartje als betaalbewijs.
GPS coördinaten: N 46.49697 W 1.49959
Deze coördinaten kloppen niet met hetgeen er in de camperplaatsen gids staat, ik denk dat de coördinaten in de gids je naar de andere camperplaats hier in dit stadje brengen.
We staan hier op heel grof grint – ik heb de hele grote stukken (keien) toch maar ff weggehaald voordat Wil de Crazy Horse neerzette – en wij hadden één van de laatste plekjes. Na ons nog 2 campers die konden blijven en alles wat later kwam, moest helaas een andere plek gaan zoeken. Hier zijn de plekken niet gemarkeerd, maar iedereen zet zijn camper zo neer, dat de buren ook nog voldoende ruimte hebben. 
Behalve eentje, die vond het nodig om zijn luifel uit te zetten in de hoop dat ie geen buren kreeg. En dat was echt “plaatsje-claimen”, hoor, want hij ging verder gewoon binnen zitten. Wij hadden stiekem schik, dat er mooi ’s avonds toch nog een camper naast het luifeltje inparkeerde, ha ha, had ie toch nog buren. Maar wel rot, hoor, de nieuwkomer kan morgen amper zijn stoeltje buiten zetten, want hij moest natuurlijk wel naast die luifel gaan staan. En de camperaar die aan “plaatsje veroveren” deed door zijn luifel op te zetten, heeft volop plek. Terwijl beiden genoeg plaats hadden kunnen hebben. Maar goed, die man kon ontzettend goed inparkeren dus hij heeft toch nog in elk geval een plekje voor de nacht. Wij vinden dit echt geen plek om je luifel uit te zetten.
Wij slapen vannacht met Zwitsers links naast ons en Duitsers rechts naast ons. Verder staan hier nog een paar Duitse campers, de rest allemaal Fransen. Morgen komt hier om 9.00 een bakker het terrein op, hij toetert en daar kan je vers brood krijgen.
Dit stuk Frankrijk heet volgens de kaart de “Vendée”. Wij zijn nog nooit in dit stukje Frankrijk geweest. Morgen zitten we in Bretagne, ook nieuw voor ons.
Frankrijk is toch wel een heel mooi en divers land, hoor. En erg camper-vriendelijk. Zelfs op de D-wegen staan camperservicepunten en camperplaatsen duidelijk aangegeven.
Wil en ik beginnen steeds meer die camperplaatsen te prefereren boven campings. Wij blijven niet graag lang op dezelfde plek en camperplaatsen kiezen vinden we ook wel iets spannends hebben, je weet nooit waar je terecht komt. Soms sta je op een prachtige plek aan een riviertje, soms sta je op een parkeerplaats in een vak, maar wel een paar minuten lopen van het centrum van een leuk stadje.. het is gewoon elke keer weer anders. En het is soms gewoon ff zoeken naar een mooi plekje, maar we zijn er nu vertrouwder mee. En bevalt een plek bij aankomst niet: rij je toch gewoon een stukje verder…
Dag 10, Dinsdag 17 augustus 2010: Prefaille – Lamballe – Pleneuf val Andre. Gereden: 239 km
Eerst ff uitleg waarom we perse via Lamballe wilden rijden: Ik sta bij vriend en vijand bekend als een notoire luilak. Dat relaxte, rustige levensritme waar ik me fijn bij voel, dat niks geen verplichtingen en alles kan morgen ook nog… ik noem dat “lamballen”. Nou werden wij getipt, dat er in Bretagne een plaatsje Lamballe bestond. En aangezien we op MEO een topic hebben: “Het MEO shirt was in….”, waar mensen foto’s plaatsen van zichzelf met het forum-fanshirt aan, leek het ons leuk om het plaatsje op te zoeken en een foto te maken van het bebouwde kom-bordje We moesten er wel wat voor omrijden, maar het was het ons inziens wel waard. Gewoon als grapje voor de MEO-ers.
We hebben de camper geparkeerd bij bij parking E.LeClerc in Lamballe, er zijn hier 4 gereserveerde plaatsen voor campers (4 ruime vakken) met een service-punt.
GPS-coördinaten: N 48.46396 W 2.51364.
Was 700 m lopen naar het bordje “Lamballe”. 
Je staat hier verre van rustig, naast het tankstation. Wel bij een leuk overdekt winkelcentrum. Als het je niet uitmaakt dat je op een druk punt staat, of misschien laat arriveert en de volgende ochtend weer verder wilt trekken: het zijn gratis plaatsen. Chemisch toilet legen, vuil watertank lozen is ook gratis. Alleen voor drinkwater en stroom moet je wat betalen: 2 euro voor een uur stroom. Maar wij wilden toch liever een ander plekje voor de nacht opzoeken. Als we hier nou met 3 andere campers gestaan hadden, was het anders geweest. Maar we stonden er alleen en er kwam slecht weer aan, echt bijna zwarte wolken. We besloten na het avondeten een andere overnachtingsplek te gaan zoeken, dus met vuile vaat en al op weg naar de volgende camperplaats. De bui voorbij gereden, hier is het weer stralend weer, tot nu toe hebben we echt mazzel, hoor, 25 graden en volop zon. We hoorden dat het in Nederland nog niet beter is en we zijn op de terugweg, zaterdag moeten we thuis zijn, dus we rijden naar slechter weer toe, verwacht ik.
Terecht gekomen bij de camperplaats bij de jachthaven in Pleneuf-val-Andre, Rue de Salines.
GPS coördinaten: N 48.57528 W 2.56630
Kosten: 3,50 plus 0,20 p.p toeristenbelasting. Betalen bij het haven-kantoor, dat is aan de overkant van de jachthaven. (wit/blauw gebouwtje)
Hier kunnen 45 campers staan, alles staat heel dicht op elkaar. Onze Franse camperbuur had zijn deur aan de andere kant en heeft daar zijn stoelen staan, dus wij moesten alleen rekening houden met de Britten rechts van ons. Camper neergezet, de Britten gevraagd en of ze nog genoeg ruimte hadden zo. “Sure, it’s fine, thank you for asking!” Hij had hier gister zijn camper er echt tussenin geperst om nog een plekje te hebben. Dus hij vond het al helemaal prima, hoe wij parkeerden.
Mensen, wij genieten zó van het camperen. Hoe moeten we dat uitleggen aan onze vrienden. Twee hebben een boot en een paar hebben een caravan. Ik denk dat camperen nog het meest lijkt op onderweg zijn met een boot. Met een boot is het ook elke avond na een paar uur varen overdag (als je rond 15.00 stopt met varen om nog een fijne middag/avond om te relaxen te hebben) weer spannend waar je aan kan leggen en hoe het daar is. Het verschil verder tussen boot en camper zijn de afstanden die je per dag af legt. Wij rijden het liefst binnendoor, mooie ritten, veel zien onderweg. Dan doen we per dag ongeveer 250 km en zijn dan 4 uur onderweg. Met een boot 4 uur onderweg, heb je hooguit 40 km afgelegd. En dat is dan als de stroom mee zit…
Met een caravan denk ik dat je meer een “basis” kiest waar je je caravan neer zet en dan van daar uit veel dingen in die streek gaat bekijken en daar rij je dan met de auto heen. En dat is ook heel leuk, dat weten wij nog uit de tijd dat we nog vouwwagen hadden en later een caravan.
Maar voor ons kan niets het vrije gevoel evenaren wat we nu met de camper hebben.
Dag 11, Woensdag 18 augustus 2010: Pleneuf-val-Andre – Herouvillette (in de buurt van Caen). Gereden: 240 km.
De rit hierheen was niet veel aan, want we kozen “snelste route”, dus een heel stuk snelweg. Maar vandaag hadden we meer aandacht voor het feit dat we vandaag 28 jaar getrouwd zijn, dan voor de rit naar deze plek. Aangekomen in Herouvillette, camperplaats aan de avenue de Caen. Een mooie rustige plek, dorpje is totaal niet toeristisch. Er is een kapper, een apotheek, een mini-supermarktje en een bakker in het dorp. De andere kant op lopen (100 m), daar zit een klein barretje/tabakswinkel. De GPS coördinaten in de camperplaatsengids kloppen niet en de info ook niet, er is hier geen mogelijkheid om aan de stroom te hangen.
Onderweg een paar spatjes regen gehad, maar hier klaarde het weer op en de temperatuur was ook nog aangenaam, 20 graden, dus we hebben bij dat barretje wat gedronken op het terrasje en ons huwelijksjubileum gevierd. Thuis pakt Wil elk jaar uit met een bos rozen, voor elk jaar huwelijk 1 roos, een reservering in een restaurantje en een cadeautje. Vandaag werd ik wakker gekust, het cadeau was een heerlijk pakje camel filter, uit eten kan niet wat er is hier geen restaurant, maar hij heeft heerlijke biefstukjes gebakken voor me. En voordat we gingen rijden had hij lekker een paar eitjes gekookt en we hebben onderweg ergens op een parkeerplaats aan een picknicktafel gezellig zitten ontbijten. Ik vond het een super leuke dag. Dit had beslist ook zijn charme en het past ook bij ons. En uit eten gaan we morgen, als het goed is staan we dan om een camperplaats aan zee met een restaurantje dichtbij.
Er staan hier inmiddels 11 campers te overnachten. Deze hele reis zijn we weinig Nederlanders tegengekomen. Na het stel uit Sneek en het stel uit Bergen op Zoom, is dit pas de derde keer dat we Nederlanders treffen op een camperplaats. Dit stel komt oorspronkelijk uit Den Haag maar woont tegenwoordig in Tholen, Zeeland. Zij camperen nu 6 jaar, hebben in 6 jaar tijd hun 4e camper al, dit keer weer een nieuwe. 
Prachtige Adria, maar ik zou niet willen ruilen, want onze Crazy Horse bevalt ons zo geweldig goed, hé. Iedereen is weer anders, en deze mensen zullen vast hun redenen gehad hebben om in 6 jaar 
tijd 4 campers te kopen, waarvan de eerste tweedehands maar de andere 3 nieuw. Wat een afschrijvingskosten moet dat geweest zijn! Wij zijn begonnen met een oud campertje van 15 jaar, om te kijken of het ons beviel. En ook om uit te vissen wat voor ons een goede indeling is, en wat we willen, hé. Vandaar dat we zeker wisten dat de indeling van deze camper helemaal was, wat we wilden. Deze camper is 6 jaar oud. Wij zouden sowieso geen nieuwe camper kunnen kopen, hoor. Véél te duur.
Morgen weer een tankstation zoeken. We zagen langs de grote doorgaanswegen prijzen van 1.30 euro per liter. Dat kan veel goedkoper. Als je tankt bij een grote supermarkt, betaal je nooit meer dan 1.11 euro per liter
23.45 en alles in diepe rust hier. Ik ga zo ook laptop maar opbergen en tegen hubbie aan kruipen.
Dag 12, Donderdag 19 augustus 2010: Herouvillette – Criel sur Mer. Gereden: 202 km
Wil had deze camperplaats gekozen op basis van de omschrijving in de NKC-gids: het prachtige uitzicht. Ik vond prachtig nog een understatement. Ik vond het adembenemend, en de kleur van de zee… aan de horizon strak blauw, en vooraan turquoise.
Voor de camperaars: Boulevard Criel sur mer, rue de la Plage.
GPS- coördinaten: N 50.03217 E 1.30930
Wij konden in het voorste rijtje aanschuiven en zittend voor de Crazy Horse hebben wij een prachtig uitzicht op de zee. Wil heeft getracht mooie foto’s te maken van de zonsondergang. En nu, om 22.00 uur, terwijl ik dit schrijf – moet het later overtypen, geen stroom hier en laptop is leeg, moet thuis een oplossing zoeken om via 12 V de laptop op te laden, nu we zo vaak op plekken staan waar geen stroom is – is de lucht na de zonsondergang prachtig van kleur. En ik hoor in de camper het ruisen van de zee… dit is één van de mooiste camperplaatsen waar we tot nu toe gestaan hebben.
Je zit hier bij Criel Plage, het centrum is 2 km ver weg. Maar op loopafstand zitten wel 3 restaurants. En er komt ’s ochtends om 9.00 uur een bakker luid toeterend de camperplaats op rijden. Met heerlijk verse stokbroodjes en croissantjes.
Vanavond weer heerlijk mosselen gegeten. Het valt ons op dat de Fransen die anders eten dan de Nederlanders. (Er zaten in het restaurant ook Nederlanders). Wij eten die met de schelp als bestek, je wipt een mossel met een lege schelp eruit en eet die op. De Fransen eten mosselen meer als oesters: zij breken de schelp doormidden en slurpen de mossel naar binnen.
Jammer dat we zaterdag weer thuis moeten zijn, want dit was zeker een plek waar we graag een dagje extra hadden willen vertoeven. Maar we willen de rit naar huis niet te lang maken, vandaar dat we morgen al in België willen zijn. Bestemming is de camperplaats in Ieper.
Dag 13, Vrijdag 20 augustus 2010: Criel sur Mer – Ieper. Gereden: 234 km
Weer een rit om van te genieten, mooie “doorkijkjes”, leuk rijden, al die heuvels en 7% hellingen, helemaal toppie dus. Om 14.00 uur aangekomen op de Camperplaats. Of camperplaats… het is een camping met een zone voor campers vóór de camping. De campers staan achter een slagboom die toegang verschaft tot het terrein, en vóór de slagboom naar de camping. Je mag wel van de sani faciliteiten van de camping gebruik maken. Kosten incl. sani en stroom: 12 euro.
Voor de Camperaars: Camping Jeugdstation, Bolwerkstraat 1, Ieper
GPS-coördiaten: N 50.84627 E 2.89731
Er staat niets over Wifi vermeld, maar ik heb hier een prima internetverbinding via een onbeveiligd netwerk, snel en stabiel. Dus ik weet niet of ik ‘legaal” aan het mee liften ben, of dat het netwerk van de receptie gewoon niet goed beveiligd is… en ik ga dat ook niet vragen, ha ha.
Minpunt: beheerder vertrekt om 18.30 uur en daarna kan niemand het terrein nog op, behalve mensen met een pasje, van tevoren aangevraagd….
Wat de camperplaatsen betreft: als je mazzel hebt, sta je op een plek waar ernaast een stuk gras is. Wij hebben niet gereserveerd, dus we staan er midden tussen. Naast een paar vriendelijke Belgen, die zijn hier voor de 4-daagse, een wandeling van 4 dagen ter nagedachtenis van de slachtoffers van de eerste Wereldoorlog. 7.000 deelnemers. Andere jaren liepen ze mee, nu gaat dat niet en gaan ze erheen om toch de sfeer te proeven en kippenvel te krijgen als “The Last Post” geblazen wordt.
Over reserveren gesproken: dat gaat niet altijd goed. Een stel uit Zwijndrecht kwam hier vanavond het terrein op, zij hadden telefonisch 2 plaatsen besproken, één voor zichzelf en één voor hun zoon – die nog onderweg was – maar op 1 van de 2 plekken stond al iemand. Ik weet niet zeker waar de fout lag, gelukkig was het stel wat er al stond, bereid om op de parkeerplaats vóór de receptie te gaan staan. Wij hadden hen getipt dat er bij ons nog mogelijkheid was om aan de stroom te hangen en dat hebben ze ook gedaan. Toen we vanochtend vertrokken, loste alles zichzelf op: de camper op de parkeerplaats vertrok al vroeg, en de mensen uit Zwijndrecht wisten dat wij ook gingen rijden, dus hun zoon zou na ons vertrek op onze plek gaan staan, dan konden zij tegenover elkaar staan.
Ik vind dit wel een leuke plek voor de volgende keer Frankrijk, om hier te beginnen in plaats van te eindigen.
Morgen weer naar huis. Dubbel gevoel: aan de ene kant kan ik er geen genoeg van krijgen. Van het “on the road” zijn met mijn hubbie. Aan de andere kant weet ik nu al dat ik er een kick van krijg als we morgen de grens met Nederland weer passeren. En als ik uiteindelijk het bordje “Vlijmen” zie: ja, dan is het ook weer fijn om thuis te komen.
In totaal mag Wil op onze website alweer 3.295 km op de teller erbij zetten.
Voor wie de moed en de tijd had dit relaas te lezen: aarzel vooral niet om ons gastenboek te tekenen