CCN weekend “de Wellsche Hut”

8 juni 2012: Vlijmen – Well. Gereden: 83 km

We hebben nog weinig ervaring met campertreffens: tot dusver 2 geweldig leuke weekenden meegemaakt, beiden initiatieven van mensen van het camperforum. Tijdens het laatste treffen hoorden wij weer veel positieve geluiden over de CCN. En wij hadden al vaker dergelijke geluiden gehoord, dus wij besloten lid te worden.

Wij hadden er geen idee van, dat de leden van de CCN zoveel leuke weekenden organiseren! En het is dan ook dankzij Harm van Manen – die op FaceBook meldde dat hij met zijn vrouw Poldine aan dit weekend ging deelnemen – dat ik eens ging surfen of wij ook nog mee konden. En gelukkig kon dat. Ik mail al met Harm sinds 2007, n.a.v. zijn deelname aan een CCN-meeting in Middelburg in 2007 – als ik goed begreep was dat zijn 2e meeting met de CCN club, inmiddels zit hij al op 30! – waar wij toevallig op dezelfde camping verzeild raakten en hij achteraf online op ons verslagje op www.crazy-horse.nl stuitte en onze oude Sir Mobile herkende.

Zoals vele lezers weten, is dat oude beestje inmiddels vervangen door onze Elnagh, de Crazy Horse. De uitleg over de naam van onze camper staat hier op de main site, maar zoals dit weekend, mensen die onze website niet kennen, vind ik het ook totaal niet erg om de naam uit te leggen.  Maar ik dwaal weer af – what else is new

Dus wij kwamen hierheen, deels om hem – en zijn vrouw uiteraard – na zoveel jaar mailcontact eindelijk eens in levende lijve te ontmoeten, en deels om te ervaren hoe het is om deel te nemen aan een CCN weekend.

De reis begon alweer apart hoor: sinds wij dit seizoen veel in Nederland rondtuffen, is het leuk om in de tomtom in te geven: “Vermijd snelwegen.” Wat deze rit betrof, bleef tomtom 2 x volharden in het feit dat er onverharde wegen op de rit lagen en als ik dat niet wilde, was een route plannen niet mogelijk. Vreemd genoeg piepte de tomtom na poging nr. 3 niet meer over onverharde wegen, en plande de route. En oh, wat voelt dat lekker, als we hier ons opritje weer afrijden, lekker op weg met de Crazy Horse.  Maar het is bij ritten in NL een beetje sport geworden om te kijken wat er gebeurt als je stom doet wat de tomtom aangeeft.( doen we alleen in NL hoor, in het buitenland is dat geen aanrader, zie eerdere verslagen: dat we bijv. boven op een berg stonden op een doodlopende weg, en tomtom meldde ons beleefd dat we toch echt onze bestemming bereikt hadden, eh… ja… tig meter onder waar wij stonden was er idd een parkeerplaats….) En dit keer ook: tomtom was van de wap en zo hebben we een ere-rondje door Vlijmen gereden. Er waren in de wijk meerdere mensen van plan om op vakantie te gaan, en die waren hun auto’s aan het volladen en je zag er een paar denken: “Komt die verrekte camper nou alwéér langs en zijn die lui dan nou al verdwaald???

Maar goed, wederom een fijne rit binnendoor, bestemming: de camperplaats bij de Wellsche Hut,
Wezerweg 13, 5855 EM Well

Alles is hier goed geregeld en alles gaat vanzelf…. Na een buitje klaarde het weer op en zaten we allemaal gezellig voor de camper.We arriveerden iets na 14.00 uur, verwachtend één van de eersten te zijn. Niets bleek minder waar: de deelnemers hadden er blijkbaar zin in en ieders campertje stond thuis blijkbaar briesend en snuivend al vroeg in de startblokjes, dus we waren één van de laatsten… We werden bij aankomst hartelijk welkom geheten door Gerrie, die ons ons plaatsje wees. En wij kenden Harm alleen van zijn foto op FaceBook, maar herkenden hem meteen en we mochten onze Crazy Horse naast zijn camper zetten. En even later schoven Michel en Joke – vrienden van Harm en Poldine – aan de andere kant naast ons aan.  Ik was natuurlijk zoals altijd weer onder de indruk van een vrouw achter het stuur van een camper – in dit geval Joke – en het gemak waarmee zo’n vrouw dan rijdt en manoeuvreert. Ik ben daar gezond jaloers op: ik zou het graag willen kunnen, maar ik durf niet, heb per definitie al geen aanleg voor autorijden in het algemeen, en ik denk niet dat ik een positieve bijdrage zou hebben aan het verkeer. Met een gewone auto ben ik absoluut geen gevaar op de weg, maar ik denk niet dat het verstandig is om mij met 6.50 meter + fietsenrek rond te laten rijden. Ach, en Wil rijdt graag en ik geniet van de bijrijderstoel… dus daar zijn we toch een goed team, he…

We hadden nog wel even een “EK-crisis” hier, want we hebben hier geen bereik met de schotel. En ik had Wil – Wil is giga oranje-fan, ter illustratie: deze foto is gemaakt tijdens de wedstrijd NL – Denemarken: beloofd dat ie de wedstrijd hier kon kijken in de camper. Maar geen nood: de organisatie heeft geregeld dat we morgen de wedstrijd Nederland – Denemarken in het restaurant kunnen gaan zien. Prima oplossing!
Wel waren we nog bijna supporter voor het verkeerde land, want Wil – die zijn Oranjefanschap erg serieus neemt – had naast een hele zak met kleine vlaggetjes, ook de Nederlandse driekleur meegenomen voor op de motorkap. Die hing hij neer, maar ondersteboven. Gelukkig werd hij door een paar opmerkzame camperaars attent gemaakt op zijn vergissing.

Bij aankomst kreeg iedereen een tasje met informatie over de omgeving, inclusief een waardebon om te gaan eten in De Wellsche Hut: twee pannenkoeken voor de prijs van één. En die wás me toch lekker! We hebben daar een hele avonddoorgebracht in goed gezelschap en ik kon niet geloven hoe weinig we maar af hoefden te rekenen….

Na het eten zijn we blijven zitten, want het was bijna tijd voor de “camperklets” . Dat was enorm gezellig . En tot mijn verbazing was de “camperklets” slechts 5 minuten jong, toen ik ineens tot tekstschrijver voor dit weekend gebombardeerd bleek te zijn!

Na een afzakkertje met onze camperburen en nog wat nababbelen werd het hoog tijd om ons camperbedje te gaan opzoeken.

 

9 juni 2012: Wellsche Hut in Well.

Heerlijk geslapen en lekker ontbeten. Deze plek is een prima uitgangspunt voor mensen die graag fietsen en we zagen dan ook vele camperaars met hun fietsen vertrekken. Mijn vaste schare lezers – de bezoekers van onze website – weten dat ik een notoire luilak ben – ik heb het “lamballen” bijna tot een kunst verheven – dus wij besloten lekker hier rond te blijven hangen. Ik moest lachen om een opmerking van iemand hier, waarmee ik sprak en waar ik aangaf dat ik een lui mens was: ja, dat al hij al in de gaten, hij had al tegen zijn vrouw iets gezegd als: “Nou… hij is een stuk sneller dan zij… “. 

Rond het middaguur het restaurantje bezocht. Mijn tafelgenoten gingen voor koffie met gebak, ik zag op de kaart: “Limburgse koffie (Els)” Gevraagd wat een Els dan was, dat was een likeurtje. Ik vond het heel apart, een beetje kruidige smaak, moeilijk te omschrijven… maar het schijnt in Limburg een welbekend borreltje te zijn, het “Elske”. Het valt ons op dat “De Wellsche Hut” gewend is aan grote groepen mensen. Veel wielrenners die hier een pauze inlassen – deze plek ligt aan de Maasduinen-route.Maar er kwam ook een groep fietsers binnenvallen met de vraag of ze met 28 mensen daar konden lunchen. Geen probleem: er werden snel wat tafels aan elkaar geschoven en in no time zat die groep daar te genieten van een heerlijke lunch.

Tussendoor hier en daar een praatje gemaakt. En veel herkenning in de gesprekjes, camperaars zijn – zo blijkt voor de zoveelste keer – doorgaans relaxte mensen die het al snel naar hun zin hebben. En we hebben weer veel info gekregen. Over CCN meetings en over reizen naar bijv. Slowakije en hoe dat dan is als je met een groep gaat. En ook leuk om rond te kijken over de camperplaats, waar mensen zoal mee reizen. Dat gaat van een meterslange camper zoals die van Geert en Gerrie, tot een oldtimer-Dodge en alles ertussenin.

De oranjekoorts steeg, alle campers op de camperplaats werden gehuld in oranje en rood-wit blauw, het zag er gezellig uit.
Er was optioneel een diner geregeld hier in het restaurant en zo te zien was dat prima verzorgd en absoluut niet duur. En voor mensen die om wat voor reden dan ook op een ander tijdstip wildendineren: ook dat was mogelijk, dan kon je gewoon van de kaart kiezen.

Er was een grote t.v. neergezet, zodat we de wedstrijd fijn met zijn allen konden kijken. Eh… nou ja, fijn… de afloop Nederland – Denemarken was natuurlijk dramatisch en na de wedstrijd dropen wij allen in onze oranje shirtjes weer af richting camper….
Ook hier weer nababbelen en naborrelen totdat het te koud werd voor mij.

 

10 juni 2012: Well – Vlijmen. Gereden: 85 km

Opgestaan met stralend weer. Ongelofelijk: wat hebben we een mazzel gehad met het weer. Langzaam maar zeker namen de camperaars afscheid van elkaar en gingen weer op weg. Naar huis of naar de volgende bestemming.

Gemiste oproep op mijn Smartphone van Jan en Tineke. Zij varen weer met hun “Imagine” en liggen in Neer, iets van 40 km hier vandaan. Ze wisten dat wij ook onderweg waren en hoopten contact te leggen, want zij zagen in Neer een mooie camperplaats. Ah… we hadden graag gewild, want het was zo gezellig die keer dat wij elkaar in Frankrijk troffen en wij op de wal aan de stroom mochten en samen daar de dag doorbrachten, ’s avonds nog een wijntje drinken aan boord van de “Imagine” en daarna sliepen zij op de boot en wij aan de wal in onze camper. Maar helaas: we moeten naar huis en kunnen er geen overnachting meer aan vastplakken

Wat de camperplaats betreft: wij vinden het een fijne, knusse plek. De prijs/kwaliteitsverhouding is prima: 10 euro incl. stroom en overige voorzieningen. Je staat er op grint, dus ook met slecht weer geen kans op drassigheid met alle ellende van dien. Het restaurant is gezellig, het eten uitstekend en de bediening is vlot en vriendelijk. We verbaasden ons over de prijzen… hier kan je nog een Grimbergen van het vat drinken voor 2,75… Het enige verbeterpuntje wellicht is de slechte bereikbaarheid wat internet betreft. Maar ik begreep dat daar in de toekomst aan gewerkt gaat worden. Conclusie: een toffe plek, deze CP. Echt een aanrader.

Dit was zoals gezegd ons eerste CCN-weekend, maar zeker niet het laatste! We hebben het reuze naar onze zin gehad.
Ik sluit het verslag dat ik doorgemaild heb voor “Camperkriebels” ook af met een verdiend compliment aan Gerrie en Geert voor de uitstekende organisatie.

Hier op onze website wil ik nog graag toevoegen:

CCN-weekend was gezellig, we gaan het zeker in de gaten houden en inschrijven op andere weekendjes.

Kennismaking met Harm en Poldine: grappig hoeveel overeenkomsten er waren. Dingen die Harm doet en Wil ook. Zoals kranten-abbo door laten lopen en thuis die kranten doorspitten, om maar wat te noemen. En dingen als dat Poldine het snel koud heeft, ik ook. En dat we geen zin hebben om ergens nog de vaat te doen en dan met vuile vaat in het aanrecht naar huis rijden, en daar stop je dat dan in de vaatwasser. O, en de naam: hoeveel mensen ken jij die Poldine heten en hoeveel mensen ken je die Giely heten…En zo waren er nog velen voorbeeldjes, heel apart. Maar heel leuk!

We kunnen weer terugkijken op een gaaf weekend en Wil mag op de main site weer 168 km op de teller bijschrijven.