Duitsland – Italië trip 2007

Oorspronkelijke planning: Vlijmen – Düsseldorf – Mannheim – Basel – Aosta – Genua (Genova) – Verona – Innsbruck – Neurenberg – Frankfurt – Vlijmen.

Dag 1: 28 augustus 2007.
Düsseldorf.
Gereden: 153 km.

Deze vakantie begint met 2 dagen Beurs Düsseldorf.
De parkeerplaats: 4000 campers, 1.800 met, 2.200 zonder stroom.
Toen wij arriveerden, werden we geleid naar de plaatsen zonder stroom.
Maar we kregen de tip van een vriendelijke medewerker: Gewoon even je camper neerzetten op een plaats zonder stroom, alvast betalen voor 2 nachten en dan naar de leiding lopen en vriendelijk vragen of ze willen kijken of er niet toch een plaatsje met stroom vrij is… en gelukkig spreekt Wil goed Duits. En het lukte. Er waren nog 8 plaatsen met stroom vrijgekomen en op één ervan staan wij nou.
Het is hier geweldig goed geregeld. Je mag voor een paar euro per nacht méér (vergeleken met de plaatsen zonder stroom) aan de stroom hangen, douchen, de toiletten zijn superschoon… iedereen hier op het Caravan Center mag ook gratis met de bus naar het Messe-gebouw, kost je geen cent. Elke 5 minuten komt er een bus. En de terugweg gaat ook probleemloos, je moet gewoon onthouden in welk vak je staat en dat roepen ze dan om en daar moet je dan uitstappen.
De beurs is massaal, geweldig, watertanden… 12 hallen en we hebben er vandaag pas een paar bekeken. Het beurscomplex is zo groot dat je met een bus van hal naar hal gereden kan worden, als je niet wilt of kunt lopen.
Nu het reizen met een camper ons zo geweldig goed bevalt, en wij er beiden zeker van zijn dat we dit de komende 25 jaar bij leven en welzijn willen blijven doen, is het vooruitzicht een nieuwe camper te kopen, zowel spannend als verleidelijk. En dat geeft het beursbezoek een extra dimensie, gewoon omdat we nu in de gelegenheid zijn daadwerkelijk een nieuwe te gaan kopen.

Op de beurs een kaartje gekocht voor 2 dagen (17 euro p.p voor 2 dagen beursbezoek) en gebleven tot sluitingstijd, toen terug naar het Caravan Center. De sfeer is hier goed. We merken op dat de hoofdmoot van de andere camperaars voornamelijk 50 en 60-plussers zijn. Je kan hier goed eten en het kost weinig geld (When in Rome… we zijn in Duitsland, dus voor ons werd het friet met Bratwurst en donker Duits bier, Schlösser, das Alt).

Er staat een grote feesttent, elke avond is daar live muziek. Deze avond een country band. En of ze nou nummers deden van Creedence Clearwater Revival of Elvis: ze maakten overal een county-nummer van he he… was wel leuk hoor.
We hebben nog heel gezellig staan praten met Mat en Dina, een stel uit de buurt van Nijmegen, zij wonen net over de grens Gelderland/Limburg, in Limburg dus. Ik schatte hen in als begin 40, maar tot mijn verbazing waren ze 50 en hoefden nu al niet meer te werken! Zij zijn ook hier om zich te oriënteren voor een nieuwe camper. Ze willen dezelfde indeling als wij – Wil en ik weten nou echt precies wat we willen – alleen willen zij een garage en dat betekent een hoog bed.

We hebben geen emailadresjes uitgewisseld – jammer eigenlijk – maar ik heb wel de URL van www.giely.nl op een blaadje daar gekrabbeld en aan hen gegeven. Lijkt me leuk om achteraf met elkaar uit te wisselen, welke camper zij nou gekozen hebben en waar onze keuze uiteindelijk naar uit is gegaan.

Dit caravan center ligt vlakbij het vliegveld van Düsseldorf. Als je die jumbo-jets hier zo laag over ziet komen dat je de propellers in de motoren kan zien bewegen, vraag je je af hoe die dingen in godsnaam in de lucht kunnen blijven. Overdag is het nogal lawaai. Maar van 23.00 tot 6.00 uur stijgt er niks op. En morgen overdag zijn we toch weer de hele dag aan het beurzen.

Opmerking: dit is eigenlijk onze eerste huwelijksreis. 25 jaar geleden hadden we geen cent te makken, trouwfeest betaald en toen was het spaargeld op, dus i.p.v. een reisje werd het een dagje Scheveningen. Ook leuk.
Afgelopen zondag hebben we onze zilveren bruiloft gevierd. En aansluitend nu dan deze trip. En ja, het voelt als een soortement van huwelijksreis, we zijn ook nog giga aan het nagenieten van ons zilveren feestje. Morgen meer, het wordt tijd om tegen Wil aan te gaan kruipen in ons mobiele huisje.

Dag 2: 29 augustus 2007.
Dusseldorf.
Gereden: 0 km.

Vroeg wakker – door de vliegtuigen. Wil ging vast douchen, ik ben nog lekker wat verder gaan pitten. Geen probleem, als ik moe ben, maf ik door overvliegende F16’s heen als het moet.
Het weer is om goeie zin van te krijgen en om 10.00 uur waren we weer op de beurs.
We worden handiger in het selectief bekijken van de campers: een garage valt af (we hebben de ruimte niet nodig en een garage levert een hoog bed op, wat we ook niet willen). Alkoof-camper willen we ook niet (is ideaal als je met 4 personen of 6 personen reist, maar wij zijn maar met zijn tweetjes). Een “Van” (integraal) vinden we niet zo mooi om te zien. Dus het zal een half-integraal worden zonder garage. En dan de indeling: rechts ruime zit met extra bankje, bestuurdersstoel en bijzittersstoel moeten omdraaibaar zijn, in het midden een L-keukentje, de koelkast er tegenover, naast de keuken de badkamer en daar tegenover het bed. En die – voor ons – ideale indeling heb je bij verschillende merken. En de prijsverschillen zijn ook groot. Dus dat wordt straks shoppen en vergelijken en uitzoeken, he.
Onze huidige camper bevalt verder qua indeling trouwens ook prima hoor. Maar als je een nieuwe gaat kopen waar je zeker 25 jaar mee op reis wilt, dan moet het méér dan prima zijn. Dan moet het je ideaal-indeling zijn…
Maar ook al kijk je heel selectief welke camper je van binnen wilt zien, dan nog ben je zo weer een paar uur verder. We wilden ook graag de oldtimers zien die vonden we echt geweldig.

Hier op het terrein trouwens ook veel diversiteit aan campers. Van jong naar oud, van maatje bus/vrachtwagen tot kleine, zelfgebouwde campertjes. En sommige mensen maken zich een camper zo eigen dat ze er met artwork hun stempel op drukkenOp onze volgende camper komt ook iets van artwork. We weten al precies wat, en onze Sam (Student Grafische Vormgeving), moet dat gaan maken straks, maar dat blijft nog even een verrassing tot we een nieuwe hebben, hoor 

Na een lange beursdag lekker even bijkomen, dus buiten met een boek en een wit wijntje. Mijn keukenprinsje ging in de weer met een blik bami, was goed te pruimen. O, moet ik ook even zeggen: Wil vindt koken echt heel leuk, ik minder. Dus wat de keuken in de nieuwe camper betreft, krijgt hij de vrije hand en mag hij bepalen hoe dat eruit moet zien en hoeveel pits gasstel en wat voor oventje en koelkast, hoor.
We zijn vanavond ook weer naar de feesttent geweest. Maar er speelde een Duits bandje, “Easy”, en ik vond het 3 x niks, nog erger dan een Schlager-festival. Dus een paar wijntjes gedronken, Wil ging nog een Bratwurst scoren en toen terug naar ons campertje.
We hebben geen tom-tom meegenomen, dus ik heb na het beursbezoek de route voor morgen bekeken en uitgeschreven. (welke richting en wegennummers en zo). Voor morgen ( en overmorgen) stond Mannheim in de planning. Het wordt Eberbach, ligt in de buurt van Mannheim en Heidelberg. Camping ligt in de stad en aan de Neckar. Afhankelijk van hoe het weer is, blijven we hier 1 of 2 dagen. Want als het shitweer wordt, zijn we liever een dagje langer in Italië he.

Beurs Düsseldorf en hier staan met al die andere camperaars: dat was genieten. We hebben al besloten: als Wil volgend jaar geen vakantie heeft tijdens deze beurs, dan gaan we toch, lang weekend of zo…

Opmerking: ik schreef al eerder hoe Wil en ik als vanzelf ons eigen plekkie in de camper hebben. En hoe ongezegd de taken naadloos verdeeld worden. Dat gaat echt vanzelf… Daar hoort het route-plannen inmiddels ook bij. Ik wil die route in mijn hoofd hebben. Want als wij bijvoorbeeld morgen in Düsseldorf stad zijn, en we moeten een richting kiezen, moet ik het wegnunmmer of de richting al weten. Want als ik op dat moment nog moet gaan zoeken op de kaart, ben ik al te laat. Maar ik word steeds beter in kaartlezen gelukkig. Vooralsnog doen we het op de ouderwetse manier dus: gewoon routekaarten en gedetailleerde kaarten mee en daarmee navigeren. Ach, dat heeft ook zijn charme, he.
Ik heb een PDA met tom-tom, maar dat is alleen benelux. Wil zijn PDA is kapot. Een navigatie-systeem zou heel handig zijn, vooral voor de laatste stukjes, maar aan de andere kant: ik vind het ook best prettig om op de kaart te volgen waar we zitten. Ik las een tijdje geleden een artikel over de ANWB, dat zij veel werk hebben met mensen die compleet verdwalen. Vertrouwen op tom-tom en dan gaat er wat mis en tom-tom doet niks meer, en dan hebben die mensen echt nó clue waar ze zitten. Ik weet altijd precies waar we zitten, op welke weg, na welke afslag, en ik vind dat ook fijn om te weten.

Opmerking 2: dialecten en accentjes herkennen kan ik het nog steeds he… bij Mat en Dina had ik twijfel: Brabo of Limbo? Maar zij wonen dus net over de provinciegrens, in Limburg… hun zachte G was maar net wat zachter dan hoe het hier klinkt.
En vanavond ook weer: hoor ik een stelletje praten: ik denk: Friezen! Dus ik vraag waar ze vandaan komen. Komen ze uit Groningen. Dus ik zeg van: ”sorry, ik zal als Brabo het verschil wel niet horen, maar voor mijn oortjes klonk je als een Friezin.“
Zegt zij: “O, maar ik BEN ook een Friezin, woon alleen nu in Groningen..” Toch maf he… maar dialecten en taal blijft fascinerend voor mij.
Wil blijkt nog steeds vloeiend Duits te spreken, opgegroeid aan de grens he… Valt echt op, hoor, in Frankrijk moest ik het woord doen, maar was het toch niet gemakkelijk. Hier in Duitsland: Wil doet het woord, schakelt moeiteloos om en hij hoeft er niet eens bij na te denken….
Maar goed, Beurs Düsseldorf was genieten en morgen weer verder.

Dag 3 en 4: 30 en 31 augustus 2007
Eberbach.
Gereden: 298 km.

Probleemloos rond 15.30 uur gearriveerd op Campingplatz Eberbach in – je raadt het al: – Eberbach.
Wel een uurtje vertraging opgelopen in Düsseldorf bij het camperverzorgingspunt (waar je je vuilwatertank kunt legen, je schoonwatertank vullen en de inhoud van je chemisch toiletje kunt dumpen). Daar stond een hele rij campers te wachten, en eentje had er blijkbaar pech, die moest tussendoor ook nog afgesleept worden. Maar och, je hebt vakantie en geen haast… lekker muziekje op, broodje kaas erbij en het wachten was totaal geen punt.
De camping ligt in de stad, aan de rivier de Neckar. We staan dus aan het water. Het is een hele rustige camping, de gasten hier zijn aardig, groeten vriendelijk en maken een praatje met ons, waar de reis naar toe gaat en waar we gister waren, de gebruikelijke campingpraat.

Vanavond gegeten in het Grieks Specialiteitenrestaurant op de camping. Was heerlijk en niet duur. Ik blijf me verbazen over de absurde situatie die ontstaat vanwege rookverbod in de horeca, hoor. (hoe het in Duitsland nou precies zit, is mij een raadsel, in Düsseldorf in het beursrestaurant stonden de asbakken gastvrij klaar en mocht er binnen wel gerookt worden. En dat, terwijl we bij het binnengaan van het beursgebouw een giga grote niet-roken sticker op het raam geplakt zagen.. )
Hier mocht het in het restaurant op de camping in elk geval niet meer, wel op het terras. Resultaat: Het restaurant was volkomen verlaten, alle tafels onbezet. Iedereen zat op het terras te eten en te roken. En een avond zoals vanavond, aangename temperatuur en geen zuchtje wind, maakte het de eigenaar qua omzet niet uit. Maar hij gaf aan, zijn hart vast te houden als het kouder wordt. Want hij moet het rookverbod in acht nemen, dat is hij verplicht. Maar hij vreest – terecht denk ik – dat de rokers dan gewoon wegblijven, die gaan echt niet buiten in de kou zitten, en die hebben er écht geen trek in, om in een niet-roken restaurant te gaan zitten, dus die koken in hun campertje of caravan dan liever wat… En voor de niet-rokende campinggasten ziet een verlaten restaurant er ook niet echt gezellig uit… Jammer voor de eigenaar van het restaurant, hij kan er ook niks aan doen, he, het wordt hem ook van hogerhand opgelegd en hij baalt ervan en vreest giga omzetverlies

We hoorden van onze camperburen dat het gisteren in Zwitserland slecht weer was. Wij gaan richting Basel, ik heb een vriend al een sms gestuurd met het verzoek weeronline.com te checken, ik heb hier geen internetverbinding helaas. Mocht het shitweer zijn daar, overnachten we alleen en gaan we een dag eerder naar Italië. Inmiddels sms terug gehad, klinkt slechter als hier…. Misschien moeten we i.p.v. 2 dagen Reinach (6 km onder Basel) maar zo snel mogelijk richting Italië.

Dag 2 hier, zijn we Eberbach ingegaan. 5 min. lopen via de sluiproute en je staat in het stadje. Er zijn aan de overkant van de rivier trouwens ook 4 camperplaatsen, wij hebben tot op heden steeds voor campings gekozen. Leuk stadje, groter dan we dachten. We verbaasden ons over de kleuren, waarin de huizen geschilderd zijn hier. Dat gaat echt van knalgeel tot babyblauw tot zuurstok-rose… Sommige panden zijn heel oud en prachtig beschilderd
Morgen naar Zwitserland.

Opmerking: over een nieuwe camper kopen: op de beurs advies gekregen en vandaag weer hetzelfde gehoord: koop er beter eentje van een jaar oud. Dan staat er 15.000 km op de teller, maar dat is niks voor een dieseltje, maar het scheelt je duizenden euro’s vergeleken met eentje “vers uit de doos.” Die raad houden we zeker in ons achterhoofd.

Dag 5: 1 september 2007.
Camping Waldhorst in Reinach (Zwiterserland)
Gereden: 242 km.

Wát een dag weer, zeg… om 9.40 vertrokken de A5 op, richting Basel. Ging goed tot Karlsruhe, daar reden we de file in. Verkeersinfo aangezet en we hoorden dat er een vrachtwagen-ongeluk had plaatsgevonden: 18 km file. En daar zaten wij dus halverwege in. Uiteindelijk hebben we over het stuk van Karlsruhe, (afrit 45) naar Rastatt, (afrit 49) en dat is maar 12 kilometer, maar liefst 3,5 uur gedaan! Drie en een half uur stapvoets rijden of stilstaan.
Maar och, je doet er niks aan, balen helpt ook niet. En wij hadden de mazzel in een camper te zitten, waar je comfortabele stoelen hebt en eten en lekker koud drinken en een toiletje… ik had meer medelijden met de personenauto’s met 4 mensen erin.
We zagen mensen op de vluchtstrook met oververhitte motor, die gelaten op de ADAC zaten te wachten. We zagen ADAC-wagens zich door de auto-massa heen worstelen om mensen daar af te slepen. We zagen mensen die uitstapten, even de benen strekten en een praatje maakten met andere gestrande automobilisten. We zagen mensen boven op hun auto zitten. We zagen mensen lopend naar de eerstvolgende parkeerplaats vertrekken, ging sneller dan met de auto he… We hebben auto’s met waarschuwingslichten aan naar de vluchtstrook zien rijden, waar dan vervolgens 3 mensen uit kwamen rollen met hoge nood, we zagen hen snel over de vangrail klimmen richting bosjes, om hun plasje te plegen. We zagen een vader op de vluchtstrook, de baby-verzorgingstas had ie op de vangrail staan, die was op de achterbank bezig zijn baby te verschonen.
Er cirkelde een politie-helicopter boven de file, maar dat hielp ons ook niks.
Uiteindelijk kwamen we bij het punt waar iedereen de A5 af moest om omgeleid te worden. (Dat had ook de file veroorzaakt: de weg werd na het ongeluk afgesloten en 3 banen moesten dus 1 afslag nemen…) Maar wij hadden mazzel: ze waren net bezig pionnen op te ruimen met verrijdbare afzettingen. De mensen een stukje vóór ons moesten de weg nog af, wij konden gewoon even wachten. Daarna konden we verder, politie-auto’s met zwaailichten voorop, en de hele rits auto’s erachteraan. Dat had wel iets. Net een film, die auto’s met zwaailichten voorop en wij er met zijn allen achteraan….We moesten een eind verder weer even wachten, omdat het verkeer om de vrachtwagen met stukken heen geleid moest worden, maar daarna kon iedereen weer probleemloos verder.
Bij de douane hoefden we niet in de rij om een vignet CH te kopen, dat hadden we thuis bij de ANWB al geregeld, sticker zat al op de voorruit. En blijkbaar zagen we er niet spannend genoeg uit om door de douane aangehouden te worden, dus ook daar geen oponthoud.
Maar uiteindelijk waren we voor een rit van 242 km 8 uur onderweg geweest!
Maar goed, in Reinach aangekomen was de zon om 17.30 uur nog stekend warm en hebben we nog heerlijk voor de camper kunnen zitten. Wil had weer eens in no time een complete maaltijd op tafel, echt, die man is daar zó handig in, he.
Er zijn nog niet veel mensen op de camping, maar het is er wel levendig druk. De mensen die er zijn, hebben muziek aan of zitten bij elkaar te praten en te lachen.
We hoorden dat het hier wel droog weer was geweest, de afgelopen dagen, maar bewolkt. Dus wij gaan morgen toch maar alvast naar Italië, een dagje vroeger dan gepland. We gaan in de buurt van Aosta een camping zoeken.

Dag 6, 2 september 2007.
Valpelinne, Camping Grand Combin
Gereden: 262 km.

Dit was veruit de mooiste rit die we met de camper tot nu toe gereden hebben, de rit van Basel naar Aosta. Dit was onze eerste keer Zwitserland én onze eerste keer Italië. De bergen imponeerden en we reden langs het meer van Geneve en ik vond het machtig mooi. Ik kan me zo voorstellen dat de doorgewinterde reiziger die al zoveel moois gezien heeft iets heeft van “Moah, mooi meertje, niks mis mee.”, maar ik ken dit meer alleen van de mooie plaatjes op internet, dus ik vond het helemaal geweldig, dat ik daar nou echt was en dat meer in het echt zag..
Het stuk naar de Grand St. Bernard tunnel was vanwege mijn hoogtevrees reden om even achter in de camper te gaan zitten. De tunnel zelf was totaal niet spannend, de douane-controle evenmin. We moesten wel stoppen, maar toen de man zag dat ik onze ID-kaarten ging zoeken, was het al okee en mochten we al doorrijden.
Ons campertje houdt zich kranig, hij is sinds de keuring en de grote beurt nog lekkerder gaan rijden, lijkt het wel. Als we straks een nieuwe camper hebben, zal ik in elk geval met veel plezier terugkijken op deze “oefen-camper”. Ik hoop dat ie straks ook een leuk nieuw baasje krijgt

Bij de camping aangekomen twijfelden we even of ie wel open was. Geen beweging, geen mens te zien, sta-caravans die er onbewoond uitzagen… het zag er uit als een dood vogeltje. Maar om 15.00 uur ging toch de bar open, al bleef de receptie dicht. De jongen die er werkte zou de beheerder inseinen. Hij – de jongen, niet de beheerder – bleek een student, die 2 maanden per jaar hier komt werken, hij spreekt een beetje Engels. Morgen gaat ie weer naar huis, de camping blijft nog 2 weken open. De beheerder, die er eigenlijk vanaf 14.30 uur hoorde te zijn, heeft wel 4 x sorry gezegd dat we moesten wachten. Hele vriendelijke man, liet trots de hele camping zien en we mochten zelf een plaatsje kiezen.

Dit is een simpele camping met eenvoudig, maar schoon sanitair en Valpelinne is niet bepaald een bruisend stadje, maar voor 1 nachtje is het goed te doen.
Onze eet-ervaring vanavond was weird, hoor. We zijn naar het dorp gelopen en vonden een restaurantje waar ze “toeristenmenu” hadden. Meestal is dat verrassend goed en goedkoop en het kiest zo gemakkelijk. Kost niet veel (hier 13 euro, maar we hebben nog veel goedkoper meegemaakt) en wat je krijgt is doorgaans altijd wel lekker.
Was nog even lastig een tafeltje te krijgen. Terrasje zat bommetje, restaurant was helemaal leeg, maar alweer: daar mocht je niet roken. Wij probeerde de serveerster duidelijk te maken wat de bedoeling was. Wij spreken geen Italiaans. Zij sprak geen Duits en ook geen Engels.

Maar gelukkig wel een beetje Frans en ik ook, en verder is gebarentaal universeel, dus ze begreep dat we graag buiten wat wilden eten en toen ging ze naar het terras en heeft 2 kaartende mannen daar gevraagd of ze wilden verkassen, zodat er een 2-persoons tafeltje vrij kwam.
De mannen hadden geen bezwaar, gingen aan een andere tafel erbij zitten, en wij wachtten op het toeristenmenu.
Nou, lees en huiver…..
Gang 1: pasta met een smakeloos sausje erover. We kregen er een bak geraspte oude kaas bij, wat het geheel minder smakeloos, maar niet veel beter maakte.
Gang 2: 2 stukken varkensrollade, drijvend in een dunne jus, wel mals maar smaakte erg zout, opgediend met 1 wortel (ik heb nog steeds geen idee of die wortel als garnering of als groente diende, maar het zielige worteltje was hoe dan ook voor beide doeleinden ongeschikt). Geen frietjes of rijst erbij, alleen een bak koude boontjes. Wel werd er Rode wijn-azijn en olijfolie op tafel gezet. Ik lust beiden niet…
Gang 3: het dessert (en echt: ik heb zo gelachen toen dat op tafel kwam). Het dessert was een grote bak water, waarin 2 druiventrossen en 2 peren dreven. Die mocht je er zelf uitvissen en opeten he he… de peren waren nog melig ook.
Gang 4: koffie. Die was lekker. Maar achteraf zagen we op de rekening dat we daar nog 2 euro voor hadden bijbetaald.

Maar we hadden gegeten en soms valt het mee en soms valt het tegen, he…
Morgen gaan we naar richting Genua (Genova).

Dag 7, 8 en 9: 3, 4 en 5 september 2007.
Albenga, camping Bella Vista.
Gereden: 262 km.

We hadden al van verschillende kanten gehoord, dat deze streek (Italiaanse Riviera) en ook het Garda meer (daar zijn we over een paar dagen), erg duur is. Nou kan je in het na-seizoen goed uit de voeten met de ACSI gids, daar kan je campings kiezen waar je voor 10,12 of 14 euro per nacht staat.
We hebben tot nu toe voor elke trip een globaal plan getrokken, waar we natuurlijk door allerlei dingen (camping valt tegen, omgeving na 1 dag al gezien, zin om weer te verkassen – we krijgen de “op weg”- kriebels weer – elders beter weer enz enz) altijd van af kunnen wijken. Vandaar dat we 2 dagen eerder dan gepland, al in deze omgeving terecht zijn gekomen.

We hebben voor Bella Vista gekozen omdat de camping in de ACSI gids staat (14 euro per nacht in na-seizoen), en vanwege de omschrijving: “kleurrijke, vriendelijke, bloemen- en plantenrijke camping onder Nederlands beheer met Brabantse gastvrijheid. 1,5 km van zee.”
Een Brabo met een camping aan de Italiaanse Riviera, tja, die wilden we natuurlijk graag spreken.

Wederom een mooie rit, rond 15.00 uur waren we op de camping. We stopten daar en meteen kwam Ard Kox, één van de beheerders, al aangelopen met een plattegrondje. Gaf ons een hand, stelde zich voor en vroeg of we even rond wilden lopen en een plekje uitkiezen en dan konden we dat later melden bij de receptie. De plaatsen hier zijn niet groot, 50 m2 denk ik, maar een camper van 6.70 met luifel kan er gemakkelijk staan. Dus we kozen een mooie plek, luifel op het westen, en gingen dat melden. Hij ging ons registreren en we kregen meteen op het overdekt terrasje (ziet er heel gezellig uit) een gratis pilske aangeboden, hartstikke leuk!

Er is een bar en een campingwinkeltje. Wat brood betreft hoef je maar 1 x door te geven wat je wilt, en dat kan je elke ochtend afhalen, tot aan je vertrek. Broodjes betaal je per gewicht, 4 broodjes kost hier 80 cent. Kopje koffie op het terrasje kost trouwens ook maar 80 cent. Je kunt als je geen zin hebt om te koken, friet, sate en kip krijgen, als je dat voor 13.00 uur aangeeft en zelf pannen meeneemt, je maaltijd moet je dan tussen 18.00 en 20.00 uur afhalen. Ook kan je pizza’s krijgen en pasta-gerechten.
Sanitair goed, douches wel klein, maar lekker warm. WC’s mooi schoon.
Internet is wel duur: 1 euro per kwartier. En gehaast surfen vind ik niet fijn, dus dat laten we hier maar achterwege.
Het zwembad bij de camping is echt prachtig. En er is hier ook een camper-servicepunt. De nieuwe plaatsen bij het zwembad zijn wel een stuk ruimer, 80 m2 en 6 amp. Stroom. Waar wij stonden was maar 3 amp., maar dat gaat in de toekomst geupgrade worden.

In 1976 zijn Jan en Janny Kox uit het Brabantse Hapert, hier deze camping begonnen. Zij hebben hier 25 jaar de scepter gezwaaid, 8 jaar geleden bijgestaan door hun zoon Ard en zijn vrouw Wendy, hun dochter Mieke en haar vriendin Danielle. Nu zijn Jan en Janny gestopt met werken, ze zijn bezig met de bouw van een huis, zo’n 20 km van hier.
Ard en zijn vrouw hebben een zoontje van 2 en er is inmiddels een nieuwe baby op komst. Hoewel ze het hier enorm naar hun zin hebben, vinden zij deze manier van leven niet prettig te combineren met een gezin met 2 kleine kinderen. Dus zij gaan na 8 jaar terug naar Nederland, ze hebben een huis in Eersel gehuurd en Ard hoopt daar snel een baan te krijgen.
Mieke en Danielle zetten deze camping voort, zij moeten er niet aan denken terug te gaan naar Nederland.

De camping straalt beslist iets gemoedelijks uit. Of, tja, dat voel ik zo, ik ben bevooroordeeld he: brabo in hart en nieren. Als ik ergens een zachte G hoor en ik krijg een gratis pilske: voel ik me meteen op mijn gemak. ?
De bochten naar de plaatsen zijn wat scherp, maar geen punt voor de mensen met een caravan: als je zelf liever niet rijdt, komt er een medewerker met een (mini)tractor en die zet je caravan op de door jou gekozen plek, en zelf hoef je er alleen maar achteraan te rijden met je auto. Je moet er niet heen gaan met een camper van 8 of 9 meter, maar dat geldt volgens mij voor deze hele streek. We hebben daar een concorde-camper van 8,5 meter zich aardig klem zien rijden, kon de bocht niet nemen…

Dan het weer: ah wat lekker zeg. We voelen het zo, dat we de gemiste zwoele zomeravonden in Nederland, nou hier aan het inhalen zijn! Het is 23.00 uur en ik ben naar binnen gegaan om mijn verslag te tikken. Maar het is zo’n heerlijke zachte zomeravond… Overdag is het hier rond de 26 graden, heerlijk gewoon!

We hebben onze nieuwe campingburen nog even geholpen om hun caravan met behulp van houten plankjes recht neer te zetten (het loopt hier nogal af). Zijn hele leuke mensen: Kokkie en Roelof Bisschop uit Soest, (hij schaart zichzelf en zijn vrouw onder de groep “de grijze golf”, mensen die niet meer hoeven te werken). Die mensen zijn echt overal geweest. Hebben ook met een rugzakje door Indonesië en Mexico en Sicilië gereisd. Doorgewinterde reizigers, waar wij als beginnertjes heel wat van kunnen leren. Roelof is zelfs een keer in drie weken tijd naar Rome gefietst, samen met zijn beste vriend. Hij vertelt graag en boeiend over hun reizen. Beiden mogen graag in Italië vertoeven, ze spreken ook allebei vloeiend Italiaans, daar ben ik gezond jaloers op, hoor. Ze hebben ook altijd gekampeerd, vanaf dat hun kids klein waren ( heel herkenbaar voor ons). Hun rugzakje hebben ze inmiddels verruild voor een fijne caravan. Zij zijn nu 2,5 maand van huis. Zij bleken wat campings (en ook andere tips) betreft een bron van info. Wij gaan nog naar het Garda meer en willen ook overnachten in Oostenrijk.
Voor het Garda meer kregen we de tip over een camping in Moniga. 14 euro, ACSI camping, en je staat gewoon rechtstreeks aan het Garda meer. Ik vertelde dat we in de buurt van Innsbrück ook een camping zochten. Zij waren in Imst geweest, geweldig leuke camping met uitzicht op alpenweides en de bergen, in Tirol.

De laatste dag hier zijn we naar het strandje in Ceriale gelopen. (1,5 km van de camping). Het is een klein kiezelstrand, voor gezinnen met kleine kinderen denk ik minder geschikt, maar de mensen die er lagen, lagen er heerlijk op stretchers te genieten. Op wat grotere afstand van de camping liggen de grotere stranden. Op de terugweg een Aldi gevonden en voorraad ingeslagen.

’s Avonds: de camping BBQ. Op deze camping wordt er elke woensdagavond een bbq georganiseerd, in het naseizoen als de camping nog lekker vol staat ook. Wij hebben ook meegedaan, was hartstikke leuk! Er stond een lange tafel, iedereen was om 19.00 uur aanwezig, een medewerker van de camping stond het vlees te bbq-en en er stonden vissoorten en salades en sausjes klaar. 15 euro per persoon, en zij zorgen voor vis, vlees, salade, sausjes en drank. We hebben er veel leuke mensen gesproken en veel leuke reis-ervaringen gehoord. Helaas gaan we morgen weer verder, dus het was een eenmalige ontmoeting.

Morgen afscheid nemen van Kokkie en Roelof, nog even langs het servicepunt voor campers, en dan op weg naar Moniga aan het Garda meer.

Dag 10,11,12 en 13…: 6,7,8 en 9 september 2007.
Moniga, camping Fontanelle.
Gereden: 280 km.

1. Zonder problemen in Moniga aangekomen op camping “Fontanelle”.
Voor de mensen die een ACSI pas hebben, zijn er speciale plekken. Logisch, de mooiste plekken pal aan het water, daar zetten ze geen mensen neer die er met korting kunnen staan.
Sommige plekken zijn erg klein. Maar wij mazzelden enorm, vanochtend was er iemand vertrokken en die stond op een plek van minstens 100 m2! En die was dus vrij en die hebben wij ingepikt.

Het Garda-meer is prachtig. Mooi blauw, leuke jachtjes die hier varen. Camping ziet er ook goed uit. Prima sanitair, een restaurant en een mini-market. Je kunt er ook een boot huren, maar aangezien Wil ooit in de Biesbosch met een huurboot bijna een kano doormidden gevaren heeft, laten we dat maar wijselijk achterwege.
Wil zei me dat de receptionist zo had moeten lachen. Die vroeg of we een uitrijpas nodig hadden, en Wil had gezegd dat dat niet nodig was, dat we van plan waren 4 dagen lui te lamballen. Dat die jongen moest lachen snap ik: bleek dat Wil had gezegd dat we lousy people waren i.p.v. lazy

2. Naar Moniga gelopen (is maar 1 km naar centrum), daar wat rondgewandeld. Leuk klein plaatsje om doorheen te lopen, maar de leuke terrasjes die in de ACSI-gids speciaal vermeld werden, zijn wij niet tegengekomen daar.
’s Middags onze dochter Eva gebeld, zij is vandaag 23 jaar geworden. Was fijn om haar even te horen. Zij en haar vriend zitten samen met vrienden in Brazilië.
We hebben op de wereldontvanger de wereldomroep opgezocht. Dit, omdat toen we eergisteren weggingen uit Albenga, we via via info kregen dat er in Oostenrijk al sneeuw ligt op 1100 meter. En dat de Brenner-pas gesloten is. We hoorden de weersvoorspellingen op de wereldomroep. En we hadden meteen medelijden met een Deense Boer die we op de vorige camping spraken. Deze man heeft een agrarisch bedrijf. En nu had ie eindelijk eens kunnen regelen dat ie een vakantie kon plannen. Hij is met zijn vrouw en 3 kinderen ( leeftijd kids 12, 10 en 5 jaar) 4 maanden met de camper op pad. Heeft vrijstelling van leerplicht gekregen voor de kinderen met als voorwaarde, dat hij en zijn vrouw de kinderen zelf onderwijs bieden onderweg. In Nederland was ie ook al geweest, Friesland, Groningen, Zeeland (hij was onder de indruk van de Afsluitdijk) en toen naar België. Hij wist niet meer zeker hoe het weer was, maar zijn vrouw zei heel beslist: “Rain!” Nou, in Albenga hebben ze geweldig weer gehad, maar ze vertrokken een dag eerder dan wij, richting Venetië, en volgens de wereldomroep regent het daar flink…
We kwamen erachter dat deze camping in het hoogseizoen en zonder ACSI-korting erg duur is. Wij betalen met onze ACSI-pas 14 euro per nacht. In het hoogseizoen betaalt een gezin met 2 kids en een hond maar liefst 57 euro per nacht! Tja, de camping ligt ook echt aan het Garda-meer, je loopt 200 meter en je bent er. Wij staan niet direct aan het water, maar een paar rijtjes campers/caravans van het meer verwijderd, meer niet.
Wat eten betreft vandaag: we hebben in de camper altijd wat wegwerp-bbq’s liggen (kosten 2 euro bij Lidl). In de mini-market een bbq-pakketje gescoord. Helaas alleen worstjes, maar wel allerlei soorten. Voorheen had deze camping vlees-aanvoer van de slager in het dorp. Maar die is met pensioen en is een bed & breakfast begonnen. Dus ze moeten hun vlees nu elders inkopen. Maar die wegwerp-bbq’s doen het prima en branden uren, dus we hebben weer lekker gegeten.
Een paar rijen achter ons blijft een baby maar huilen, baby klinkt behoorlijk overstuur. Ik heb zo te doen met de ouders. Die mensen hebben ook vast lang gespaard om hier een paar weken te kunnen vertoeven. Er naar uitgekeken en zich erop verheugd. En nou blijft dat kind maar huilen he. En ik hoor papa of mama steeds dat kind oppakken en troosten en dan is het weer even stil. Maar als ze hem/haar weer in het bedje leggen, begint het weer… Naast ons staat een caravan met mensen met ook een baby, maar die mazzelen, dat is een heel gemakkelijk kind, vindt alles best. Kind heeft alleen een jengel-huiltje van 5 minuten, voordat ze gaat slapen. En verder heeft ze een soort protest-kreet, waarmee ze wil aangeven dat dat de mindere momenten van haar vakantie hier zijn. (Vooral als ze in bad moet) . Tja, je kan het treffen of niet he…

3/4. Gegeten in het restaurant op de camping. Was heerlijk. Dineren aan het Garda-meer: wij voelen ons als God in Fr… eh… Italië. Hier overigens weer hetzelfde: een restaurant (verlaten), een overdekt terras, bomvol, daar mag je roken. Mensen gaan hier in het restaurant zitten wachten tot er een tafeltje op het terras vrij komt. Binnen om een asbak vragen is zinloos, dat mag het personeel niet doen, he
Ik dacht nog even dat het om buiten-zitten ging, vanwege de temperatuur hier. Maar het gaat dus echt om het roken of niet-roken. Er zaten slechts 2 mensen bewust in het restaurant omdat ze niet bij de rokers wilden zitten.

Vandaag naar het haventje gelopen, is een kleine 700 meter en je bent er. Terrasje gepikt en daar lekker een tijdje gezeten. We verbazen ons over de zon-aanbidders, die op het strand bruin liggen te bakken, en hóe diepbruin blanke mensen kunnen worden. Ik had het met 10 min. tegen de zon inlopen al helemaal gehad met die stekende hitte, en dat was na 16.00 uur, als de zon niet meer zo sterk hoort te zijn…
Ik ben wel verbaasd dat zelfs ik in Italië een beetje bruin word. Mijn armen dan he, mijn beentjes zijn nog steeds zo wit dat ze licht geven he he.. In Nederland verbrand ik, word roze en dan ga ik vervellen. Hier word ik in de schaduw langzaam een beetje bruin.
Het is hier tussen de 26 en de 28 graden, maar totaal niet benauwd of drukkend heet.

We weten even niet goed wat te doen. Hier is het heerlijk weer en in Innsbruck is het maar 12 graden. Maar: we hoorden vandaag dat de Brennerpas weer open is. En daar gaan we liever doorheen dan een alternatieve route verzinnen. Plus: als we hier een dag langer blijven, betekent dat, dat we de dagen hierna elke dag moeten verkassen, want we moeten a.s. vrijdag weer thuis zijn.

Dus ik denk dat we toch maar dat extra dagje zon inleveren om een dag speling te houden voor de rest van de vakantie. Dan houden we nog de keuze ergens een dag langer te blijven, of de ritten in kortere stukjes te hakken.
De tip over de leuke camping in Imst houden we in ons achterhoofd voor een volgende reis. Imst ligt te ver naar het westen, en dat stuk moeten we de dag erna dan ook weer terugrijden. Morgen nog een dagje genieten van het geweldige weer hier en verder met verslag, als we in Oostenrijk zijn aangekomen.

Dag 14, 10 september 2007.
Camping Hell, Fügen, in het Zillertal.
Gereden: 277 km

Deze dag was qua onderweg-zijn weer een topdag.
Het eerste stuk vanaf Moniga, zijn we helemaal langs het Garda Meer gereden, over de 45B weg. Geweldig mooie rit, al weet je op dat soort weggetjes nooit wat je tegen gaat komen. Maar al waren er veel haarspeldbochten en waren sommige tunnetjes erg smal, was goed te doen en het onderweg-zijn was dus weer geweldig. (Die tunneltjes trouwens he: in dit stuk van Italië heeft elk tunneltje, al hebben we het maar over slechts 30 meter lang, een eigen naam.)
Daarna de tolweg op richting Brenner-pas.
Die Brenner pas… tja, ik heb giga hoogtevrees, dus veel mensen op de camping gevraagd naar die pas. Het is immers duidelijk dat wij beginnende camperaars zijn, dit is onze eerste keer Zwitserland, eerste keer Italië en eerste keer Oostenrijk. Dus dat zeggen we gewoon en maar vragen he… er was één man, die zei: “Tja, bergpassen, daar zijn geen vangrails he… maar Brenner is maar 1300, ik ben over de Gotthard pas gekomen, die is 2300”. Ik snap niks van die info. Want we weten inmiddels dat je bij Gotthard de pas niet hoeft te nemen, je kunt ook door de 17-meter lange tunnel. En Brenner… nou, eh… dat was een eitje, hoor. Totaal niet eng en niks gebrek aan vangrails hoor…
En tja, hoogtevrees: overal zijn bergen, dus ik moet er maar aan wennen.

Maar goed, ik stond vanochtend op met de instelling: “Hee, als Henk Wijngaard met de vlam in de pijp door die Brennerpas kan scheuren en zich daar uitermate mee in zijn sas voelt, nou, dan moeten wij daar toch ook probleemloos overheen kunnen tuffen…” En dat was ook zo. En ja, je zit hoog. Maar er zit een strookje naast de rijbaan, en een hoge vangrail en dan heb ik dus nergens last van.

Was trouwens heel leuk vertrekken uit Moniga, , alle campinggasten om ons heen kwamen goeie reis wensen.

Het uitzicht was en is adembenemend. Die imposante bergen, met sneeuw op de toppen…. Het sanitair op deze camping is zo luxe dat het te vergelijken is met de Europa-camping in Nommern. Geweldig, zo ruim en zo mooi. Dit was de eerste camping, waar er zelfs muziek op de achtergrond klonk in de toiletten.
Het is nu 21.30 uur en het is net begonnen te regenen. We beslissen morgen of we verdergaan of nog een dagje blijven.

Opmerking: Voor het eerst deze trip draadloos internet (wifi). Wel duur: 5 euro voor een uurtje. En de verbinding was erg traag in de camper, toen we op het terras bij de receptie gingen zitten, werd het beter. Maar goed, ik heb mijn mail kunnen checken, ff mijn favo forum de groeten kunnen doen, kunnen internetbankieren en Wil heeft zijn mails ook kunnen uitlezen.

Dag 15: dinsdag 11 september
Camping Waldsee, Roth/Wallesau, bayern.
Gereden: 250 km

Uit Fügen vertrokken met Regen. Er hingen dikke flarden mist in de bergen, we konden de besneeuwde toppen niet eens meer zien.
Dus besloten vandaag richting Neurenberg te vertrekken.
Onderweg ergens halve haan met friet gegeten. Ik stond trouwens wel voor schut, zeg. Wil was naar het toilet en de ober kwam langs, of we nog koffie na wilden. Ik zei nee, en vroeg om de rekening. Nou, hij kwam even later terug met de rekening: 21,90. Dus ik ruk enthousiast Wil zijn portemonnai open, maar waar de flappen moesten zitten, zaten alleen bonnetjes. Geen eurobiljet te bespeuren… ik liep lichtrood aan, rommelde wat door het kleingeld, maar dat was maar een paar euro. Dus zei maar tegen de ober dat we even moesten wachten tot mijn man terug was. Aan zijn gezicht te zien was ie een beetje bezorgd of wij wel gingen/konden betalen. Komt Wil terug: blijkt ie het papiergeld bij zijn pasjes te hebben gestopt, he he… gaat ie ook nog aan de ober vragen of we met Visa kunnen betalen, toen kreeg de arme man het volgens mij helemaal benauwd.

’s middags kwamen we aan in Roth. De camping is erg rustig, veel (verlaten) sta-caravans.
We kregen een plaatsje naast een tourcaravan (die mensen hadden in Oostenrijk dagenlang alleen maar regen gehad) en er kwam later nog een camper bij staan (Brabo’s uit Dongen). Zij hadden nogal pech gehad, pas een nieuwe camper, en de koppeling ging kapot. Dat weer verholpen, toen deed zijn tom-tom het weer niet.
Verder hebben we niemand gesproken, het was te koud om buiten te zitten, en later op de avond ging het ook nog regenen. Dit was op deze vakantie de eerste dag dat we niet buiten konden zitten. Dus hebben we maar een paar leuke DVD’s zitten kijken.
Morgen richting Frankfurt, en als we niet te moe zijn nog een stukje verder, dan is de rit naar huis niet zo lang. Daar blijven we dan 2 dagen, en dan naar huis.

Opmerking: Misschien is onze kinderhand gauw gevuld of zo, maarre… Wil en ik verbazen ons over mensen op vakantie en hun geklaag. Wij denken dat het er aan ligt dat wij zo blij zijn, eindelijk een camper te hebben, het was immers onze droom. En dat alles voor ons nieuw is, alle landen die voorheen nooit bereikbaar waren met 2 kids en een vouwwagentje en 14 dagen vakantie… En dat andere mensen daarom minder snel tevreden zijn dan wij, en hogere eisen stellen misschien. Of misschien dat het ligt aan dat Wil en ik zo graag samen zijn en dat dat er IRL heel weinig van komt. Dat is overigens een bewuste keuze, die beslist geen afbreuk doet aan de relatie. Want in ons geval hebben we aan de ene kant Giely, aartslui en levensritme staat op laag pitje, en aan de andere kant Wil, workaholic, die geniet van werken en daar energie uit put. Wij weten dat van elkaar en accepteren dat, we zijn zo verschillend qua persoonlijkheid, dat is nooit een probleem geweest.
Maar samen met die camper weg… dat is voor ons beiden zó speciaal gewoon…

Maar het klagen… mensen die in Italië zitten te klagen dat Spanje toch mooier is. Mensen die aan de Italiaanse Riviera zitten te balen dat de vorige camping toch écht een mooier strand had, en dat het daar toch echt 30 graden was ipv de 28 graden hier…. Mensen die balen omdat ze de vorige camping toch écht bij een mooier stadje zaten. Of dat ze daar toch écht een plek hadden die 10 m2 groter was. En dat zijn mensen met een caravan of een camper he. Dan denk ik: nou, als je het hier niet leuk vindt, dan trek je morgen toch gewoon verder?
Eh… mag ik bij deze van hárte hopen dat wij altijd genieters zulllen blijven en nooit klagers zullen worden?

Dag 16 : 12 september
Camping Weiherhof, Seck
Gereden: 320 km.

Van Roth naar Neurenberg/Frankfurt gereden, en op de A3 gebleven tot aan de afslag 40 Montabauer. Daar richting Rennerod aangehouden en zo de camping in Seck gevonden. Zo hebben we een aantal kilometertjes afgesnoept van de terugrit naar Vlijmen.

Hier is het echt super rustig. Op het trekkersveld staan alleen wij en een Deens stelletje met een caravan. In het restaurant zagen we wel wat 75-plussers, mensen met een sta-caravan hier.
Het weer is echt een stuk beter dan waar we vanochtend waren. We kunnen zelfs weer buiten zitten.
Wil ligt te maffen in het zonnetje, ik zit ff binnen mijn verslagje bij te werken.

We zouden hier 2 dagen blijven, maar ik heb nu echt het gevoel dat we al aan de terugreis begonnen zijn. Er is hier echt niks te doen…
Verder niks ten nadele van deze camping, er is een mooi meer op de camping, de plaatsen zijn enorm ruim, het sanitair is netjes… maar het is hier zo doods. Wij en de Denen staan op een enorm – verder leeg – terrein. Het restaurant was om 19.30 ook al gesloten, ik denk dat ze geen gasten meer verwacht hadden die avond.
Dus morgen gaan we verder, misschien nog even shoppen in Venlo en dan besluiten we – afhankelijk van het weer, of we een nachtje in de buurt van Venlo blijven, of meteen naar huis.

Dag 17: naar huis.
Gereden: 280 km.

Lekker snel gereden, in Venlo gestopt om wat te eten en te shoppen en we besloten daarna naar huis te rijden. Als het nou nog lekker zonnig was geweest, waren we daar nog een nachtje gebleven. Nu roken we de stal.
Hoe fijn en leuk de vakantie ook dit keer weer was: we zijn na elke vakantie toch weer blij het bordje Vlijmen weer te zien.

We kunnen terugkijken op weer een geweldige vakantie met schitterend weer. En sommige ritten waren zó mooi, niet te beschrijven gewoon.
Deze trip hebben we met ontzettend veel mensen gesproken. Ervaringen uitgewisseld, tips opgedaan.. Ook met name gevraagd naar ervaringen met camperplaatsen versus op een camping staan. De meningen zijn erg verdeeld. Sommigen vinden een camperplaats ideaal, lekker goedkoop, je staat er voor een paar euro, vaak voorzieningen erbij, heerlijk. Anderen vinden het helemaal niet leuk, voelen zich onveilig, vinden het ongezellig en geven de voorkeur aan een camping. Er was er eentje bij die zei: “ik wil op een camping staan. En als ik die 14 euro per nacht niet meer kan betalen, dan verkoop ik liever de camper.”
Wij hebben dit eerste jaar als onervaren camperaars steeds gekozen voor campings. Maar we willen het de volgende vakantie best eens gaan proberen, hier en daar een camperplaats, als we toch de dag erna weer verder trekken.

Voor dit jaar zit het er weer op. We zijn in totaal 40 dagen onderweg geweest. Volgende reis zal voorjaar 2008 worden. Ik ga najaar/winter eens heerlijk rondsnuffelen op internet, info over mooie landen en mooie plekjes zoeken. De voorpret kan alweer beginnen.